به گزارش مجله خبری نگار از پایگاه اینترنتی نیوزمدیکال، از زمان شروع همه گیری کرونا در سال ۲۰۱۹، تغییرات زیادی در ویروس کرونا ظاهر شد، مقامات بهداشت عمومی این تغییرات را پیگیری کرده اند. زمانی که مشخص میشود یک گونه جدید مسریتر است یا باعث بروز بیماری شدیدتری میشود یا به طور بالقوه از حمایت واکسنها فرار میکند، آنها «انواع نگرانی» (VOC) نامیده میشوند و بیماران با دقت بیشتری تحت پیگیری قرار میگیرند.
حال از آغاز همهگیری بیماری کرونا، انواع مختلفی از نگرانیها (گونههای مختلف ویروس کرونا) ظاهر شده است. این گونهها به عنوان عامل ایجاد عفونتهای پیشرو شناخته شدهاند، یعنی میتوانند اثرات محافظتی واکسیناسیون یا ایمنی طبیعی ناشی از عفونت را دور بزنند.
آنتی بادیهای خنثی کننده ناشی از عفونت طبیعی، پروتئین اسپایک SARS-CoV-۲ را هدف قرار میدهند. واکسنهای موجود کووید-۱۹ نیز پاسخ آنتیبادی خنثیکنندهای را علیه پروتئین اسپایک القا میکنند. این نگرانیهای مختلف (گونههای مختلف ویروس کرونا) دارای جهش در نواحی مختلف پروتئین اسپایک هستند.
حال محققان در این مطالعه که در مجله mBio منتشر شده است، آنتی بادیهای مختلف اهداکنندگان مبتلا به کرونا را در حدود ۴۹ روز پس از شروع علائم، بررسی کردند. این آنتی بادیهای سه حوزه مجزا از پروتیین اسپایک SARS-CoV-۲ را به هم متصل میکنند.
این مطالعه نشان داد که عفونت SARS-CoV-۲ باعث ایجاد ایمنی متقاطع خنثی کننده در برابر گونههای مختلف در گردش ویروس کرونا میشود. به احتمال زیاد، این ویژگی به دلیل آنتی بادیهایی است که مناطق مختلف پروتئین اسپایک را هدف قرار میدهند.
همچنین بر اساس نتایج این مطالعه، آنتیبادیهای خنثیکننده مختلف که به مکانهای خاصی بر روی پروتئین اسپایک متصل میشوند باید القا شوند تا در برابر انواع SARS-CoV-۲ محافظت ایجاد کرده و این مانع فرار کردن این ویروس از هر هدف آنتیبادی منفرد شود.
نتایج این مطالعه نشان میدهد افرادی که در موج اول کرونا در معرض ویروس SARS-CoV-۲ قرار گرفتهاند، دارای آنتیبادیهای خنثیکننده در برابر انواع فعلی کرونا هستند.