به گزارش مجله خبری نگار،دستیابی به نشانگرهای زیستی مرتبط با بیماریها از مایعات بدن انسان به تشخیص زودهنگام سرطانهای مختلف کمک میکنند.
سلولهای تومور در حال گردش (CTC ها) یکی از نشانگرهای زیستی مهم سرطان هستند که اطلاعاتی دقیق درباره پیش بینی متاستاز و همچنین پیشرفت بیماری فراهم میکنند.
رایجترین روشهای بالینی برای اندازه گیری سلولهای تومور در حال گردش به جداسازی ایمونومغناطیسی سلولها در کل خون اتکا دارد.
سیستمهای میکروسیالی که جداسازی ذرات مغناطیسی را انجام میدهند در این خصوص نتایج رضایت بخشی داشته اند.
با این وجود کارآمدی بیشتر این سیستمها به دلیل نیروی مغناطیسی اندکی که تولید میشود محدود است. زیرا میزان نیروی تولیدی برای به دام انداختن سلولها در موقعیتهای تعریف شده در میکروکانالها کافی نیست.
در همین راستا گروهی از محققان ایرانی از جمله امیر سیفوری، سیدعلی سید ابراهیمی، محمدمهدی سمندری، احسان سمیعی و محسن اکبری روشی نوین برای ساخت الگوهای میکرو مغناطیس نرم با ژئو متری و ماده مغناطیسی بهتر ابداع کرده اند.
این فناوری در یک تراشه میکروسیال دولایه ادغام شده است تا میدان مغناطیسی خارجی را محلیسازی کند. در نتیجه این روند کارایی جذب (CE) سلولهای سرطانی برچسبگذاری شده با میکروژلهای نانو/هیبریدی مغناطیسی را که در تحقیق پیشین توسعه داده شدهاند، افزایش میدهد.
از سوی دیگر یک استراتژی ترکیبی عددی -تجربی برای طراحی دستگاه میکروسیال و بهینهسازی راندمان و به حداکثر رساندن توان عملیاتی اجرا میشود.
طراحی مذکور کارایی جذب و خلوص بالای سلولهای هدف و همچنین نظارت بر رفتار سلولها روی تراشه را امکان پذیر میکند. این استراتژی روشی ارزان، اما قدرتمند برای تشخیص مراحل اولیه بیماری و نظارت بر نشانگرهای زیستی مرتبط با سرطان را فراهم میکند.