به گزارش مجله خبری نگار، در این مطالعه، محققان دارواش را کاشتند، یک گیاه انگلی که به طور عمده به درختان و درختچههای دیگر میچسبد و عمدتا روی آن زندگی میکند، تحت شرایط آزمایشگاهی کنترل شده، با هدف بررسی ترکیب ژنتیکی و کاربردهای بالقوه آن در کاربردهای پزشکی.
دکتر نیک آلدرید، از دانشکده علوم زیستی دانشگاه اسکس، توضیح داد که استفاده از دارواش به عنوان چسب چیز جدیدی نیست، اما از زمانهای قدیم شناخته شده است. در سال ۵۰ قبل از میلاد، مورخ رومی پلینی به استفاده از میوههای دارواش در ساخت آهک پرنده (چسب) اشاره کرد که برای به دام انداختن پرندگان استفاده میشد و همچنین در جنگ جهانی دوم برای ساخت بمبهای چسبنده بریتانیا استفاده میشد.
با وجود این کاربردهای تاریخی، به دلیل عدم اطمینان در مورد نحوه واکنش شیمیایی چسب موجود در گیاه، پتانسیل دارواش در کاربردهای پزشکی هنوز به طور کامل مورد بهره برداری قرار نگرفته است.
آلدرد تاکید کرد که کاوش در مواد طبیعی برای استخراج چسب سازگار با محیط زیست میتواند راه حلهای نوآورانهای در پزشکی ارائه دهد و همچنین نیازهای صنعت چسب را در آینده برآورده کند.
دکتر پالاوی سینگ، یکی از نویسندگان این مطالعه، افزود که دارواش حاوی بزرگترین ژنوم گیاهان توالی یابی شده در بریتانیا است و فرصتهایی را برای دانشمندان فراهم میکند تا تحقیقاتی را انجام دهند که میتواند آینده بیوتکنولوژی را تغییر دهد.
او خاطرنشان کرد که در آینده، چسب الهام گرفته از دارواش ممکن است به بخش مهمی از جراحیها تبدیل شود.
اگرچه این مطالعه هنوز در مراحل اولیه خود است، محققان در حال انجام آزمایشهای گستردهای برای تعیین پتانسیل تجاری این چسب جراحی نوآورانه هستند.
دارواش علاوه بر کاربردهای دارویی و تجاری بالقوه، بخشی از سنت کریسمس بسیاری از فرهنگها است. در سنت غربی، دارواش در درها یا روی زمین رقص آویزان میشود و اعتقاد بر این است که شانس میآورد.
منبع: ایندیپندنت