اظهارات عجیب پژمان جمشیدی درمورد ترس از حامله شدنش!

مصاحبه‌ای از پژمان جمشیدی در فضای مجازی پر بازدید شده است.

به گزارش مجله خبری نگار،مصاحبه‌ای داشتیم با پژمان جمشیدی از دوران بازی در تیم‌های فوتبال ادامه مطلب را حتما دنبال کنید.

حضورش در سریالی که به نام خودش کلید زده شده در عین ناباوری حجم گسترده‌ای از مخاطبان را جذب کرد و اکنون او از دوران فوتبالش معروف‌تر شده

دوران حضور در پرسپولیس...

- من زمانی که به پرسپولیس آمدم پروین سرمربی و مدیرعامل پرسپولیس بود و دوران پیکان معروف مربوط به آن زمانی بود که پرسپولیسی شدم نبود. آن زمان سقف قرارداد باشگاه ۱۸ میلیون بود و من ۱۴ میلیون قرارداد بستم. علی پروین گفت تو، چون بازیکن ملی هستی باید سقف قرارداد را بگیری، اما چون اینجا پرسپولیس است و نمی‌خواهیم اختلاف در تیم بیفتد به تو کمتر می‌دهیم.

علی پروین نگفت پیراهن پرسپولیس را می‌پوشی باید یک چیزی هم اضافه‌تر بدی؟

- نه نگفت. من قبل از اینکه با پرسپولیس قرارداد ببندم یک خانه در کرج پیش خرید کرده بودم، باید ۶ میلیون می‌دادم. دوست پروین مرا برد دفتر باشگاه تا با علی پروین صحبت کنم. پروین می‌دانست که این مشکل را دارم، ۶ میلیون داد و گفت اگر قرارداد بستی از قراردادت کم می‌کنم و اگر نبستی بعدا پس بده.

اولین برخورد با پروین را برایمان بگو.

- من از اردوی تیم ملی رفتم باشگاه پرسپولیس و پروین همین که مرا داد گفت (پژمان این قسمت را با ادای پروین برایمان تعریف کرد): «عین بیستاتونو می‌بینی؛ بند کفش علی پروین هم نمی‌شین» ولی از اولش هم خیلی دوستانه برخورد کرد. البته به شوخی آن حرف‌ها را زد. یادم است آن سال من و بهنام ابوالقاسم پور تنها خرید‌های پرسپولیس بودیم. البته سهراب را هم بعد از شموشک گرفتند.

آن زمان نسبت به هم پستی هایت حسادت هم می‌کردی؟

- من اول راست بودم و بعد از بازی با استقلال رفتم چپ و خان محمدی آمد راست. ولی نه، حسادت نمی‌کردم. فوتبال اگر رقابت نباشد که اصلا نباید بازی کرد. من در دوران بچگی همیشه به این فکر می‌کردم که همه آدم‌ها باید یک روز عمل جراحی کنندو خودم را اینگونه مجاب می‌کردم که تو دختر نیستی پس برای همین شکمم را پاره نمی‌کنند، چون فکر می‌کردم اگر دختر بودم بالاخره یک روز به خاطر حاملگی باید جراحی می‌شدم! (خنده).

اما بالاخره مینیسک پایم را جراحی کردم! دوتا چیز در زندگی همیشه وجود دارد؛ یکی رقابت است و دیگری ریسک که اگر نکنی یک آدم عادی و معمولی خواهی ماند. هر چه ریسک بزرگتر باشد جوابش و تبعات آن هم بزرگتر است.

لینک کپی شد

اشتراک‌ گذاری