داستان اشغال و باز پس‌گیری قصرشیرین

به گزارش مجله خبری نگار، قصرشیرین که در روز‌های آغازین جنگ تحمیلی آماج حملات گسترده ارتش بعث بود با آغاز حملات از میهن جدا شد و با تلاش و رشادت‌های رزمندگان در بیستم فروردین ماه سال ۶۰ پس از هفت ماه آزاد شد تا این نقطه استراتژیک، مهم و راهبردی بازهم به نقشه جغرافیای کشورمان باز گردد.

هر چند در ۱۶ شهریور سال ۵۹ رژیم بعثی عراق منطقه «خان لیلی» را به تصرف ارتش خود در آورده بود اما، چند روز بعد از تصرف منطقه «میمک» و پس از آن، پاسگاه‌های «رشیدیه»، «چیلات»، «بیاتگ» و نیز ارتفاعات «گیسکه» یکی پس از دیگری به اشغال دشمن درآمدند، اما قصرشیرین نخستین شهر ایران بود که به سرعت توسط ارتش بعث عراق اشغال شد.

رژیم بعث عراق با ورود به شهر قصرشیرین در مدت کوتاهی آن را ویران کرده و تنها ساختمان «مسجد مهدیه» در این شهر را با هدف مقر نیرو‌های خود باقی گذاشت که دیوار‌های این مسجد نیز جای اصابت گلوله‌های افرادی بود که به هیچ کس و هیچ چیزی رحم نکرده بودند.

در بیستم فروردین سال ۶۰ رزمندگان اسلام در یک عملیات منظم و با خلق رشادت‌های بسیار این شهر مرزی را پس از حدود هفت ماه اسارت آزاد کردند.

قصرشیرین در دو مرحله آزاد شد که یک مرحله آن در روز بیستم فروردین سال ۶۰ و مرحله دوم نیز در ۱۵ مرداد سال ۱۳۶۱ بود. آزادسازی شهرستان قصرشیرین به این دلیل اهمیت دارد که رزمندگان بدون هیچ‌گونه تلفاتی، موفق به این مهم شدند و ارتش عراق را از این شهر بیرون کردند.

عملیات «ثارالله» در حوالی پاسگاه پیروزخان و قلعه سفید این شهرستان برای در دست گرفتن جاده سرپل‌ذهاب به قصرشیرین انجام شد. با فعالیت دو گردان «حمزه» و «المهدی» سپاه پاسداران با پشتیبانی یک گردان تانک زرهی ارتش منجر به آزادی ۶۰ تپه اطراف قلعه سفید شد و همین مقدمه آزاد سازی شهرستان قصرشیرین را فراهم کرد.