به گزارش مجله خبری نگار، او با بازی در فیلمهای متعدد و همکاری با کارگردانان و بازیگران نامدار، جایگاه ویژهای در تاریخ سینمای ایران دارد.
پوری بنایی در سال ۱۳۱۹ در اراک متولد شد. او شش خواهر و یک برادر دارد. یکی از خواهران او، اکی بنایی، خواننده معروف آهنگهای «رشیدخان» و «گل پامچال» است. خانواده بنایی در سال ۱۳۲۴ به تهران نقل مکان کردند و پوری از همان دوران کودکی به هنر علاقهمند شد.
پوری از دوران دبستان تئاتر بازی میکرد و عاشق کارهای هنری بود. او پس از گرفتن مدرک کلاس ششم وارد هنرستان خیاطی میشود و بعد از گرفتن مدرک شروع به کار میکند.
اما او بعد از مدتی به رقص باله علاقمند میشود و برای فرا گرفتن آن به کلاسهای باله خانم لیلی لازاریان میرود. بعد از اینکه چند سال در این زمینه فعالیت میکند به موسیقی علاقمند میشود و به مدت دو سال نواختن سنتور را فرا میگیرد.
در آن زمان وزارت فرهنگ و هنر برای آموزش هنر پیشگی دورههای چهار ساله را برای علاقمندان برگزار میکرد که او توانست مدتی توسط آنها برای فراگیری هنر بازیگری به آمریکا برود. او در نیویورک نزد خواهرش میرود و مدتی نیز به کلاسهای خود وزارت فرهنگ و هنر میرود. او میگوید در این زمینه به قدری در زمینه سینما مطالعه داشت که مثلا الگوی او آدری هپبورن بود.
بعد از گرفتن مدرک دیپلم ادبی، پوری علاقه زیادی به یادگیری و فعالیت در عرصه بازیگری و سینما داشت ولی به دلیل احترامی که برای پدرش قائل بود هرگز این واقعیت را بر زبان نیاورد. مدتی گذشت تا اینکه آقای نصرالله وحدت که از کارگردانان آن زمان بودند و یک نسبت فامیلی دوری با ایشان داشتند به خانه ایشان رفت و با وساطت ایشان، پدر پوری، به شرط اینکه دخترش لباسهای نامناسب نپوشد به وارد شدن او به عرصه بازیگری و سینما رضایت داد.
پوری بنایی فعالیت سینمایی خود را در سال ۱۳۴۳ با بازی در فیلم «عروس فرنگی» به کارگردانی نصرت الله وحدت آغاز کرد. او در طول دوران حرفهای خود با بازیگران نامداری، چون محمدعلی فردین، ناصر ملک مطیعی، ایرج قادری، بهروز وثوقی و بهمن مفید همبازی بوده است.
پوری بنایی در سال ۱۳۴۸ با بازی در فیلم «قیصر» به کارگردانی مسعود کیمیایی به شهرت رسید. او در این فیلم نقش اعظم را بازی کرد و در کنار بهروز وثوقی، ناصر ملک مطیعی و جمشید مشایخی به ایفای نقش پرداخت. این فیلم یکی از مهمترین آثار موج نوی سینمای ایران محسوب میشود.
یک سال بعد نیز در فیلم «کوچه مردها» به کارگردانی سعید مطلبی توانست تجربه بازیگری در کنار محمد علی فردین را کسب کند و در کنار ایشان یک بازی خاطره انگیزی داشت.
پوری بنایی در طول دوران حرفهای خود با کارگردانان برجسته ای، چون مسعود کیمیایی، فریدون گله، ساموئل خاچیکیان و فرخ غفاری همکاری داشته است.
او در طول دوره فعالیت هنری اش موفق شد در ۸۸ فیلم بازی کند که ۱۰ تا از آنها فیلمهای مشترک با کشورهای خارجی بود. ۲ فیلم با همکاری آمریکایی ها، ۲ فیلم با فرانسوی ها، ۶ فیلم با ترکیه و یک فیلم با ژاپن تولید شد. از جمله این فیلمها میتوان به Missile X: The Neutron Bomb Incident به کارگردانی لزلی اچ. مارتینسون اشاره کرد که در آن با پیتر گریوز همبازی بود.
پوری بعد از انقلاب بارها و به مدت دو سه سال برای بازجویی به زندان اوین و دادگاه انقلابی میرود و در مورد سوالاتی که از او پرسیده میشود او به مشکلی بر نمیخورد و اجازه یافت تا به فعالیتش ادامه دهد و هرگز هم ممنوع الخروج نشد.
او بعد از آخرین بازی اش در فیلم مریم و مانی در سال ۱۳۵۷ دیگر تمایلی به فعالیت در سینمای بعد از انقلاب را نداشت. اما در سال ۱۳۸۶ به اصرار عباس کیارستمی در فیلم «شیرین»، حضور یافت.
پوری شباهت زیادی به یکی از بازیگران زن آمریکایی به نام اوا گاردنر دارد و از این رو به او لقب «اوا گاردنر ایران» دادند. او در امور خیریه نیز فعالیت دارد. پوری میگوید که بیشترین وقتش را در خانههای سالمندان کهریزک، محک و مرکز نگهداری کودکان عقب مانده میگذراند و نجات جان انسانها او را جوان نگه میدارد. وی به فوتبال علاقمند است و از طرفداران تیم استقلال است.
پوری بنایی نامزدی طولانیای با بهروز وثوقی داشت و بعد از جدایی از او دیگر هرگز ازدواج نکرد. آشنایی پوری بنایی و بهروز وثوقی به اولین همکاری سینمایی شان، فیلم «خداحافظ تهران» به کارگردانی ساموئل خاچیکیان در سال ۱۳۴۵ بازمی گردد. آنها خیلی زود به هم دل باختند و در چند فیلم دیگر هم با یکدیگر همبازی شدند. نامزدی او و وثوقی ۶ سال به طول انجامید.
جدایی پوری بنایی و بهروز وثوقی با باز شدن پای گوگوش، خوانندهی مشهور به رابطهی آنها رخ داد. این در حالی بود که گوگوش یکی از دوستان نزدیک بنایی بود. زمانی که پوری و بهروز نامزد بودند، گوگوش از همسر سابقش محمود قربانی جدا شد و در مورد طلاقش نیز از بهروز وثوقی کمکهای زیادی گرفت.
پوری بنایی در مصاحبهای در اینباره گفت: «فکر میکنم قسمت من با آقای وثوقی نبود، با خاطرات خوبی که با او داشتم زنده ام و زندگی میکنم و هیچ وقت نمیگویم مقصر گوگوش یا بهروز بود. گوگوش و بهروز مرا غافلگیر کردند، من ۱۲ سال برای گوگوش خواهر، دوست و همه چیز بودم، وقتی او اینطور کرد جز سکوت کاری نمیتوانستم بکنم.»
بعد از به هم خوردن نامزدی پوری بنایی و بهروز وثوقی، گوگوش و وثوقی با یکدیگر ازدواج کردند، اما زندگی مشترک آنها هم دوام نیاورد.