۱۲ سال پس از فوریه طوفانی؛ جنبش انقلابی بحرین در چه وضعیتی است؟

به گزارش مجله خبری نگار به نقل از الوقت: درحالی که ۱۲ سال از بیداری اسلامی در جهان عرب می‌گذرد و موج اعتراضات در بسیاری از کشور‌ها فروکش کرده است، اما انقلاب بحرین که از همان ابتدا متمایز از بقیه خیزش‌های مردمی بود همچنان در حال ریشه دواندن است. اگرچه رژیم آل‌خلیفه تصور می‌کرد با سرکوب و بگیر و ببند گسترده، می‌تواند صدای مخالفان را ساکت کند، اما اعتراضاتی که در دوازدهمین سالگرد انقلاب فوریه در سراسر بحرین برگزار شد، شکست سیاست‌های رژیم را نشان داد. در همین رابطه، هزاران نفر از مردم معترض بحرین در دوازدهمین سالروز انقلاب ۱۴ فوریه با آمدن به خیابان‌ها علیه حمد بن عیسی آل خلیفه، شاه این کشور شعار داده و بر ادامه راه انقلاب تا رسیدن به مطالبات خود تاکید کردند. روز سه‌شنبه چندین منطقه در بحرین از جمله شهرک‌های «سماهیج» در جزیره «محرق»، «دارکلیب»، «کرزکان»، «کرانه» و جنوب «السهله» شاهد تظاهراتی گسترده بود.

انقلابیون بحرین در «السنابس» با برافراشتن پرچم‌هایی خشم خود را نسبت به سیاست‌های سرکوب‌گرانه رژیم آل خلیفه ابراز کردند و خیابان اصلی «کرانه» را بستند و این درحالی است که مزدوران آل‌خلیفه به سمت آن‌ها گاز اشک‌آور پرتاب کردند. مردم بحرین همبستگی خود را با زندانیان سیاسی اعلام کردند و خواستار آزادی فوری و بدون قید و شرط آن‌ها شدند. معترضان شعار‌هایی از جمله «در ۱۴ فوریه بر مطالبات اساسی ملت تاکید می‌کنیم»، «۱۲ سال پایداری»، «هرگز عقب نشینی نمی‌کنیم»، «با شهدا پیمان می‌بندیم»، «همه مشکلات مسلمانان از جانب آمریکا است»، «ما صاحبان استقامت و بردباری هستیم» نوشتند.

معترضان تاکید کردند: «شعله و درخشش و انگیزه انقلاب مردمی بحرین که از ۱۴ فوریه ۲۰۱۱ آغاز شد همچنان با حقانیت مطالباتش برافروخته است و تا سرنگونی رژیم آل‌خلیفه و اخراج قبیله ظالم و اشغالگر و متحدان و مزدوران خاموش نخواهد شد. شاید رژیم آل‌خلیفه این روز را دور ببیند، ولی ما سقوط این رژیم ستمگر و مستبد و همه ستمگران جهان را بسیار نزدیک می‌بینیم».

جنبش جوانان انقلاب ۱۴ فوریه در بیانیه‌ای اعلام کرد: «این انقلاب به منزله همه‌پرسی مردمی بزرگی درباره عدم مشروعیت رژیم حاکم در بحرین بود. خواسته‌های ملت بحرین واضح است آن‌ها خواهان سرنگونی نظام هستند که بیش از دو قرن و نیم با آهن و آتش بر بحرین حکمرانی کرده و تمام منابع آن را به غارت برده است. مردم را از مشارکت در حکومت منع کرده و به بیگانگان امتیاز‌ها و تابعیت‌هایی به ضرر ملت خود داده است». آن‌ها همچنین سیاست‌های دولت مبنی بر سازش و عادی‎سازی روابط با رژیم صهیونیستی را محکوم و بر پایبندی به آرمان فلسطین تأکید کردند.

آیت‌الله عیسی قاسم، رهبر معنوی شیعیان بحرین هم در سالگرد انقلاب این کشور در بیانیه‌ای با انتقاد از سرکوبگری‌های آل خلیفه گفت: «روز ۱۴ فوریه روز تجدید عهد برای تغییر واقعیت سیاه بحرین و برای متحد شدن و از بین بردن شکاف‌ها و برنامه‌ریزی است». از سوی دیگر، گروه هکری «طوفان» نیز همزمان با سالروز انقلاب مردم بحرین با هک روزنامه حکومتی «اخبار الخلیج» توانست کنترل سرور‌های این روزنامه را در اختیار گیرد و این روزنامه را به صدایی برای مردم مظلوم بحرین تبدیل کند.

رژیم آل‌خلیفه که در اعمال خشونت و سرکوبگری علیه مخالفان سیاسی زبانزد خاص و عام است، این بار هم از این ابزار وحشیانه خود استفاده کرد و گروهی از شهروندان این کشور را به اتهام مشارکت در تظاهرات ضد دولتی به مناسبت سالگرد انقلاب ۱۴ فوریه بازداشت کرد.

انقلاب بحرین پرثمر شده است

انقلاب بحرین که مسالمت‌آمیزترین اعتراضات مردمی در موج بیداری اسلامی بود، اما رژیم مستبد آل‌خلیفه با کمک عربستان سعودی مخالفان را به شدت سرکوب کرد تا پایه‌های حکومتی خود را تثبیت کند. آل‌خلیفه در یک دهه گذشته علاوه بر اینکه هزاران نفر را کشته و زخمی کرده است، مخالفان سیاسی و رهبران آن‌ها را نیز دستگیر و زندانی کرده است. بر اساس آمار‌های اعلام شده بیش از ۵۰۰۰ زندانی سیاسی در زندان‌های بحرین وجود دارد که برخی از آن‌ها به بهانه‌های واهی به حبس ابد و حتی اعدام محکوم شده‌اند. با وجود درخواست سازمان‌های حقوق بشری برای آزادی زندانیان سیاسی، اما هیچ گشایشی در این زمینه به وجود نیامده است. بیش از ۲۰۰۰ نفر از زندانیان سیاسی در شرایط اسفبار بهداشتی قرار دارند و آل‌خلیفه عامدانه سعی دارد با شکنجه‌های جسمی و روحی، این مخالفان را از سر راه بردارد. آل‌خلیفه ثابت کرد که تنها ابزاری که در دست دارد اهرم بگیر و ببند و سرکوب مخالفان است که آن هم نتوانسته امنیت حکومتش را تضمین کند.

اکنون پس از ۱۲ سال، انقلابی که رهبران روحانی بحرین پرچم آنرا به دست گرفته بودند اکنون در نبود رهبران، نسل جوان مسیر مبارزاتی را ادامه می‌دهند و نهال نوپای انقلاب بحرین در فضای سرکوب و خفقان سیاسی نه تنها ضعیف نشده بلکه به درخت تنومند و پر باری تبدیل شده که پایه‌های رژیم آل‌خلیفه را به لرزه درآورده است. هر چند حاکمان منامه در یک دهه گذشته طرح‌های زیادی را به اجرا گذاشتند تا بتوانند نسل جدید را با سیاست‌های خود همسو کرده و مخالفان را به حاشیه برانند، اما معترضان بحرینی اکنون به بلوغ سیاسی رسیده و بیش از گذشته به ابعاد گسترده فساد و استبداد حکومت پی برده‌اند. انقلابیون بحرین امیدوار بودند که با فشار‌های حقوق بشری جهانی، آل‌خلیفه اصلاحاتی را در ساختار‌های حاکمیتی ایجاد کند، اما برخلاف تصورات، فضای سیاسی بیش از پیش بسته‌تر شد و اکنون هیچ گروه مخالفی در ساختار‌های اقتصادی، سیاسی و اجتماعی حضور ندارد. حکومت بحرین همچنین همه جمعیت‌ها و احزاب سیاسی مخالف را منحل و فعالیت آن‌ها را ممنوع کرده و از سال ۲۰۱۱ میلادی تاکنون انتخابات را در سایه تحریم مردم و رهبران مخالفان و به صورت تک صدایی و همسو با خواست خود برگزار کرده است، اما مردم هم موازی با سیاست‌های رژیم راه آزادی و عدالت خواهی خود را ادامه می‌دهند تا روزی بتوانند حکومت دموکراتیک را پایه‌ریزی کنند.

اینکه هزاران نفر در بحرین بدون هیچ ترسی از حکومت به خیابان‌ها می‌آیند نشان می‌دهد که این سناریو‌ها ناکارآمد بوده و معترضان از مسیر ضد استبدادی که در سال ۲۰۱۱ شروع کرده‌اند، پا پس نکشیده‌اند. بحرینی‌ها به این قطعیت رسیده‌اند که آل‌خلیفه اصلاح پذیر نیست و ادامه این حکومت هم برای مردم جز زجر و شکنجه عایدی دیگری ندارد و تلاش می‌کنند با ادامه انقلاب مسالمت‌آمیز خود در نهایت پرچم عدالت خواهی را در کاخ آل‌خلیفه به اهتزاز درآورند.

باج به خارجی‌ها آل‌خلیفه را نجات نمی‌دهد

به دلیل فقدان مشروعیت داخلی، دولت بحرین برای حفظ ثبات خود به حمایت‌های خارجی پشتگرم است. به عبارتی، آل خلیفه حکومت دست نشانده آمریکا و عربستان سعودی است که اجازه تصمیم گیری برای کشور خود را هم ندارد. آل‌خلیفه که حفظ پایه‌های حکومتی خود را در خطر می‌بیند، سه سال پیش روند عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی را کلید زد تا بتواند حامیان منطقه‌ای خود را افزایش داده و امنیتش را تضمین کند، اما برخلاف تصور حاکمان منامه، این اقدام انزجار و خشم عمومی را تشدید کرد و از آن زمان تاکنون ده‌ها اعتراض علیه روند عادی سازی در شهر‌های مختلف بحرین برگزار شده است. از طرفی، تلاش‌های حکومت بحرین برای دادن تابعیت به اتباع کشور‌های اسلامی برای افزایش حامیان خود هم نتوانسته مشروعیتی برای رژیم کسب کند و چنین برنامه‌هایی نتیجه عکس داده و عزم مخالفان را برای ادامه مبارزه راسخ‌تر کرده است.

تجربه ۱۲ ساله نشان داد که آل‌خلیفه با سرکوب نمی‌تواند حکومتش را حفظ کند و با ادامه این مسیر، دورنمای روشنی برای ساختار سیاسی بحرین وجود ندارد و باج دهی به مثلث عبری-عربی-غربی هم نمی‌تواند این رژیم را از خشم مخالفان نجات دهد و اعتراضات اخیر هم گویای این بود که آتش انقلاب فوریه در حال شعله‌ور شدن است که می‌تواند شیب سقوط دودمان آل‌خلیفه را تندتر کند.