تیم تارتار، یادآور نسل‌های طلایی ملوان

به گزارش مجله خبری نگار/ایران‌ورزشی: «قو»‌ی سپید و پرطرفدار فوتبال انزلی نیم‌فصل اول لیگ بیست‌و‌سوم را با ۶ برد، ۶ تساوی و ۳ باخت و با کسب رتبه ششم به پایان رساند و حتی در مقاطعی از فصل تا رتبه دوم نیز بالا آمد که در کل تاریخ حیات این باشگاه بی‌سابقه بوده است. وقتی مازیار زارع در پایان فصل گذشته از سمت سرمربیگری ملوان کناره گرفت و مهدی تارتار غیر‌بومی در فاصله فقط ۱۰ روز تا شروع فصل جای او را گرفت، حتی خوشبین‌ترین طرفداران ملوان نیز باور نداشتند وی نتایجی را بگیرد که برشمردیم و همپا با ذوب‌آهن پدیده‌های لیگ امسال به حساب آید.

به واقع اکثریت با کسانی بود که اعتقاد داشتند تارتار، چون دیر آمده و شناخت لازم را از فوتبال گیلان ندارد، قطعاً بد نتیجه خواهد گرفت و انتخاب او را یک «سیاست از پیش شکست خورده» می‌دانستند. اینکه تارتار در چنان پس‌زمینه‌ای و با فراهم نبودن بسیاری از امکانات توانست نتایجی خیره‌کننده بگیرد و بزرگانی، چون سپاهان و پرسپولیس را ناکام و متوقف کند، از عجایب لیگ امسال بوده و مسأله‌ای که قطعاً خود تارتار هم آن را توقع و باور نداشت و به قول ظریفی وی را باید شگفت‌زده اصلی این ماجرا‌ها تلقی کرد.

از گذشته پرستاره تا امروز بی‌ستاره

ملوان البته بازیکنان ارزشمندی دارد، اما اگر به‌دنبال ستاره‌ها می‌گردید، بیهوده به این سمت و سو نیایید. شاید هم دلیل اصلی توفیق‌های تیم اول بندر دوست داشتنی انزلی در این فصل و در هر یک از دفعات قبلی درخشش این تیم داشتن بازیکنانی کوشنده و عاشق این باشگاه بوده باشد و نه نامدارانی که برای پولی بیشتر هر فصل تغییر تیم می‌دهند. استثنا‌هایی هم در این روند کلی وجود داشته است. تیم طلایی دهه ۱۳۵۰ این باشگاه از ستاره‌ها و ملی‌پوشانی مثل غفور جهانی، عزیز اسپندار، جاوید جهانگیری، علی نیاکانی، محمود پیشگاه هادیان و نصرت ایراندوست برخوردار بود، تیم دهه ۱۳۷۰ و اوایل دهه ۱۳۸۰ ملوان روی کاکل مرحوم سیروس قایقران می‌چرخید و ادامه این دهه و دو سه سال اول دهه ۱۳۹۰ در تسخیر موج پژمان نوری و مازیار زارع بود. قایقران تا کاپیتانی تیم ملی هم پیش رفت و نوری و زارع در مجموع بیش از ۵۰ بار پیراهن ملی را بر تن کردند.

در همان دهه ۱۳۹۰ هم امثال محمدحسین کنعانی‌زادگان و عزت‌الله پورقاز از درون پیکر ملوان به درجات بازی در تیم ملی ارتقا یافتند و البته سعید عزت‌اللهی نیز چنان درخشید که در عنفوان جوانی لژیونر شد و به اروپا رفت و پس از ۷ سال بازی در این قاره به تازگی به لیگ امارات کوچ کرده است. وقتی نام‌های فوق را با برگزیدگان نسل فعلی ملوان قیاس کنید، بیش از پیش به این نتیجه می‌رسید که تیم فعلی این باشگاه تا چه میزان کم‌ستاره، ولی متکی بر بازیکنانی پرتلاش و فوتبالیست‌هایی پرهمت است. در میان آن‌ها البته رضا جعفری امسال گل کاشته است و در رده سوم جدول گلزنان فصل نشسته و اسم و رسمی در کرده، اما سایرین بازیکنان بالنسبه ناشناسی هستند که در جست‌و‌جوی شهرت و اعتبار بیشتر جانفشانی کرده‌اند و بهره این همت‌های بزرگ البته به ملوان رسیده است که بی‌گمان بهترین دوران یک دهه اخیر خود را در لیگ امسال سپری کرده است.

بالاتر از متمول‌ها

ارزش کار بزرگ آن‌ها زمانی آشکارتر می‌شود که به یاد بیاوریم این تیم تا همین دو فصل پیش «لیگ یکی» بود و شش سال طول کشید تا با تلاشی جانکاه به جایگاه اصلی خود که حضوری بحق در لیگ برتر است، بازگردد. اینک که ملوان در این جایگاه قرار دارد، امثال حامد نورمحمدی، پدرام قاضی‌پور، پوریا پورعلی، محمدرضا سلیمانی، سهیل فداکار و البته مهران احمدی هرچه توان دارند، به‌کار گرفته‌اند تا این تیم یک‌بار دیگر به دسته‌ای پایین‌تر سقوط نکند، زیرا به قولی بازگشت از «لیگ یک» به لیگ برتر سخت‌تر از قهرمانی در لیگ برتر است. تا اینجای کار مردان تارتار با اهتمامی بالاتر از باور هر کارشناسی نه تنها چنین رجعتی را به کلی منتفی کرده‌اند بلکه امثال گل‌گهر سیرجان، آلومینیوم اراک، مس رفسنجان و فولاد خوزستان را که از آن‌ها پرمهره‌تر هستند و هم متمول‌تر، به زیر دست خود در جدول رده‌بندی سوق داده‌اند.

طیبی و فرعباسی آمدند اما...

ملوان برای جبران کمبود نیروی خود و جذب نفراتی هرچه بهتر در چهار، پنج هفته اخیر بازیکنان باکیفیت تازه‌ای را مدنظر قرار داد و کار جذب محمد طیبی مدافع وسط پرتجربه خوزستانی را که در نیم‌فصل اول برای تیم قعرنشین استقلال خوزستان به میدان می‌آمد، قطعی و نهایی کرد و حبیب فرعباسی دروازه‌بان شاخص ذوب‌آهن هم به سبب آغاز دوران خدمت سربازی‌اش و گذراندن آن در یک تیم نظامی پیراهن ملوانان را بر تن کرده است. در همین حال تیم نخست بندر انزلی موفق شده دو بازیکن نام‌آشنای پرسپولیس را هم به تیمش اضافه کند. در راه انتقال میلاد سرلک هافبک ملی‌پوش پرسپولیس که او هم باید دوران خدمت سربازی‌اش را در یک تیم نظامی بگذراند، مشکلی پیش نیامد و محمد عمری هم با چند روز تأخیر مجوز بازی در این تیم را به دست آورد.

ملوان روز ۲۰ بهمن در مرحله یک‌شانزدهم نهایی جام حذفی روبه‌روی تیم شهر راز شیراز قرار گرفت و این تیم را شکست داد و قبل از آن سه دیدار تدارکاتی هم برای این تیم ترتیب داده شده بود که دو تای اول مقابل تیم‌های آریو اسلامشهر و کویر مقوای تهران بود و سومی نیز در برابر چوکا تالش برگزار شد. ملوان در دو بازی اول خود هیچ گلی نزد و به این ترتیب سؤال‌هایی پیرامون میزان آمادگی مهاجمانش مطرح شد. مسأله‌ای که مهران احمدی هافبک- مهاجم توانای این تیم آن را غیر‌نگران‌کننده خواند و گفته بود: «این دیدار‌های دوستانه برای شناسایی ضعف‌های تیم است و ما قطعاً با شروع نیم‌فصل دوم بسیار مؤثرتر از این ظاهر خواهیم شد. هرچند خودمان هم معترفیم که کسب امتیاز در این نیم‌فصل بسیار سخت‌تر از
نیم‌فصل اول است.»

روز دغدغه‌آور استقلال رسید

با چنان پس‌زمینه‌ای ملوان اواخر هفته پیش در آغاز نیم‌فصل دوم لیگ ذوب‌آهن را در اصفهان ۰-۱ مغلوب کرد و با سه پوئن حاصله به رده پنجم جدول صعود کرد. ستاره میدان، حبیب فرعباسی دروازه‌بان جدید ملوان بود که پیش‌تر هم گفتیم از ذوب‌آهن به ملوان کوچ کرده و از قضا با مهار یک ضربه پنالتی ذوبی‌ها و دفع دو، سه فرصت عالی دیگر آن‌ها تیمی را به سوی شکست سوق داد که تا همین ۵۰ روز پیش از دروازه آن جانانه دفاع می‌کرد و در فولادشهر جایگاه ویژه‌ای داشت.

اگر این‌گونه موارد از حوادث خاص و جذابیت‌های ورزش فوتبال و نقل و انتقال بازیکنان از بدیهیات آن است، بی‌گمان صعود کیفی ملوان تا این اندازه رخدادی نیست که طی ۶۰ و اندی سال حیات این باشگاه به دفعات روی داده باشد. آیا این‌ها به این معنا است که ملوان غروب امروز یقه استقلال تهران را هم در ادامه هفته هفدهم لیگ برتر می‌گیرد و با متوقف کردن این تیم امید تعقیب‌کنندگان پیشاهنگ را افزایش خواهد داد؟ پاسخ این سؤال مشخص نیست، اما بعید است مردان نکونام بازی بی‌دغدغه‌ای را در ورزشگاه تختی انزلی پیش‌رو داشته باشند.