به گزارش مجله خبری نگار، چه خوابگاه دانشگاه باشد یا آپارتمانی کوچک در شهری شلوغ، یا حتی یک خانه دنج در حومه شهر، داشتن هماتاقی یا همخانه قطعا دورهای دشوار برای آموختن هنر سازش و ارتباط است. در اینجا بررسی میکنیم که از تجربه پر فراز و نشیب هماتاقی داشتن چه درسهای ارزشمندی میتوان آموخت.
زندگی با یک هماتاقی یا همخانه اغلب به معنای تقسیم کارها، صورت حسابها و احترام به فضاهای مشترک است.
ارتباط کارآمد موضوعی مهم است. یاد بگیرید که خودتان را با سبک ارتباطی کسی که با او زیر یک سقف زندگی میکنید وفق بدهید، همانطور که او باید این کار را انجام دهد.
در حالی که فضا را به اشتراک میگذارید، مهم است که نیازی که به ساعات تنها بودن دارید را با هماتاقی خود در میان بگذارید و به نیازهای او هم احترام بگذارید.
مرزها از جمله حساسیت در نحوه سازماندهی فضاهای مشترک مانند یخچال و کابینت میتواند به جلوگیری از اختلاط و اختلاف نظر در آینده کمک کند.
از حل تعارضات تا مدیریت کارهای خانه، همکاری و همفکری در مقابله با چالشها میتواند پیوند بین دو نفر را تقویت کند.
یک توافقنامه برای قوانین اساسیتان بنویسید. ممکن است افراطی به نظر برسد، اما روی کاغذ آوردن مسائل آنها را واقعیتر میکند.
آدمها برنامههای متفاوتی دارند، بنابراین آنچه برای یکی زود است، ممکن است برای دیگری بسیار دیر باشد. از ابتدا درباره مقدار صدای قابل قبول در زمان استراحت یکدیگر به توافق برسید.
در حالی که شاید ایدهآل این باشد که نظافت در طول هفته پخش شود و بین همه هماتاقیها تقسیم شود، برنامهریزی برای یک روز تمیزکاری مشخص تضمین میکند که نظافت همهجا انجام میشود.
برای یکی تمیزی ممکن است به معنای مرتب بودن باشد در حالی که برای دیگری میتواند سابیدن هر روزه در و دیوار باشد. در مورد کیفیت مورد نیاز و مورد انتظارتان با هم صحبت کنید.
چه موسیقی باشد یا صحبت با تلفن، ترجیحات و آستانه تحمل افراد از نظر سطح سر و صدا میتواند بسیار متفاوت باشد.
در خانه اشتراکی مهم است که اگر میخواهید مهمان داشته باشید از قبل اطلاع دهید و به سر و صدای مورد تحمل طرف مقابل احترام بگذارید.
مهم است که ذهن خود را باز نگه دارید، زیرا زندگی اشتراکی در یک خانه یا اتاق میتواند بسیار متفاوت از سایر سناریوهایی باشد که پیشتر با یکدیگر تجربه کردهاید.
برای جلوگیری از تشدید درگیریها، یاد بگیرید که مسئولیت اعمال خود را بپذیرید. اگر کار اشتباهی کردید به آن اعتراف کنید.
به اشتراک گذاشتن یک فضا با شخص دیگری نیاز به صبوری دارد، زیرا با عادات و خصلتهایی روبرو خواهید شد که ممکن است با خودتان متفاوت باشد.
زندگی با یک همخانهای به معنای نیاز به تطبیق با ترجیحات، کارهای روزمره و موقعیتهای غیرمنتظره آنهاست.
همه اوقات خوب و بد خود را دارند. با یکدیگر همدلی داشته باشید و در صورت لزوم عبارت «متاسفم» را به زبان بیاورید.
داشتن یک هماتاقی اولویتبندی وظایف و نیازها را به شما میآموزد. همچنین به شما نشان میدهد که انعطافپذیر بودن مهم است.
مهارت در مذاکره با تقسیم صورتحسابها، تنظیم مقررات منع رفت و آمد و تصمیمگیری در مورد همه چیز، از دمای شوفاژ گرفته تا سیاستهای مهمانداری، تقویت میشود.
ارتباط باز و صادقانه، خواه در مورد به اشتراک گذاشتن کارهای خانه و احترام به مرزها باشد یا رسیدگی به مشکلات، زمانی که یک هماتاقی دارید به عادت همیشگیتان تبدیل میشود.
کلید درک نیازها و دیدگاههای هم اتاقیتان، گوش دادن فعال است که منجر به سازش راحتتر و فضای زندگی آرامتر میشود.
احترام گذاشتن شامل در زدن قبل از ورود به اتاق، دست نزدن به وسایل شخصی و تلاش برای مهربانی و مودب بودن است.
از پرداخت به موقع اجاره تا قبوض برق، تقسیم هزینهها و بودجهبندی به مهارتهای ضروری در زندگی با هماتاقی تبدیل میشوند.
داشتن یک همخانه به شما میآموزد که به طور فعال تعارضها را حل کنید و وقتی چیزی وجود دارد که نمیتوان از آن اجتناب کرد، واکنش مناسب نشان دهید.
اگرچه داشتن یک هماتاقی میتواند گاهی چالشبرانگیز باشد و درسهای بیشمار زندگی به شما بیاموزد، به یاد داشته باشید که کمی هم برای سرگرمیهای دونفره وقت بگذارید. هماتاقی شما میتواند درنهایت به یکی از بهترین دوستان شما تبدیل شود.
منبع:روزیاتو