قدرت نظامی آمریکا رو به نزول: عدم مقابله در جنگ احتمالی با قدرت‌های نو ظهور

به گزارش مجله خبری نگار،ارتش ایالات متحده در طی سال‌ها رو به ضعف گذاشته است و در آستانه رسیدن به نقطه‌ای قرار دارد که توانایی بردن جنگ احتمالی در برابر قدرتی در حال شکوفایی در آن سوی آب‌های خود را ندارد، این اخطاری است که بر اساس یک تحقیق جدید به دولتمردان آمریکایی داده شده است. این رویه نگران کننده برای ایالات متحده روز سه شنبه توسط بنیاد هریتیج (The Heritage Foundation) افشا شد، مرکز فکری که قدرت ارتش‌های جهان و تهدید‌های بالقوه علیه ایالات متحده را بررسی و تحلیل می‌کند. در نمایه قدرت ارتش‌های جهان تهیه شده توسط این بنیاد، برای تشریح قدرت ایالات متحده از واژه و دسته بندی «ضعیف» استفاده شده است که خطر فزاینده ناتوانی در برآورده کردن تقاضا‌ها برای دفاع از منافع ملی حیاتی آمریکا در برابر قدرت‌های نوظهوری مانند چین و روسیه را یادآور می‌شود.

رتبه بندی ضعیف که پایین‌تر از رتبه بندی «مرزی» یا بحرانی همین بنیاد در مورد قدرت ارتش ایالات متحده در سال گذشته است، اولین رتبه بندی ضعیف ارتش آمریکا در تاریخ ۹ ساله این رتبه بندی است. همچنین تحلیل‌های موسسه هریتیج نشان می‌دهد که پیشرفت فزآینده چین «فراگیرترین چالش امنیتی» برای ارتش ایالات متحده است در حالی که به تقویت نظامی چین در سال‌های اخیر در حوزه‌های هوایی، زمینی و دریایی اشاره شده است. بر اساس این تحقیقات، در جهت عکس رویه چین، ارتش ایالات متحده تقریباً در حالت توقف از لحاظ توسعه قرار داشته و در واقع به نقطه‌ای پسروی کرده است که خلبانان این کشور هواپیمایی برای پرواز نداشته و تعداد متقاضیان پیوستن به ارتش این کشور چنان رو به کاهش است که نیروی مبارزه پنتاگون را در شرایط بی سابقه‌ای قرار داده است.

جدای از رتبه بندی ضعیف بدست آمده توسط ارتش ایالات متحده، بنیاد هریتیج بر اساس توانایی، ظرفیت و آمادگی هر یک از بخش‌های ارتش ایالات متحده به ویژه در صورت وقوع یک جنگ دوجانبه را رتبه بندی کرده است. امتیاز نیروی زمینی در این رتبه بندی «مرزی» یا همان در آستانه بحرانی بوده است در حالی که نیروی هوایی «بسیار ضعیف» و نیروی دریایی «ضعیف» رتبه بندی شده است. در این میان، تفنگداران ویژه دریایی بهترین شرایط را دارند و رتبه «قوی» را در تحلیل‌های بنیاد هریتیج دریافت کرده است در حالی که رتبه این بخش از ارتش ایالات متحده در سال ۲۰۲۱ «مرزی» عنوان شده بود.



در این گزارش آمده است که ارتش ایالات متحده با «بحران کامل به خدمت گرفتن نیروها» مواجه بوده است، اتفاقی که برای دومین سال متوالی رخ داده و در شرایطی است که رشد بودجه نظامی درخواستی توسط دولت بایدن کمتر از نرخ تورم در این کشور بوده است. در ابتدای گزارش بنیاد هریتیج آمده است: «برای اولین بار، نمایه بنیاد هریتیج از قدرت نظامی ایالات متحده نتیجه گیری کرده که در شرایط کنونی، ارتش ایالات متحده ضعیف رتبه بندی شده و در خطر جدی ناتوانی برای برآورده کردن انتظارات در صورت یک درگیری منطقه‌ای بزرگ دیده می‌شود». همچنین در این گزارش آمده است که «ارتش شاهد یک فرسایش کلی در زمینه ظرفیت، توانایی و آمادگی بوده که چنان بزرگ شده است» که توانایی ارتش برای رسیدن به اهداف اصلی اش در خطر قرار گرفته است.

این بنیاد تصریح کرده است که این نگرانی‌ها در مورد نیروی هوایی و دریایی بسیار قابل توجه و تهدید کننده بوده و در سطح کلی نیرو‌ها مشکلات آمادگی و ظرفیت دیده می‌شود. بر اساس این گزارش، تورم و کاهش بودجه که به از دست رفتن ۵۹ میلیارد دلار بین سال‌های ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۳ منجر شده، بر این نگرانی‌ها افزوده است. به گفته بنیاد هریتیج، «مشارکت محدود» متحدان ایالات متحده مانند بریتانیا و کره جنوبی در کمک به این کشور در صورت وقوع یک درگیری جهانی، این شرایط را برای ارتش ایالات متحده دشوارتر کرده است. همچنین بر اساس این گزارش، در نقطه مقابل، دشمنان ایالات متحده از جمله چین، روسیه، ایران و کره شمالی همگی در سال‌های اخیر به سرعت توانایی‌های نظامی خود را بهبود بخشیده و تلاش هایشان برای مرعوب کردن متحدان آمریکا را بیشتر کرده اند.


بنیاد هریتیج به حمله بدون تحریک روسیه به اوکراین و افزایش تهدید‌های چین و کره شمالی نسبت به تایوان، ژاپن و کره جنوبی اشاره کرده و مدعی شده که همه این تهدید‌ها به یک جنگ بزرگ در مقیاس جهانی منجر خواهند شد. به ادعای بنیاد هریتیج، ایالات متحده برای چنین درگیری نظامی آماده نیست، به ویژه در صورتی که به صورت همزمان دو درگیری بزرگ رخ دهد، برای مثال یکی در خاورمیانه و یکی در شبه جزیره کره. در گزارش بنیاد هریتیج آمده که «الگو‌های تاریخی نشان می‌دهند که قدرت‌های رقیب دائماً ظاهر شده و ایالات متحده مجبور است همزمان از منافع خود در بیش از یک منطقه دفاع نماید». بر اساس برآورد‌های این موسسه، ارتش ایالات متحده در شرایط کنونی شاید توانایی مدیریت یک نبرد منطقه‌ای بزرگ را نداشته باشد که از پراکنده شدن نیرو‌های این کشور در پایگاه‌های متعدد در سراسر نقاط جهان و کاهش تجمع آن‌ها ناشی می‌شود.

نمایه هریتیج از قدرت نظامی ایالات متحده برای سال ۲۰۲۳ چنین نتیجه گیری می‌کند که ارتش کنونی آمریکا در خطر بزرگ ناتوانی برای برآورده کردن انتظارات در صورت یک درگیری منطقه‌ای بزرگ قرار دارد. ایالات متحده در زمینه تکنولوژیکی، به ویژه با کوچک شدن زرادخانه موشک‌های دوربردش نسبت به کشور‌های رقیب، بیش از پیش عقب افتاده است. ایالات متحده در حال حاضر تنها ۳۰۰ موشک زمین پرتاب دارد در حالی که این تعداد در مورد چین بیش از ۱۴،۰۰۰ و برای روسیه ۱۲،۰۰۰ فروند است. با این وجود، بنیاد هریتیج مدعی است که عرصه عملیاتی جهان در اروپا، آسیا و خاورمیانه و حتی آمریکای لاتین و آفریقا هنوز هم در شرایطی به سود ایالات متحده و مناسب برای نشان دادن قدرت نظامی آن است.

در این شرایط هر چهار بخش ارتش ایالات متحده با کاهش بودجه نظامی پنتاگون در مقایسه با افزایش نرخ تورم مواجه بوده اند، که باعث شده هر بخش دست به تصمیم‌های سختی در مورد این موضوع بزند که پیشرفت‌های تکنولوژیکی را در کدام بخش‌ها محدود نماید، همان تصمیمی که باید در مورد تمرکز نیروی انسانی و آمادگی برای نبرد در سریع‌ترین زمان ممکن نیز بگیرد. رسیدن به تکنولوژی پیشرفته، نیرو‌های کافی و آمادگی مبارزه در نیروی دریایی و هوایی در عمل غیرممکن شده است. هریتیج گفته است که نیروی دریایی ایالات متحده به طور ویژه «ناتوانی دائم خود را در توقف و وارونه کردن کاهش حجمی ناوگان خود» نشان داده است در حالی که ناوگان‌های دریایی کشور‌های روسیه و چین، نیروی فعال خود را در سه دهه گذشته سه برابر کرده اند.

بدین ترتیب در این گزارش از نیروی دریایی خواسته شده که نیروی نظامی خود را تقویت کند و مدعی شده که با ۲۹۸ کشتی نمی‌تواند با ضرباهنگ عملیاتی دائماً در حال تشدید در دریا‌ها کنار بیاید. در سال ۲۰۰۰، ایالات متحده بیش از ۳۵۰ کشتی در ناوگان دریایی خود داشت در حالی که مجموع کشتی‌های جنگی روسیه و چین در مجموع به ۴۰۰ فروند می‌رسید. اکنون این تعداد در نیروی دریایی ایالات متحده به کمتر از ۳۰۰ کشتی سرنشین دار کاهش یافته در حالی که تعداد کشتی‌های جنگی روسیه و چین، برای هر کدام از این دو کشور، از ۷۰۰ کشتی نیز عبور کرده است. از ۲۰۰۵ تا ۲۰۲۰، برای مثال، ناوگان دریایی ایالات متحده از ۲۹۱ فروند تنها به ۲۹۶ فروند افزایش یافته، در حالی که در همین مدت، استعداد ناوگان دریایی چین با ۷۵ درصد افزایش از ۲۱۶ فروند به ۳۶۰ فروند رسیده است.

چهار سال است که نیروی دریایی ایالات متحده قصد تقویت ناوگان دریایی خود را دارد، اما به دلیل نگرانی‌های بودجه‌ای و توزیع بیش از حد نیروها، در رسیدن به هدف گذاری تعیین شده به مقدار زیادی ناکام بوده است. هریتیج فاش کرده است که در یک روز در ماه ژوئن گذشته، تقریباً یک سوم تمام ۲۹۸ کشتی جنگی ارتش ایالات متحده برای ماموریت‌های معمول اعزام شده اند که دو برابر متوسط دوران جنگ سرد است. چنین ماموریت‌های فراوانی باعث تاخیر در تعمیر و نگهداری و افزایش درخواست‌های پاسخ داده نشده برای اعزام شده که با شلوغی مراکز تعمیر در نتیجه کاهش حجم صنعت کشتی سازی و کاهش تقاضا همراه بوده است.



بر اساس گزارش بنیاد هریتیج، نیروی دریایی ایالات متحده در زمینه کشتی سازی نیز در ۵ سال گذشته دستکم سالانه ۱۰ کشتی کمتر از برنامه ریزی‌ها عقب بوده است، در شرایطی که شکاف بین ایالات متحده و قدرت‌های نوظهور در این زمینه همواره در حال بزرگ‌تر شدن بوده و نیروی دریایی ایالات متحده را به رتبه «ضعیف» تنزل داده است. مسن بودن ناوگان نیز برای نیروی دریایی ایالات متحده مشکل آفرین بوده است و ۳۴ فروند از ۲۹۸ کشتی نیروی دریایی در عرض سه سال آینده بازنشسته خواهند شد.



در این اثنا، نیروی هوایی شرایط بدتری داشته و در زمینه ظرفیت، توانمندی و آمادگی برای نبرد عملکردی بدتر از دیگر شاخه‌های ارتش ایالات متحده نشان داده است. بدین ترتیب بنیاد هریتیج، نیروی هوایی ایالات متحده را «بسیار ضعیف» رتبه بندی کرده و مدعی شده است که به دلیل هواپیما‌های بسیار قدیمی، آموزش ضعیف خلبانان و ناکامی در حفظ نیرو‌های زبده، در مقابل رقبای خود توانایی مقابله ندارد. شرایط کنونی نیروی هوایی ایالات متحده را می‌توان به کمبود خلبان و زمان پرواز برای آن‌ها دانست که به نوبه خود توانایی نیروی هوایی برای تولید کیفیت قدرت نبرد هوایی که برای دستیابی به نیازمندی‌های جنگی لازم است را کاهش داده است.



سن هواپیما‌های نیروی هوایی ایالات متحده نیز فاکتور عمده‌ای در کاهش کیفیت آرام، اما قابل توجه این بخش داشته است که اخیراً با کمبود خلبان بدتر نیز شده است. این گزارش فاش می‌کند که در سال ۲۰۲۱ خلبانان به طور متوسط تنها ۱۰ ساعت در ماه پرواز کرده اند که بالاتر از ۸.۷ ساعت پرواز ماهانه در سال ۲۰۲۰ بوده، اما هنوز هم پایین‌تر از ۲۰۰ ساعت پرواز در سال است که برای رسیدن به توانایی مبارزه در یک نبرد تن به تن مقابل حریفی قابل در آسمان لازم است.



همچنین نیروی زمینی نیز شرایط بهتری نسبت به نیرو‌های هوایی و دریایی نداشته و از سال ۲۰۱۸ تاکنون ۵۹ میلیارد دلار از قدرت خرید خود را به دلیل کاهش بودجه و تورم فزاینده اخیر از دست داده است. نیروی زمینی نیز همانند بخش‌های دیگر ۲۰،۰۰۰ نیروی فعال کمتر از هدف گذاری ۴۸۵،۰۰۰ نیروی فعال برای سال ۲۰۲۲ در اختیار دارد.


تفنگداران ویژه دریایی که بهترین عملکرد را داشته و رتبه بندی «قوی» را دریافت کرده، این موضوع را مرهون تغییر رویکرد خود بوده که باعث شده برای نبرد‌های آینده در اقیانوس آرام آمادگی بهتری داشته باشد.

امتیازات بدست آمده برای چهار بخش ارتش ایالات متحده در حالی است که بودجه پنتاگون در سال جاری ۸۰۰ میلیارد دلار بوده که نزدیک به ۳ درصد از تولید ناخالص داخلی این کشور را شامل می‌شود. این عدد ۵ تا ۶ درصد کمتر از هزینه‌های نظامی ایالات متحده در دهه ۸۰ میلادی است که نشان می‌دهد دفاع از خود به شکلی مناسب هزینه‌های بالایی دارد.

مجلس نمایندگان ایالات متحده در ماه جولای راه را برای افزایش عبور بودجه نظامی این کشور از ۸۰۰ میلیارد دلار در سال آینده فراهم کرده، اما به سختی با افزایش ۳۷ میلیارد پوندی بودجه رکوردشکن درخواستی ۷۷۳ میلیارد دلاری دولت بایدن موافقت کرد. سنای آمریکا هنوز بودجه پیشنهادی خود را ارائه نکرده است، اما کمیته سرویس‌های نظامی سنا از قبل از افزایش بیشتر بودجه نظامی کشور در سال ۲۰۲۳ حمایت کرده که ۴۵ میلیارد دلار بیش از بودجه درخواستی بایدن را نیز قانونی می‌داند.

منبع:روزیاتو