به گزارش مجله خبری نگار، به لطف تحقیقات و توسعه درمانهای جدید امروزه افراد مبتلا به HIV در هر مرحلهای زندگی طولانی دارند. یک فرد HIV مثبت که از درمان منظم ضد رتروویروسی پیروی میکند میتواند انتظار داشته باشد که عمری تقریبا طبیعی داشته باشد.
در ادامه این مقاله به بررسی تفاوتهای بین ایدز و اچ آی وی (HIV) میپردازیم.
HIV ویروسی است که میتواند منجر به زوال سیستم ایمنی بدن شود.
اصطلاح HIV مخفف سندرم نقص ایمنی اکتسابی است؛ چون فقط انسان به این بیماری مبتلا شود و به سیستم ایمنی حمله میکند. در نتیجه سیستم ایمنی نمیتواند آنطور که باید به طور موثر کار کند.
سیستم ایمنی بدن ما میتواند بسیاری از ویروسها را به طور کامل از بدن ما پاکسازی کند، اما در مورد HIV اینطور نیست. با این حال داروها میتوانند HIV را با قطع کردن چرخه زندگی ویروسی آن با موفقیت کنترل کنند.
در حالی که HIV ویروسی است که ممکن است باعث عفونت شود، ایدز (که مخفف سندرم نقص ایمنی اکتسابی است) یک بیماری است. ابتلا به HIV میتواند منجر به ابتلا به ایدز شود.
ایدز یا HIV مرحله ۳ زمانی ایجاد میشود که HIV آسیب جدی به سیستم ایمنی بدن وارد کرده باشد. ایدز یک بیماری پیچیده با علائمی است که از فردی به فرد دیگر متفاوت است.
علائم HIV مرحله ۳ مربوط به عفونتهایی است که فرد ممکن است در نتیجه داشتن یک سیستم ایمنی آسیب دیده به آنها مبتلا شود و نتواند با آنها مبارزه کند. این بیماریها در مجموع به عنوان عفونتهای فرصت طلب شناخته میشوند و شامل سل، ذات الریه و ... میشوند.
زمانی که سیستم ایمنی ضعیف میشود احتمال ابتلا به انواع خاصی از سرطان بیشتر میشود.
پیروی از درمان ضد رتروویروسی میتواند از توسعه HIV مرحله ۳ جلوگیری کند.
HIV یک ویروس است و ایدز بیماری است که این ویروس ممکن است ایجاد کند. عفونت HIV لزوما به مرحله ۳ پیشرفت نمیکند. در واقع بسیاری از افراد مبتلا به HIV سالها بدون ابتلا به ایدز زندگی میکنند.
به لطف پیشرفتهای صورت گرفته در درمان، فرد مبتلا به HIV میتواند انتظار داشته باشد که عمری تقریبا طبیعی داشته باشد.
در حالی که یک فرد میتواند بدون ابتلا به ایدز به عفونت HIV مبتلا شود، هر فردی که مبتلا به ایدز تشخیص داده شده است قبلا به HIV مبتلا شده است. از آنجا که هیچ درمانی وجود ندارد، عفونت HIV هرگز از بین نمیرود، حتی اگر ایدز هرگز ایجاد نشود.
از آنجایی که HIV یک ویروس است، میتواند مانند بسیاری از ویروسهای دیگر بین افراد منتقل شود. از سوی دیگر، ایدز بیماری است که فرد تنها پس از ابتلا به HIV به آن مبتلا میشود.
این ویروس از طریق تبادل مایعات بدن از فردی به فرد دیگر منتقل میشود. اغلب HIV از طریق رابطه جنسی بدون کاندوم یا سوزن مشترک منتقل میشود. مادر با احتمال کمتری میتواند ویروس را در دوران بارداری به فرزند خود منتقل کند.
HIV معمولا حدود دو تا چهار هفته پس از انتقال علائمی شبیه آنفولانزا ایجاد میکند. این مدت کوتاه عفونت حاد نامیده میشود. گاهی اوقات HIV حاد میتواند بدون علامت یا خفیف باشد و ممکن است با یک بیماری ویروسی دیگر اشتباه گرفته شود.
سیستم ایمنی عفونت را تحت کنترل در میآورد که منجر به یک دوره تاخیر میشود.
سیستم ایمنی نمیتواند به طور کامل HIV را از بین ببرد، اما میتواند آن را برای مدت طولانی کنترل کند. در طول این دوره نهفتگی که میتواند سالها طول بکشد فرد مبتلا به HIV ممکن است هیچ علامتی نداشته باشد.
با این حال بدون درمان ضد رتروویروسی آن فرد ممکن است به ایدز مبتلا شود و در نتیجه بسیاری از علائم مرتبط با این بیماری را تجربه کند.
در انتقال HIV سیستم ایمنی آنتی بادی علیه ویروس تولید میکند. آزمایش خون یا بزاق میتواند آن آنتی بادیها را برای تعیین وجود ویروس شناسایی کند.
پس از قرار گرفتن در معرض احتمالی HIV ممکن است چند هفته طول بکشد تا بدن آنتی بادی برای HIV تولید کند، بنابراین یک پنجره زمانی وجود دارد که HIV تشخیص داده نمیشود. همچنین برخی از آزمایشات خون آنتی ژن و آنتی بادی اختصاصی هستند.
ایدز مرحله آخر عفونت HIV است. پزشکها به دنبال چند عامل هستند تا تعیین کنند که آیا نهفتگی HIV به مرحله ۳ HIV رسیده است یا خیر.
از آنجایی که HIV سلولهای ایمنی به نام سلولهای CD۴ را از بین میبرد، یکی از راههای تشخیص ایدز توسط پزشک شمارش این سلولها است. یک فرد بدون HIV میتواند از ۵۰۰ تا ۱۲۰۰ سلول CD۴ داشته باشد. هنگامی که سلولها به ۲۰۰ کاهش مییابد، فرد مبتلا به HIV دارای HIV مرحله ۳ در نظر گرفته میشود.
عامل دیگری که نشان میدهد HIV مرحله ۳ توسعه یافته است، وجود عفونتهای فرصت طلب است. عفونتهای فرصت طلب بیماریهایی هستند که توسط ویروس ها، قارچها یا باکتریهای خاصی ایجاد میشوند که باعث بیمار شدن فرد مبتلا به سیستم ایمنی آسیب ندیده نمیشوند.
اگر HIV به HIV مرحله ۳ تبدیل شود، امید به زندگی به طور قابل توجهی کاهش مییابد. ترمیم آسیب به سیستم ایمنی در این مرحله دشوار است.
عفونتها و سایر بیماریها مانند سرطانهای خاص ناشی از اختلال شدید سیستم ایمنی، شایع هستند. با این حال با درمان موفقیت آمیز ضد رتروویروسی و برخی بهبودیها در عملکرد سیستم ایمنی، بسیاری از افراد مبتلا به HIV مرحله ۳ عمر طولانی دارند.
با درمانهای امروزی برای عفونت HIV افراد میتوانند با HIV زندگی کنند و هرگز به ایدز مبتلا نشوند. همچنین مهم است توجه داشته باشید که درمان موفقیت آمیز ضد رتروویروسی و بار ویروسی غیرقابل شناسایی پایدار از خطر انتقال ویروس به شریک جنسی جلوگیری میکند.
منبع:سومیتا