ناسا فهرستی از خطرات سلامتی "وحشتناک و کشنده" را برای استعمارگران مریخی شناسایی کرد

به گزارش مجله خبری نگار، آژانس فضایی ایالات متحده پنج خطر اصلی پیش روی فضانوردان را در سفر‌های خود به اعماق فضا، به ویژه هنگام رفتن به مریخ شناسایی کرده است.

ناسا گفت: "شناخت این خطرات به آژانس اجازه می‌دهد تا راه‌هایی برای غلبه بر چالش‌های اعزام انسان به ایستگاه فضایی، ماه، مریخ و فراتر از آن پیدا کند. "

در اینجا لیستی از خطرات توسعه یافته توسط ناسا آمده است:

۱. تابش فضایی

تشعشعات فضایی یکی از جدی‌ترین تهدید‌ها برای فضانوردانی است که دوره‌های طولانی را دور از زمین می‌گذرانند.

ناسا می‌گوید: «تشعشعات فضایی که با چشم غیر مسلح قابل مشاهده نیست، نه تنها یکی از خطرناک‌ترین جنبه‌های سفر‌های فضایی است، بلکه یکی از جدی‌ترین تهدید‌ها است.

در زمین، میدان مغناطیسی و جو از ما در برابر این تشعشعات محافظت می‌کند، اما در فضا، فضانوردان در برابر تشعشعات یونیزان آسیب پذیر می‌شوند که می‌تواند آسیب جدی ایجاد کند.

به گفته ناسا: "در طول شش ماه در فضا، بدن در معرض مقداری تابش معادل ۱۰۰۰ اشعه ایکس قفسه سینه قرار می‌گیرد" و این تابش خطر ابتلا به سرطان، آسیب به سیستم عصبی مرکزی، پوکی استخوان و بیماری‌های قلبی عروقی را افزایش می‌دهد.

۲. انزوا و بازداشت

پرواز‌های فضایی طولانی به معنای انزوای شدید از همه افراد در خانه (زمین) است.

در ایستگاه فضایی بین المللی، فضانوردان می‌توانند با زمین ارتباط برقرار کنند، اما در سفر به مریخ وضعیت بسیار بدتر خواهد بود.

"روی زمین، ما این تجمل را داریم که با همه چیز و همه تماس فوری داشته باشیم. اما در سفر به مریخ، فضانوردان منزوی می‌شوند و به گونه‌ای به دام می‌افتند که تصور آن دشوار است. این انزوا همراه با کمبود خواب و خستگی می‌تواند منجر به کاهش عملکرد و مشکلات سلامتی شود.

۳. فاصله از زمین

مریخ به طور متوسط حدود ۱۴۰ میلیون مایل از زمین فاصله دارد، به این معنی که سفر رفت و برگشت حدود سه سال طول می‌کشد.

این بعد برنامه ریزی ماموریت را به یک چالش بزرگ تبدیل می‌کند، به ویژه با تأخیر ارتباطات تا ۲۰ دقیقه در هر جهت.

"اتکا به خود کلید موفقیت ماموریت‌ها به مریخ خواهد بود. پیشگامان باید بتوانند با حداقل پشتیبانی زمینی با هر شرایط اضطراری رو‌به‌رو شوند.»

۴. گرانش تغییر می‌کند

فضانوردان در طول سفر خود با سه نوع گرانش مختلف رو‌به‌رو خواهند شد: بی وزنی در فضا، گرانش مریخ یک سوم زمین و سپس بازگشت به زمین. این تغییرات بر تعادل، هماهنگی چشم و دست تأثیر می‌گذارد و فضانوردان نیز ممکن است هنگام فرود بر روی مریخ با خطر غش مواجه شوند.

گرانش صفر در فضا منجر به از دست دادن تراکم استخوان ۱ تا ۱.۵ درصد در ماه و افزایش فشار بر چشم به دلیل حرکت مایعات به سمت سر می‌شود که می‌تواند باعث مشکلات بینایی و حتی سنگ کلیه به دلیل کم آبی بدن و افزایش دفع کلسیم از استخوان‌ها شود.

۵. محیط‌های بسته و خصمانه

فضاپیما‌ها و ایستگاه‌ها باید بسته شوند تا از فضانوردان در برابر محیط خصمانه در فضا محافظت کنند. اما این محیط‌های بسته چالش‌های خاص خود را دارند، مانند میکروب‌های آسان که بین پیشگامان حرکت می‌کنند، تغییرات در سیستم ایمنی بدن و افزایش سطح هورمون‌های استرس.

ناسا می‌گوید: "میکروارگانیسم‌ها می‌توانند در فضا تغییر کنند که می‌تواند خطر ابتلا به بیماری را افزایش دهد. "

علاوه بر این، محیط داخل خودرو باید راحت باشد و دما، سر و صدا و نور کنترل شود تا از تأثیرات روانی منفی جلوگیری شود.

علاوه بر این، ناسا باید به این فکر کند که چگونه فضاپیماها، ایستگاه‌ها و پایگاه‌های خود را برای زندگی راحت کند، در حالی که اطمینان حاصل کند که گرمایش، فضای آزاد، سطح صدا و روشنایی ایده آل هستند تا فضانوردان در طول ماجراجویی‌های خود در مریخ دیوانه نشوند.

منبع: سان