کشتی که ناپدید نشد| چگونه کشتی بیسمارک زیر فشار اقیانوس سالم ماند؟

به گزارش مجله خبری نگار، بزرگترین کشتی جنگی آلمان در جنگ جهانی دوم در جریان اولین و آخرین ماموریت خود کشته و غرق شد، ۲۱۰۴ ملوان از خدمه آن کشته شدند و تنها ۱۱۶ نفر زنده ماندند. لاشه این کشتی افسانه‌ای آلمانی، با اندازه، تسلیحات و سرنوشت غم‌انگیزی که افسانه‌ای بود، هنوز در کف اقیانوس اطلس آرمیده است.

پس از تلاش‌های متعدد، رابرت بالارد، افسر سابق نیروی دریایی ایالات متحده و استاد اقیانوس شناسی دانشگاه رود آیلند که کشتی معروف تایتانیک را در سال ۱۹۸۵ کشف کرده بود، در ۸ ژوئن ۱۹۸۹ موفق شد رزم ناو بیسمارک را در کف اقیانوس، در ۶۰۰ مایلی غرب سواحل برست فرانسه پیدا کند.

بدنه کشتی جنگی بیسمارک در پایین و در حالت افقی قرار دارد، بر روی یک تیرک صاف قرار گرفته و در امتداد خط آب در گل و لای غوطه‌ور است. با وجود آسیب‌هایی که کشتی در آن نبرد سهمگین از اژدرها، گلوله‌های توپخانه و جریان‌های دریایی متحمل شد، بدنه آن به طرز شگفت‌آوری سالم مانده است.

کارشناسان می‌گویند تعداد کمی از کشتی‌های غرق‌شده می‌توانند در چنین شرایط عالی سالم بمانند. بدنه کشتی جنگی آلمانی به جز یک قطعه پاره شده از عقب کشتی به طول حدود ده و نیم متر، سالم بود.

هیئت اعزامی که کشتی را پیدا کرد، مشاهده کرد که برجک‌های اصلی توپ آن در لحظات پایانی قبل از واژگونی و غرق شدن زیر وزن خود، از هم پاشیده شده‌اند و اکنون کشتی به صورت وارونه در کف دریا قرار دارد.

همچنین اشاره شد که برجک‌های توپ‌های کالیبر متوسط ​​و توپ‌های ضدهوایی دست‌نخورده و بدون آسیب باقی مانده‌اند و هنوز در جای خود قرار دارند. برجک‌های جلو و عقب و پل ناوبری بیسمارک، با وجود آسیب‌های گسترده‌ای که دیده بودند، در جای خود باقی ماندند. در میان آوار‌های اطراف بدنه، دکل‌های جلویی و اصلی، و همچنین دودکش و مسافت‌یاب‌ها، هنوز هم دیده می‌شوند.

بررسی انجام شده توسط بالارد، باستان‌شناس اعماق دریا، هیچ راه نفوذی زیر آب به دژ کاملاً مستحکم کشتی را نشان نداد، اما هشت سوراخ در بدنه، یکی در سمت راست و هفت سوراخ در سمت چپ، همگی بالاتر از خط آب، پیدا کرد.

یکی از یافته‌های مهم اولین سفر اکتشافی، عدم وجود شواهدی از انفجار‌های داخلی بود که معمولاً زمانی رخ می‌دهد که بدنه کشتی قبل از غرق شدن، غرق شود. زیرا فشار آب اطراف کشتی بسیار بیشتر از فشار هوای داخل آن است.

این نشان می‌دهد که محفظه‌های کشتی بیسمارک در حین غرق شدن پر از آب بوده‌اند، که روایت بازماندگان را مبنی بر غرق شدن عمدی کشتی با خراب کردن دریچه‌های موتورخانه برای جلوگیری از افتادن آن به دست بریتانیایی‌ها، تأیید می‌کند.

بالارد محل لاشه کشتی جنگی معروف آلمانی را مخفی نگه داشت تا از رسیدن سایر غواصان به آنجا و برداشتن یادگاری‌ها جلوگیری کند. این رفتار یک رسم رایج است و بسیار شبیه به کندن قبر است.

کارشناسان انتظار دارند بقایای کشتی بیسمارک، با توجه به وضعیت خوب اجزای سطح آن، حداقل برای چند صد سال در کف اقیانوس باقی بماند.

طبق قوانین بین‌المللی، بقایای کشتی بیسمارک که در آب‌های بین‌المللی غرق شد، متعلق به کشور مبدا است و حکم «گور جنگی» را دارد.

پس از آنکه هیئت اعزامی رود آیلند محل عقب کشتی جنگی را کشف کرد، دولت آلمان در آن زمان در بیانیه‌ای اعلام کرد: «جمهوری فدرال آلمان خود را مالک کشتی جنگی بیسمارک اعلام می‌کند. هرگونه نفوذ به بدنه، و همچنین تلاش برای بالا بردن بدنه یا بخش‌هایی از آن، نیاز به تأیید قبلی دولت جمهوری فدرال آلمان دارد. در موارد دیگر، هرگونه کار با یا روی بقایای کشتی‌های مفقود شده در دریا در طول جنگ جهانی دوم اکیداً ممنوع است، زیرا این کشتی‌ها ممکن است حاوی بقایای ملوانان کشته شده باشند. دولت وظیفه خود می‌داند که آرامش کسانی را که در حین انجام وظیفه نظامی خود در کشتی جنگی جان باخته‌اند، حفظ کند. مطابق با روح و وظیفه هنجار‌های بین‌المللی دریانوردی، ما این کشتی جنگی را یک گور دسته جمعی برای ملوانانی که در کشتی جان باختند، در نظر می‌گیریم و خواستار احترام به بقایای آنها هستیم.»

دومین سفر اکتشافی، از ۵ تا ۱۴ ژوئن ۲۰۰۱، محل دفن بیسمارک را کاوش کرد. این تیم روی کشتی تحقیقاتی معروف روسی نیس آکادمیک کلدیش کار می‌کردند که دو وسیله نقلیه زیردریایی میر را در خود جای داده بود. این دو کشتی همچنین در کاوش لاشه کشتی تایتانیک مورد استفاده قرار گرفتند.