به گزارش مجله خبری نگار، تأثیر پیری و عوامل خارجی، مانند قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش، بر روی پوست به خوبی مستند شده است. با افزایش سن یا گذراندن زمان بیشتر در معرض آفتاب، پوست آنها خشکتر و چروکیدهتر میشود.
اکتشافات اخیر، یک ارتباط بالقوه جذاب و جدید با علائم پیری پوست را آشکار کردهاند: میکروبیوم پوست، مجموعهای از میکروارگانیسمهایی که در پوست ما ساکن هستند. این یافتهها از طریق یک مطالعه مشترک توسط محققان مرکز نوآوری میکروبیوم (CMI) در دانشگاه کالیفرنیا، سن دیگو و تحقیقات و نوآوری L'Oréal به دست آمده است. کار آنها در مجله Frontiers in Aging منتشر شده است.
تا آنجا که تیم تحقیقاتی اطلاع دارد، این اولین مطالعهای است که میکروبهایی را شناسایی میکند که بهطور خاص با علائم پیری پوست و سلامت پوست مرتبط هستند، نه با سن تقویمی.
این مطالعه با ترکیب قابلیتهای پیشرفته تجزیه و تحلیل دادهها با تخصص در ارزیابی سلامت پوست، دادههای جمعآوریشده از ۱۳ مطالعه قبلی، از جمله دادههای توالی آمپلیکون ۱۶ S rRNA و دادههای بالینی مرتبط با پوست، را در بین بیش از ۶۵۰ شرکتکننده زن ۱۸ تا ۷۰ ساله به طور جامع بررسی کرد. در حالی که هر مطالعه موجود در تجزیه و تحلیل بر روی یک حوزه خاص مورد علاقه - به عنوان مثال، چین و چروکهای پنجه کلاغی یا از دست دادن رطوبت - متمرکز بود، این تجزیه و تحلیل متقابل، دادهها را برای یافتن روندهای مرتبط با میکروبهای خاص با در نظر گرفتن متغیرهای دیگر، مانند سن، مقایسه کرد.
سه جین سونگ، یکی از نویسندگان این مطالعه از CMI، گفت: «مطالعات قبلی نشان دادهاند که انواع میکروبهای روی پوست ما با افزایش سن کاملاً قابل پیشبینی تغییر میکنند. پوست ما همچنین از نظر فیزیولوژیکی با افزایش سن تغییر میکند؛ به عنوان مثال، دچار چین و چروک میشویم و پوستمان خشکتر میشود. اما این از فردی به فرد دیگر متفاوت است - احتمالاً متوجه شدهاید که پوست برخی افراد جوانتر یا پیرتر از بسیاری از افراد همسن خود به نظر میرسد. با استفاده از روشهای آماری پیشرفته، ما توانستیم میکروبهای مرتبط با علائم پیری پوست، مانند چین و چروکهای اطراف چشم، را از میکروبهایی که صرفاً با سن به عنوان یک عدد زمانی مرتبط هستند، تشخیص دهیم.»
این تجزیه و تحلیل دو روند قابل توجه را نشان داد. اول، تیم تحقیقاتی ارتباط مثبتی بین تنوع میکروبیوم پوست و خطوط کانتونی جانبی (خطوط پنجه کلاغی) پیدا کرد که معمولاً به عنوان نشانه اصلی پیری پوست در نظر گرفته میشوند. دوم، آنها همبستگی منفی بین تنوع میکروبیوم و از دست دادن آب از طریق اپیدرم (TEWL)، میزان آبی که از طریق پوست تبخیر میشود، مشاهده کردند. محققان با بررسی بیشتر این روندها، چندین نشانگر زیستی بالقوه را شناسایی کردند که مطالعه آنها به عنوان میکروبهای مورد توجه را ضروری میکند. اگرچه نتیجهگیریهای علّی یا پیامدهای عملی هنوز زود است، اما یافتههای این مطالعه راهنماییهایی را در مورد مراحل بعدی برای درک بهتر رابطه بین میکروبها و پیری پوست در اختیار محققان قرار میدهد.
«این مطالعه در شناسایی نشانگرهای زیستی میکروبی جدید مرتبط با علائم قابل مشاهده پیری، مانند چین و چروکهای پنجه کلاغی، پیشگام است. این گامی مهم در جهت توسعه فناوریهایی برای پوست سالمتر و جوانتر است. ما مشتاقانه منتظریم تا یافتههای جدید را همزمان با ظهورشان به اشتراک بگذاریم، درک جامعه علمی را افزایش دهیم و توسعه راهحلهای جدید مراقبت از پوست را تسهیل کنیم.» این گفتهی کیان ژنگ، یکی از نویسندگان این مطالعه است.
مسیرهای تحقیقاتی آینده که توسط این تیم پیشنهاد شده است شامل متابولومیکس برای شناسایی نشانگرهای زیستی شیمیایی مرتبط با پیری پوست و همچنین مطالعات متا-ترانسکریپتومیکس از اهداف بالقوه برای مهندسی ژنتیک است. مطالعات سایر لایههای پوست نیز در نظر گرفته شد، زیرا بسیاری از مطالعات به دلیل سهولت جمعآوری نمونه، بر سطح بیرونی پوست تمرکز دارند.
راب نایت، یکی از نویسندگان این مطالعه، خاطرنشان کرد: «اگرچه نتایج این مطالعه نشاندهنده پیشرفتی در درک ما از میکروبیوم پوست است، اما ما آنها را تنها آغاز مرحله جدیدی از تحقیقات میدانیم. با تأیید ارتباط بین میکروبیوم و سلامت پوست، پایه و اساس تحقیقات بیشتری را بنا نهادهایم که نشانگرهای زیستی خاص میکروبیوم مرتبط با پیری پوست را کشف خواهد کرد و روزی نشان خواهد داد که چگونه میتوان آنها را اصلاح کرد تا توصیههای جدید و هدفمندی برای سلامت پوست ایجاد شود.»