چرا بعضی‌ها در خانه بداخلاق، اما بیرون خوش‌اخلاق‌اند؟

به گزارش مجله خبری نگار، «دبورا ساوت ریچاردسون»، استاد روان‎شناسی در دانشگاه جورجیا ریجنتز، یک جمله معروف دارد و می‌گوید آن کسی که باید از آن بترسیم غریبه‌ها نیستند، بلکه باید از نزدیک‌ترین و عزیزترین افراد به خودمان بترسیم! او معتقد است ما سه نوع پرخاشگری داریم که پاسخی به این سوال می‌دهد چرا بعضی از افراد در خانه بداخلاق و عصبانی هستند، اما در بین دوستان و بیرون از خانه، خوشحال و مودبانه رفتار می‌کنند.

پرخاشگری مستقیم در خانه

پرخاشگری مستقیم مثل داد و بیداد کردن بر سر افراد است. این شکل از پرخاشگری شامل فریاد زدن، ضربه زدن و به کار بردن کلمات آزاردهنده است و در مردان شایع‌تر از زنان است. پرخاشگری مستقیم بیشتر نسبت به خواهر و برادر و افراد مهم و نزدیک اتفاق می‌افتد و احتمال کمتری دارد که در مورد دوستان استفاده شود. شما در مواجهه با خواهر یا برادر لازم نیست پرخاشگری غیرمستقیم داشته باشید و نیازی به منفعل بودن ندارید. ریچاردسون توضیح می‌دهد که این موضوع ممکن است به این خاطر باشد که خواهر و برادر شما همیشه خواهر و برادر شما خواهند بود بنابراین بدون ترس از ابراز خشم و پرخاشگری با آن‌ها رفتار می‌کنید. همین مسئله می‌تواند یکی از دلایل اصلی باشد که افراد در خانه بداخلاق هستند، اما بیرون از خانه، مراقب رفتار و گفتارشان هستند.

پرخاشگری غیرمستقیم در بیرون از خانه

پرخاشگری غیرمستقیم بدون درگیری و شامل شایعه‌پراکنی است و اغلب بیشتر از پرخاشگری مستقیم رخ می‌دهد و به طور مساوی بین هر دو جنس مشترک است. وقتی صحبت از دوستان ما می‌شود، پرخاشگری غیرمستقیم بهترین سلاح انتخابی افراد است. ریچاردسون معتقد است که این ممکن است به این دلیل باشد که ما به راحتی می‌توانیم آن را انکار کنیم و بگوییم این ماجرا غیرعمدی بوده است. در این شیوه نسبت به پرخاشگری مستقیم، شما از خودتان هیچ ردپایی به جا نمی‌گذارید، اما پرخاشگری‌تان را هم بروز داده اید.

پرخاشگری نباید با قاطعیت اشتباه گرفته شود

نوع سوم، پرخاشگری منفعل به معنای بی‌توجهی به دیگری است. این شکل از پرخاشگری شامل اعمال کینه‎توزانه می‌شود، مانند نادیده گرفتن تماس‌های تلفنی، بی‌محلی یا دیر حاضر شدن عمدی در یک جلسه و.... موضوع بسیار مهم این است که پرخاشگری نباید با قاطعیت اشتباه گرفته شود. قاطعیت برای بیان نیاز‌ها یا نگرانی‌های شما ضروری است. ریچاردسون در پایان گفته: «روان‎شناسان افراد را تشویق می‌کنند تا با مسائل مقابله کنند و به طور مؤثر با آن‌ها برخورد کنند، اما ما آن‌ها را تشویق نمی‌کنیم که این کار را به صورت تهاجمی انجام دهند.»

منبع: خراسان- medicaldaily