آزمایش چتر نجات جدید توسط ارتش آمریکا

به گزارش مجله خبری نگار،در طول جنگ جهانی دوم، فرود تجهیزات با چتر به یک روش استاندارد برای تامین مجدد نیرو‌ها یا رساندن کمک‌های بشردوستانه به مناطق غیرقابل دسترس تبدیل شده است. اما حتی با چتر نجات، بیرون راندن پالت‌های بزرگ تجهیزات یا وسایل نقلیه جنگی از پشت هواپیما می‌تواند منجر به تکان‌های بد در هنگام فرود شود.

برای کاهش این امر، سیستم‌های چتر نجات از چندین اینچ مقوای لانه زنبوری در کف پالت فولادی استفاده می‌کنند. در اثر ضربه، لانه زنبوری فرو می‌ریزد و انرژی برخورد را به جای انتقال به محموله جذب می‌کند.

چیدن مقوای لانه زنبوری مقوایی، سایر بخش‌ها و مهار‌ها زمان می‌برد و اساساً یک سیستم یک بار مصرف است. پس از سقوط، مقوا باید با استفاده از تبر، بیل و کلنگ از روی پالت جدا شود و دور ریخته شود تا محموله توسط یک وسیله نقلیه مانند جیپ بتواند جابجا شود. این نه تنها پر زحمت است، بلکه زمان گرانبهایی را می‌گیرد که سربازان ترجیح می‌دهند قبل از اینکه نیرو‌های متخاصم ظاهر شوند، از آن استفاده کنند.



برای کاهش این مشکل، ارتش در حال آزمایش چندین گزینه، از جمله سیستم ایردراپ با توانایی باز و بست سریع تجهیزات (RRDAS) است. این بخش بزرگی از مقوا را با مجموعه‌ای از کیسه هوای پارچه‌ای که در زیر پالت تا شده جایگزین می‌کند. این‌ها پس از افتادن محموله تحت فشار محیط باز می‌شوند و باد می‌کنند و با سقوط ضربه برخورد را جذب می‌کنند. به گفته ارتش، این کیسه‌ها قابل استفاده مجدد هستند، می‌توانند در ارتفاع ۷۵۰ فوت (۲۳۰ متر) باد شوند و می‌توانند بار‌های تا ۲۲، ۰۰۰ پوند (۱۰، ۰۰۰ کیلوگرم) را تحمل کنند.

در آزمایش‌ها، RRDAS زمان آماده سازی را ۲۵ درصد و جدا شدن از محموله را تا ۴۰ درصد کاهش داد. بعلاوه در صورتی که محموله سنگین باشد، RRDAS دارای گیره‌هایی برای نگه داشتن محموله در هنگام برخورد با زمین، است.

این آزمایش قرار است در سال جاری با آزمایش کامل میدانی تحت سناریو‌های واقع بینانه ادامه یابد تا در سال ۲۰۲۵ با روش‌های قبلی جایگزین شود.

سرگرد متیو روه، مدیر بخش تحویل هوایی محموله در دفتر پشتیبانی ارتش ایالات متحده گفت: ما قادر خواهیم بود بار محموله و طول سکو را افزایش دهیم تا بتوانیم اقلام سنگین‌تر و بزرگ تری را رها کنیم.