به گزارش مجله خبری نگار، قارچی به نام با کوردیپس وجود دارد که با آلوده کردن مورچهها و کنترل سیستم عصبی آنها تکثیر میشود و میزبان را مجبور میکند تا به یک نقطه دید بالا بروند و روی یک برگ بچسبند، جایی که هاگها میتوانند جوانه بزنند تا مورچههای بیشتری را آلوده کنند. همچنین کشف شده است که زنبورهای انگلی عنکبوتها را زامبی کرده و آنها را مجبور میکنند تا نوع خاصی از پیله شبکهای را برای لاروهای خود بسازند که سپس عنکبوت مذکور را میخورند.
همچنین چرخه زندگی پیچیده انگلی به نام Levinseniella byrdi وجود دارد که فقط میتواند در روده گونههای خاصی از پرندگان مردابی تکثیر شود. اما این کرم کوچک دوست دارد در جوانی قبل از اینکه ساکن در بدن میزبان شده و تولید مثل کند به مسافرت برود؛ بنابراین ابتدا تخمهای آن از طریق مدفوع پرنده وارد محیط میشود و در آنجا توسط حلزونهای دریایی خورده میشوند سپس. لاروها رشد کرده و از حلزون بیرون میروند و در اطراف شنا میکنند تا زمانی که وارد آبشش سخت پوستان کوچک بی ضرر شوند که با نام دوپایان شناخته میشوند و اینجاست که همه چیز عجیب میشود.
دوپایان معمولا موجوداتی خجالتی هستند که به کمک رنگ خاکستری یا قهوهای خود در زیر پوشش گیاهی پنهان میشوند. اما هنگامی که توسط این انگل (L.byrdi) آلوده میشوند، رنگ آنها تغییر کرده و به نارنجی روشن تبدیل میشوند و بیشتر ماجراجو شده و ترجیح میدهند بیشتر در فضای باز بمانند. به گزارش سیناپرس، این دو ویژگی جدید در کنار هم باعث میشوند پرندگان شکارچی راحتتر آنها را پیدا و شکار کنند و این دقیقاً همان چیزی که کرم به آن نیاز دارد و بنابراین چرخه ادامه مییابد.
در مطالعه جدید، محققان دانشگاه براون بررسی کردند که چگونه انگل این تغییرات را در زیست شناسی دوپایان ایجاد میکند. آنها از توالی آر انای برای شناسایی ژنهایی در ژنوم دوپایان استفاده کرده و دریافتند که کرمها ژنهایی را فعال میکنند که دارای رنگدانه هستند، در توانایی آنها برای تشخیص محرکهای خارجی تداخل کرده و ژنهای متعددی را که در پاسخهای ایمنی دخیل هستند سرکوب میکنند.
در حالی که این داستان به خودی خود یک داستان جذاب است، تیم پژوهشی میگوید که درک بهتر این سیستمها در نهایت میتواند به ما در مبارزه با پاتوژنهایی که بر انسانها اثر میگذارند کمک کند.
دیوید رند (David Rand) پژوهشگر این مطالعه گفت: مشخص کردن مکانیسمهای مولکولی دستکاری برای پیشرفت درک تکامل همزمان میزبان و انگل مهم است. یادگیری مکانیسمهای مولکولی این نوع تعاملات میزبان-انگل میتواند پیامدهای مهمی برای نحوه مدیریت پاتوژنها به طور کلی و در انسان داشته باشد.
شرح کامل این تحقیق در مجله تخصصی Molecular Ecology منتشر شده است.