به گزارش مجله خبری نگار، دکتر دولت نظر آبدریموف متخصص اورولوژی خاطرنشان میکند که ناباروری ناتوانی یک زوج در رسیدن به بارداری پس از ۱۲ ماه مقاربت منظم بدون استفاده از روشهای پیشگیری از بارداری است. بنابراین، آزمایشات لازم را میتوان برای تعیین دلایل عدم وقوع بارداری حتی قبل از گذشت یک سال، بر اساس سابقه پزشکی، با در نظر گرفتن سن و نتایج آزمایش آنها آغاز کرد.
باروری یک مرد پس از ۳۵ تا ۴۰ سالگی شروع به کاهش میکند. این امر با تغییرات هورمونی مرتبط با سن، با اختلال در اسپرماتوژنز و تشکیل استروئید همراه است. اما در غیاب بیماریها و شرایطی که بر عملکرد تولید مثل تأثیر میگذارد، مردان تا سن پنجاه سالگی ظرفیت بالایی برای بارداری دارند.
به گفته وی، ناباروری مردان میتواند ایدیوپاتیک باشد یا به دلیل بیماریهای مختلف ایجاد شود. ناباروری ایدیوپاتیک زمانی تشخیص داده میشود که علل ناباروری شناسایی نشده باشد و سابقه بیماریهایی که میتواند بر باروری تأثیر بگذارد وجود نداشته باشد. اما هنگام معاینه مایع منی متوجه کمبود اسپرم، تحرک ضعیف و وجود ناهنجاری در آنها میشوید.
علاوه بر این، ناباروری مردان میتواند ناشی از اختلالات مادرزادی یا اکتسابی اندامهای ادراری تناسلی، تومورهای بدخیم، بیماریهای عفونی و التهابی دستگاه ادراری تناسلی، قرار گرفتن در معرض عوامل فیزیکی مانند دمای بالای کیسه بیضه، قرار گرفتن در معرض اشعه یونیزان، تأثیرات سمی، اختلال غدد درون ریز و ایمنی، ناهنجاریهای ژنتیکی، اختلال نعوظ یا انزال، اختلالات جنسی و روانی باشد.
او میگوید: "شایعترین علت ناباروری مردان، بیماریهای مقاربتی، هپاتیت B و C و همچنین پروستاتیت است، زیرا التهاب میتواند منجر به تشکیل یک فرم ایمنی ناباروری شود و روند اسپرماتوژنز را مختل کند. "
به گفته وی، آزمایش ناباروری برای مردان و زنان باید همزمان آغاز شود. روش اصلی ارزیابی باروری مردان، تعیین پارامترهای انزال - معاینه مایع منی است. اگر مردان نتوانند به بارداری برسند، توصیه میشود که یک بار آزمایش MAR را انجام دهند - مطالعهای برای تعیین وجود آنتی بادیهای اسپرم در اسپرم. این تجزیه و تحلیل امکان شناسایی علل ایمونولوژیک ناباروری مردان را فراهم میکند.
منبع: ایزوستیا