به گزارش مجله خبری نگار/ایران ورزشی: بحث حضور بانوان در ورزشگاهها را میتوان بزرگترین کلاف سردرگم فوتبال ایران در چند دهه اخیر دانست؛ از اینرو که بخصوص در چند سال اخیر، حتی صحبتکردن درمورد این مبحث در رسانهها یک ممنوعه بزرگ بهشمار میرفت. ما باید بپذیریم که اگر فشارهای خارجی در این مبحث دخیل نمیشدند، به احتمال بالا حتی شاهد گفتگو درمورد دستاوردهایی که در این زمینه حاصلشده، نمیبودیم. پیشتر، تجربه بهدست آمده از بازیهای ملی به ما ثابت کرده بود که ما تنها زمانی میتوانیم برای خانوادگی شدن فضای ورزشگاههایمان شادی کنیم که بانوانمان، بدون نیاز به هیچ گزینشی روی سکوها بنشینند و آزادانه به تشویق تیم محبوبشان بپردازند.
این قدم مثبت پس از سالها، بالاخره در هفته گذشته و در بازی استقلال و مس برداشته شد. امروز فوتبال ایران میتواند از این که برخلاف بازیهای گذشته، وعدهها و مژدههای سکانداران فوتبالمان بیسرانجام نماندهاند، شادی کنند. با این حال، فوتبال ایران حالا یک گام مهم در راستای تثبیت حق مسلم بانوان هوادارش باید بردارد؛ عادیسازی حضور زنان در ورزشگاهها. پس از بازی استقلال و مس، بهانههای فرعی نظیر «مردان فحاشی میکنند» و «زیرساختها فراهم نیستند» همگی باطل شده و دیگر جلودار حضور زنان نیستند.
این، بهترین زمان است جهت پافشاری برای افزایش ظرفیت بانوان روی سکوها، نشاندادن این حقیقت که حضور اشخاص مؤنث فضای بازیها را تخریب نمیکند و سازنده نیز است و حتی حرکت بهسوی احداث جایگاههای خانوادگی است. پس از حضور ۴۰۰۰ نفری زنان در جدال ایران و کامبوج، شیوع کروناویروس موجب شد حضور زنان در ورزشگاهها موقتاً از فهرست دغدغههای مهم فوتبال خارج گردد.
همین اتفاق، بر محدودیت و تأخیر برای بازگشت بانوان به استادیومها افزود. اکنون، حلشدن دائمی این بحث، نیاز به حمایت همهجانبه پایگاههای هواداری و رسانهای و پرداختن شجاعانه به جزئیات این مبحث دارد. حضور محدود بانوان، آغاز ماجرایی است که باید به ریشهکن شدن محدودیتهای مربوط به آنان ختم گردد. اگر این حمایت بهخوبی صورت گیرد، پایان این راه نیز میتواند آغازی بر ترمیم و بهبود فرهنگ هواداری روی سکوها باشد.