به گزارش مجله خبری نگار، تارنمای بلومبرگ نوشت: مردم جهان عمدتا از تلاش کشورها برای حفظ محیط زیست راضی هستند به طوری که ۶۳ درصد بزرگسالان در سال ۲۰۲۰ گفتند از تلاشهای کشورشان برای حفظ محیط زیست رضایت دارند.
سطح رضایت مردم جهان با الگوی چند سال گذشته مشابه است و بالاتر از سطح رضایت مردمی در همه سالهای منتهی به سال ۲۰۱۵ بوده که منجر به امضای توافق آب و هوایی پاریس شد.
اما دادههای جدید همچنین نشان میدهد که این رضایت عمومی نیست و اکثر مردم در کشورهایی که بیشتری آلودگی را با انتشار گاز دی اکسید کربن ایجاد میکنند از اقدامات انجام شده ناراضی هستند.
میزان نارضایتی مردم در برزیل به ۷۸ درصد در سال ۲۰۲۰ رسید و در روسیه که به دلیل اقدامات اندک در مبارزه با تغییرات آب و هوایی مورد انتقاد است، ۶۵ درصد مردم تا سال ۲۰۲۱ از اقدامات کشورشان برای نجات محیط زیست ابراز نارضایتی کرده اند.
برزیل و روسیه وعدههای جدیدی را در اجلاس گلاسکو داده اند، اما باید دید که آیا در داخل این کشورها نیز توافقی در این زمینه انجام خواهد شد یا نه.
برزیل متعهد شده که انتشار گازهای آلاینده را تا ۵۰ درصد تا سال ۲۰۳۰ کاهش دهد و به جنگل زدایی پایان داده یا این روند را معکوس کند. روسیه نیز راهبردی را برای به صفر رساندن کربن تا سال ۲۰۲۶ تصویب کرده و موافقت کرده به جنگل زدایی تا سال ۲۰۳۰ پایان داده یا این روند را معکوس کند.
تاکنون هند متعهد شده انتشار گازهای کربنی را تا سال ۲۰۷۰ به صفر برساند و نیازهای این کشور به انرژی تجدید پذیر را تا سال ۲۰۳۰ تامین کند. شی جین پینگ رئیس جمهوری چین نیز در این اجلاس شرکت ندارد، اما با صدور بیانیه از کشورها خواسته اقدامات قوی تری را در مبارزه با تغییرات آب و هوایی بکار بندند.
بقیه کشورهای جهان بدون هند و چین نیز در میزان رضایتمندی از اقدامات انجام شده برای حفظ محیط زیست اختلاف دارند. حدود نیمی از کشورهای جهان بدون لحاظ کردن چین و هند از اقدامات انجام شده راضی هستند (۴۹ درصد)، اما نیمی دیگر (۴۸) ناراضی هستند.
با توجه به این که نیازهای فوری به غذا و سرپناه بتدریج با تغییرات آب و هوایی و وضعیت فاجعه بار محیط زیستی تشدید میشود افرادی که با این مشکلات دست و پنجه نرم میکنند احتمالا از تبعات تغییرات اب و هوایی آسیب بیشتری خواهند دید.
افرادی که بیشتر در چین و هند در برابر تغییرات اب و هوایی و محیط زیستی آسیب پذیر هستند بیشتر از بقیه از تلاشهای کشورشان برای مقابله با چنین تغییراتی ناراضی بوده اند. ۳۱ درصد افرادی که درشاخص آسیب پذیری نیازهای اولیه گالوپ در سال ۲۰۲۰ طبقه بندی «بسیار آسیب پذیر» در هند قرار میگیرند بیش از بقیه ناراضی بودند. اینها آن طیف از جمعیت هند هستند که برای آذوقه و سر پناه تلاش میکنند و کسی نیست که بتوانند به او تکیه کنند. در هند میزان نارضایتی بین افرادی که میزان آسیب پذیری آنها کمتر است ۱۵ درصد بوده است.
در روسیه و برزیل که اقلیت بزرگی از اقدامات کشورشان ناراضی بودند افراد دارای آسیب پذیری بالا به نسبت ۷۰ در مقابل ۶۱ در روسیه و ۸۲ در مقابل ۷۶ درصد در برزیل در مقایسه با افراد کمتر آسیب پذیر از اقدامات انجام شده برای حفظ محیط زیست ناراضی بودند.
رهبران جهان میتوانند وعدههای جدیدی را درباره تغییرات آب و هوایی بدهند، اما افکار عمومی در داخل کشورشان نقش مهمی را در امکان عمل به چنین وعدههایی ایفا میکند. در بین کشورهایی که بیشترین الودگی را در جهان ایجاد میکنند در برزیل و روسیه ممکن است فشارهای مردم برای تعهدات معنادارتر بیشتر باشد.
در برخی از کشورهایی که میزان رضایتمندی از اقدامات دولت بالاتر است ممکن است این رضایتمندی میزان نارضایتی افراد آسیب پذیر جامعه را مخفی کند.