به گزارش مجله خبری نگار،نام دپاردیو در چند ماه گذشته و بخصوص هفتههای اخیر به واسطه موضوع تجاوز و تعرض جنسی به همکاران زن خود، مجددا بر سر زبانها افتاد. اما طی روزهای اخیر، رئیس جمهور فرانسه، با تحسین این بازیگر، آتشی از خشم را در فرانسه به راه انداخت. مکرون که خود را از طرفداران دپاردیو برشمرد، در پاسخ به سوالی در مورد اینکه آیا او باعث شرمساری فرانسه شده است یا خیر، گفت: «او باعث افتخار فرانسه است.»
هفته گذشته، وزیر فرهنگ فرانسه، ریما عبدالمالک، با بیان اینکه رفتار دپاردیو باعث شرمساری این کشور اروپایی است، اشاره کرد که ممکن است جایزه لژیون دونور، بالاترین جایزه دولتی فرانسه، که در سال ١٩٩٦ به این بازیگر اهدا شد، از وی پس گرفته شود.
اما مکرون در مصاحبه با شبکه تلویزیونی فرانس٥، در پاسخ به این سوال که آیا این نشان باید از دپاردیو پس گرفته شود یا خیر، گفت: «من در شکار یک انسان شرکت نمیکنم؛ این جایزه ابزاری اخلاقی نیست و نمیتوان بر اساس یک گزارش آن را از شخصی پس گرفت.»
با آنکه اخیرا برنامه «تحقیقات تکمیلی» مستندی از رفتار دپاردیو با زنان پخش کرده است و به واسطه آن، رفتار این بازیگر با زنان داخل و خارج از فرانسه تحت نظارت عمومی قرار گرفته، رئیس جمهور فرانسه تاکید کرد: «چیزی که هرگز از من نمیبینید این است که درگیر پاپوشسازیها شوم، من از آن متنفرم.»
به نظر میرسد مکرون در پی این اظهارات به دردسر بزرگی افتاده است، فرانسوآ اولاند، رئیس جمهور سابق فرانسه، در مصاحبهای با رادیو فرانسه تمجید مکرون از دپاردیو را مورد انتقاد قرار داد و عنوان کرد: «از او انتظار میرفت که درباره زنان صحبت کند، نه اینکه بگوید دپاردیو یک بازیگر بزرگ است.»
«انتخاب او به جای حمایت از زنان تحقیرشده، فرض بر بیگناهی این بازیگر بود.»
شماری دیگر از سیاستمداران فرانسوی نیز نوک پیکان انتقادات خود را به سمت مکرون گرفتند.
سوفی بوسییر، سخنگوی حزب سبز، مکرون را «مروج فرهنگ تجاوز جنسی» خواند و ساندرین روسو، نماینده این حزب نیز گفت: «مکرون سَمت خود را انتخاب کرده است، سمت متجاوزان.»
همچنین مائل نوآر از انجمن «همه ما»، که در راستای پایان دادن به خشونت جنسی و نگاه جنسیتی در فرانسه فعال است، اظهارات مکرون را شرمآور خواند و ابراز حمایت از یک بازیگر متجاوز را خطرناک دانست.
وی بیان کرد که تفاوت میان آرمانهای این انجمن با مکرون دیگر یک شکاف نیست، «این اختلاف به مثابه درهای عمیق است.»
آن سیسیل میلفرت، رئیس بنیاد زنان فرانسه، در شبکه اجتماعی ایکس (توئیتر سابق) مواضع رئیس جمهور فرانسه را نفرتانگیز دانسته و نوشت: «یک توئیت به تنهایی نمیتواند عمق شرمآوربودن و عقبماندگی این اظهارات نسبت به قربانیان تجاوز را بیان کند.»
در ادامه انتقادات علیه رئیس جمهور فرانسه، یائل ملول بنیانگذار سازمان فرانسوی «آزادی و زن» سخنان مکرون را پیامی در راستای حمایت از متجاوزی دانست که تحت تحقیقات رسمی برای بررسی جرمش است.
این فعال حقوق زنان اظهارات مکرون را دارای تاثیر منفی بسیار و خطری جدی در روند صحبت کردن زنان علیه مردان برشمرد.
همچنین مجله مد «ال» در سر مقالهای آتشین، مکرون را مردی حامی شکارچیان خطاب کرد و نوشت: «خیر آقای رئیس جمهور، ما افتخار نمیکنیم! نه به ژرار دپاردیو، نه به سخنان شما.»
در بیانیهی این ژورنال آمده است، مکرون دیگر به انتخاب مجدد خود به عنوان رئیس جمهور فرانسه اهمیتی نمیدهد و چهره واقعی خود را نشان داده است.
«پس از این اظهارنظر، ما در تعهد خود نسبت به فاشسازی تعرض به زنان باورمندتر عمل خواهیم کرد.»
موج انتقادات علیه مکرون آنجایی اوج گرفت که یک گروه فمنیستی، سخنان رئیس جمهور فرانسه را «توهین» به همه زنانی که مورد خشونت جنسی واقع شدهاند، دانست.
در ابتدای سال جاری، ۱۳ زن، دپاردیو را به «رفتارها یا اظهارات جنسی نامناسب» در صحنه تصویربرداری ۱۱ فیلم یا سریال در فاصله سالهای ۲۰۰۴ تا ۲۰۲۲ یا در مکانهای دیگر متهم کردند.
شارلوت آرنولد نخستین زنی بود که در سال ۲۰١٨ دپاردیو را به «تجاوز» متهم کرده بود. پرونده آرنولد در حال حاضر در مرحله رسیدگی دادگاهی قرار دارد و دپاردیو تمامی اتهامات را رد کرده است. پس از آرنولد، هلن داراس، بازیگر فیلم «دیسکو» به کارگردانی فاببین اونتنینته به دومین زنی بدل شد که دپاردیو را علنا به تعرض جنسی متهم کرد.
همچنین چندی روز قبل و در پی موج گسترده اتهامات علیه این شمایل سینمای فرانسه، مقامات موزه گروین در پاریس اعلام کردند تندیسی از دپاردیو که از سال ١٩٨١ در معرض دید عموم قرار داشت، جمع آوری شده است.
بزرگترین اعتراضاتی که مکرون در طول دورانی که در کاخ الیزه مستقر بوده با آن روبرو شد، اعتراضات موسوم به «جلیقه زردها» بود که رئیس جمهور فرانسه در برخورد با معترضان نشان داد چندان به آزادی بیان اعتقادی ندارد و در مقابله با معترضان که خواستار استعفای او بودند ۳۰ هزار تن از نیروهایش را در پاریس به حالت آمادهباش درآورد و حاصل آن درگیری گسترده با معترضان و استفاده از گاز اشکآور و ماشینهای آبپاش علیه آنان بود.