به گزارش مجله خبری نگار، محققان دانشگاه کرنل یک ماده زیستسازگار جدید توسعه دادهاند که میتواند اثربخشی و ایمنی واکسنهای mRNA را به طور قابل توجهی بهبود بخشد. هدف از این توسعه، جایگزینی ماده پرکاربرد پلیاتیلن گلیکول (PEG) است که باعث واکنشهای ایمنی نامطلوب در برخی از بیماران میشود. این کار در مجله Nature Materials منتشر شده است.
واکسنهای mRNA که به دلیل نقششان در مبارزه با کووید-۱۹ به طور گسترده شناخته شدهاند، با عمل به عنوان "دستورالعمل" برای سلولها عمل میکنند: آنها به بدن دستور میدهند پروتئینهایی تولید کند که سپس پاسخ ایمنی را علیه ویروس فعال میکنند. برای رساندن mRNA به سلولها، معمولاً در نانوذرات لیپیدی بستهبندی میشود. یکی از اجزای کلیدی آنها، PEG، به محافظت از mRNA در برابر تخریب کمک میکند، اما میتواند توسط سیستم ایمنی به عنوان یک ماده خارجی درک شود.
شائویی جیانگ، استاد مهندسی زیستپزشکی و نویسندهی اصلی این مطالعه، توضیح داد: «بیشتر مردم به دلیل قرار گرفتن مداوم در معرض PEG در زندگی روزمره - در شامپوها، خمیردندانها، کرمها - در بدن خود آنتیبادیهایی علیه این ماده دارند.»
تیم جیانگ پیشنهاد جایگزینی PEG با پلیمر خاصی به نام پلیکربوکسیبتائین (PCB) را داد، مادهای که بسیار آبدوست است و توانایی "پنهان کردن" خود در بدن را دارد.
PCB به جلوگیری از فعال شدن بیش از حد سیستم ایمنی، رساندن مؤثر mRNA به سلولها و بهبود پایداری و اثربخشی واکسن کمک میکند. برخلاف PEG، ماده جدید در اکثر افراد آنتیبادی القا نمیکند و واکسن را متنوعتر و ایمنتر میسازد.
این کشف میتواند نقش کلیدی در توسعه واکسنهای mRNA علیه سرطان داشته باشد، که به دوزهای بالاتری نسبت به دوزهای مورد استفاده برای عفونتهایی مانند کووید-۱۹ نیاز دارند. PEG در دوزهای بالا عوارض جانبی شدیدی ایجاد میکند، در حالی که PCB حتی در دوزهای بالاتر نیز مؤثر است.
جیانگ تأکید کرد: «یک دوز کوچک برای مبارزه با ویروسها کافی است. اما در سرطان، سیستم ایمنی اغلب سرکوب میشود و به حجم زیادی از واکسن نیاز است. بنابراین، بسیار مهم است که خود سیستم انتقال تا حد امکان زیستسازگار باشد.»
در صورت اجرای موفقیتآمیز، این فناوری میتواند عصر جدیدی از درمانها - از کووید-۱۹ گرفته تا واکسنهای شخصیسازیشده سرطان - را آغاز کند، ضمن اینکه خطر عوارض جانبی را کاهش داده و طیف بیماران در دسترس برای درمان را گسترش میدهد.