به گزارش مجله خبری نگار،وجود دندانهای خرچنگ در معده آن یکی از شگفتیها در دنیای جانداران است. خرچنگ جانداری از گروه سخت پوستان است. سخت پوستان شاخهای از بندپایان که دارای سرسینه آبشش، کاسه پشتی و زواید دوشاخهای هستند. دم خرچنگ کوتاه و در زیر شکم خرچنگ قرار گرفته است. خرچنگ دارای دو چنگال و لایه ضخیم و سخت در قسمت بیرونی بدن آن است. اما دندان خرچنگ در معده آن وجود دارد که به عنوان آسیاب معده غذا را برای هضم بهتر خرد میکند. همچنین در بعضی از گونههای خرچنگها از دندان برای ایجاد سر و صدا و ترساندن شکارچیان استفاده میشود.
دندان در انسان و جانوران سختترین ساختار را در فک دارد. اصلیترین کاربرد دندان برای خرد کردن، آسیاب کردن و تکه تکه کردن غذا در انسان و جانوران است. اما دندان در انسان علاوه بر این کاربردها برای صحبت کردن و بیان صحیح کلمات نقش مهمی دارد. دندانهای انسان شامل دندان دائمی و دندان شیری است.
حیوانات با توجه به نوع غذایی که میخورند دارای دندانهای متفاوتی هستند. حیوانات گوشت خوار دندانهای تیز و حیوانات گیاه خوار دندانهای تخت دارند. اما حیواناتی که از هردو گیاه و گوشت تغذیه میکنند، دندانهای تیز و مسطح دارند. دندانهای تیز در جلو و دندانهای مسطح در پشت دهان این حیوانات قرار دارد. اما جانورانی وجود دارند که دندانهای عجیبی دارند مانند دندانهای خرچنگ که در معده آن قرار دارد.
خرچنگها ابعاد و اندازههای متفاوتی دارند. خرچنگهای ژاپنی بزرگترین نوع خرچنگ با طول پای بیشتر از ۴ متر است. خرچنگهای ریز نیز وجود دارند. خرچنگها دارای بیشتر از ۴۵۰۰ گونه هستند. منبع اصلی غذای خرچنگ جلبک و موجوداتی مانند کرم ها، سخت پوستان، قارچ، نرم تنان و باکتریها هستند.
طول عمر خرچنگها به زیستگاه آنها بستگی دارد. خرچنگهای خانگی بیشتر از خرچنگهای وحشی عمر دارند. طول عمر خرچنگ آبی ۱۰ سال و خرچنگ ژاپنی ۵۰ تا ۱۰۰ سال است.
ساختار بدنی خرچنگ عجیب است. چشم خرچنگ روی ساقهها قرار گرفته و زمانی که خرچنگ زیر آب باشد به راحتی میتواند محیط اطراف را مشاهده نماید. مفصل پاهای خرچنگ در پهلو حرکت میکنند. بدنه خرچنگ صاف و با این ویژگی در زمان خطر خرچنگ بین شکاف باریک پنهان میشود. در صورتیکه پنجه یا پای خرچنگ از دست رود، بعد از یکسال اندام از دست رفته رو به عقب رشد میکند. خرچنگ نر و ماده با توجه به ساختار شکم و پنچه قابل تشخیص است. شکم خرچنگ نر مثلثی و باریک و شکم خرچنگ ماده گرد و پهن است. همچنین پنجههای خرچنگ نر بزرگتر است.
خرچنگها در دریا و خشکی زندگی و از گیاهان و حیوانات دیگر تغذیه میکنند. بعضی از خرچنگها جلبک و بعضی از آنها از کرم، قارچ، باکتری و میگو میخورند. همچنین در کف دریا از غذای مرجانها شامل حیوانات پوسیده و مرده تغذیه میکنند. خرچنگها دهان نرمی دارند که به جای جویدن و ریختن غذا در دهان به راحتی میتوانند تمام غذاها را تجزیه کنند. شکم خرچنگ دو قسمت است که اولین قسمت دارای سه دندان قوی برای خرد کردن مواد غذایی است. این دندانهای قوی مواد سخت و پوستهها را خرد میکنند.
تولید مثل خرچنگ با تخم گذاری است. اما برای لقاح تخمها باید جفت گیری خرچنگ ماده و نر انجام شود. زمانیکه لقاح انجام میشود، تخمها بر روی شکم خرچنگ ماده قرار میگیرند و در مدت رشد جنین در این مکان نگهداری میشوند. هنگام توسعه کامل خرچنگ لاروها را داخل آب رها میکند. سپس لارو خرچنگ مراحل زیادی را طی تا تبدیل به خرچنگ بزرگسال شود. خرچنگ آبی ژاپنی پرمصرفترین نوع خرچنگ در جهان است.
یکی از شگفت انگیزترین موضوع در مورد جانداران وجود دندان خرچنگ در معده آن است. کلیه آن در سر و سیستم عصبی آن در شکم و مغز آن در گلوی خرچنگ قرار دارد. خرچنگها برای خرد کردن غذا از دندانها استفاده میکنند. اما نوعی از خرچنگها با نام خرچنگهای شبح از دندانهای خود علاوه بر خرد کردن غذا برای انجام کارهای دیگر مانند تولید سر و صدا برای ایجاد ترس در شکارچیان است.
دندانهای سخت پوستان مانند خرچنگ دریایی قسمتی از سیستم گوارشی با عنوان آسیاب معده است. دندانهای خرچنگ بزرگ و ۳ عدد است. خرچنگ غذای سفت داخل معده را با ایجاد حرکات منظم خرد میکند. خرچنگ شبح از دندانهای خود علاوه بر خرد کردن غذا در معده به عنوان سلاح برای ترساندن استفاده میکنند. خرچنگ شبح دندانهای خود درون معده را برهم میزند و صدا تولید میکند.
منبع:دندان لند