به گزارش مجله خبری نگار، این سیگنال در ابتدا توسط Murchison Widefield Array (MWA) شناسایی شد که یک تلسکوپ رادیویی در غرب استرالیا است. این سیگنال GPM J۱۸۳۹-۱۰ نامگذاری شد که در صورت فلکی Scutum قرار داشته و در فاصله ۱۵هزار سال نوری از زمین ردیابی شد.
پالسهای رادیویی مکرر، قبل از اینکه توسط تلسکوپهای مختلف دیگر در سراسر جهان تایید شوند، بین ژوئیه و سپتامبر ۲۰۲۲ در دادههای MWA شناسایی شدند. این سیگنالها بین ۳۰ ثانیه تا پنج دقیقه طول میکشد و هر ۲۱ دقیقه یک بار مانند ساعت شروع میشود. این موضوع باعث میشود که این منبع طولانیترین منبع رادیویی تکرار شونده باشد که تاکنون در کیهان کشف شده است.
تیم پژوهشی میگوید این سیگنال احتمالا یک مگنتار دوره فوق العاده طولانی است. این اجرام متراکم انواعی از ستارههای نوترونی هستند که میدانهای مغناطیسی بسیار قدرتمندی دارند که میتوانند سیگنالهای رادیویی دورهای را هنگام چرخش ساطع کنند.
دکتر ناتاشا هرلی واکر (Natasha Hurley-Walker) پژوهشگر اصلی این مطالعه، گفت: مشکل این است که اکثر اینها آنقدر سریع میچرخند که انفجار رادیویی آنها تنها چند میلی ثانیه یا تا یک یا دو ثانیه طول میکشد و حداکثر در چند دقیقه تکرار میشود. بر اساس آنچه در مورد فیزیک مگنتارها میدانیم، نمیتوانند آنقدر آهسته بچرخد که انفجار آن پنج دقیقه طول بکشد و چرخه کامل بیش از ۲۰ دقیقه طول بکشد تا تکرار شود.
هرلی واکر میافزاید: با فرض اینکه این یک مگنتار است، نباید برای این جسم امکان تولید امواج رادیویی وجود داشته باشد و هر مکانیزمی که پشت این کار باشد، فوقالعاده است.
با تعمیق بیشتر GPM J۱۸۳۹-۱۰ برای مدت طولانی تری از هر مغناطیسی شناخته شده دیگری فعال بوده است. اکثراً مرحلهای از انتشار امواج رادیویی را پشت سر میگذارند که فقط چند ماه تا چند سال طول میکشد تا از بین بروند، اما به نظر میرسد که این مرحله برای حدود ۳۵ سال قوی بوده است. محققان دادههای موجود از تلسکوپهای رادیویی متعدد را در همان مختصات بررسی کرده و دریافتند که این سیگنال حداقل از سال ۱۹۸۸ در حال انفجار بوده است.
جالبتر از همه، این تشخیص بخشی از مجموعهای از مشاهدات جدید از اجرام مگنتار مانند است که به نظر میرسد قوانین معمول را زیر پا میگذارند. در سال ۲۰۲۱، همین تیم تحقیقاتی سیگنال مشابهی را کشف کرد که هر ۱۸ دقیقه یک بار انفجارهای رادیویی را به مدت یک دقیقه منتشر میکرد، اما این سیگنال تنها سه ماه قبل از ناپدید شدن ادامه داشت.
خوشبختانه، GPM J۱۸۳۹-۱۰ هنوز هم در حال حاضر قوی است. این امر به ستاره شناسان اجازه میدهد تا به مشاهدات خود ادامه داده و امیدواریم توضیحی ارائه دهند. شرح کامل این تحقیق در مجله Nature منتشر شده است.