خواب نامناسب در میانسالی با پیری زودرس مغز مرتبط است

به گزارش مجله خبری نگار، بر اساس مطالعه‌ای که در مجله پزشکی آکادمی مغز و اعصاب آمریکا (Neurology) منتشر شده است، افرادی که در اوایل میانسالی کیفیت خواب ضعیفی دارند، از جمله مشکل در به خواب رفتن یا در خواب ماندن، در اواخر میانسالی علائم بیشتری از سلامت ضعیف مغز دارند. این مطالعه ثابت نمی‌کند که خواب ضعیف، پیری مغز را تسریع می‌کند. این مطالعه فقط ارتباطی بین کیفیت خواب ضعیف و علائم پیری مغز را نشان می‌دهد. *

نویسنده‌ی این مطالعه، کلمنس کاوایس از دانشگاه کالیفرنیا، سانفرانسیسکو، می‌گوید: «مشکلات خواب در مطالعات قبلی با تفکر و حافظه‌ی ضعیف در مراحل بعدی زندگی مرتبط دانسته شده است که خطر ابتلا به زوال عقل را افزایش می‌دهد.» «مطالعه‌ی ما که از اسکن مغز برای تعیین سن مغز شرکت‌کنندگان استفاده کرد، نشان می‌دهد که خواب ضعیف با تقریباً سه سال افزایش سن اضافی مغز در میانسالی مرتبط است.»

این مطالعه شامل ۵۸۹ نفر با میانگین سنی ۴۰ سال در شروع مطالعه بود. شرکت‌کنندگان پرسشنامه‌های خواب را هم در شروع مطالعه و هم پنج سال بعد تکمیل کردند. پانزده سال پس از شروع مطالعه، شرکت‌کنندگان تحت اسکن مغزی قرار گرفتند.

محققان پاسخ‌های شرکت‌کنندگان به سؤالاتی مانند «آیا معمولاً در به خواب رفتن مشکل دارید؟»، «آیا معمولاً چندین بار در طول شب از خواب بیدار می‌شوید؟» و «آیا معمولاً خیلی زود از خواب بیدار می‌شوید؟» را تجزیه و تحلیل کردند. آنها تعداد شش ویژگی خواب ضعیف را برای هر شرکت‌کننده ثبت کردند: مدت زمان کوتاه خواب، کیفیت پایین خواب، مشکل در به خواب رفتن، مشکل در حفظ خواب، بیدار شدن زودهنگام در صبح و خواب‌آلودگی در طول روز.

شرکت‌کنندگان به سه گروه تقسیم شدند. افراد گروه کم خواب بیش از یک ویژگی خواب ضعیف نداشتند. افراد گروه متوسط دو تا سه ویژگی و افراد گروه زیاد بیش از سه ویژگی داشتند. در شروع مطالعه، حدود ۷۰٪ در گروه کم خواب، ۲۲٪ در گروه متوسط و ۸٪ در گروه زیاد بودند.

محققان اسکن‌های مغزی شرکت‌کنندگان را بررسی کردند، جایی که سطح انقباض مغز با سن خاصی مطابقت داشت. محققان از یادگیری ماشینی برای تعیین سن مغز هر شرکت‌کننده استفاده کردند.

محققان پس از تعدیل عواملی مانند سن، جنسیت، فشار خون بالا و دیابت، دریافتند که افراد گروه متوسط، سن مغزی ۱.۶ سال بیشتر از افراد گروه پایین داشتند، در حالی که افراد گروه بالا، سن مغزی ۲.۶ سال بیشتری داشتند.

از بین ویژگی‌های خواب، کیفیت پایین خواب، مشکل در به خواب رفتن، مشکل در حفظ خواب و بیدار شدن زود هنگام در صبح با افزایش سن مغز مرتبط بود، به خصوص زمانی که افراد این ویژگی‌های خواب ضعیف را به طور مداوم در طول پنج سال داشتند.

کریستین جاف، نویسنده‌ی این مطالعه از دانشگاه کالیفرنیا، سانفرانسیسکو و عضو آکادمی مغز و اعصاب آمریکا، گفت: «یافته‌های ما اهمیت پرداختن به مسائل خواب در اوایل زندگی برای حفظ سلامت مغز، از جمله حفظ یک برنامه‌ی خواب منظم، ورزش، اجتناب از کافئین و الکل قبل از خواب و استفاده از تکنیک‌های آرامش‌بخش را برجسته می‌کند.» «تحقیقات آینده باید بر یافتن راه‌های جدید برای بهبود کیفیت خواب و بررسی اثرات طولانی‌مدت خواب بر سلامت مغز در بزرگسالان جوان متمرکز شود.»

یکی از محدودیت‌های این مطالعه این بود که شرکت‌کنندگان مشکلات خواب خود را گزارش کردند و این احتمال وجود دارد که آنها این مشکلات را به طور نادرست گزارش کرده باشند.

* اطلاعات ارائه شده صرفاً جهت اطلاع رسانی است و به عنوان توصیه‌ای برای درمان بیماری‌ها عمل نمی‌کند.