به گزارش مجله خبری نگار، در سالهای اخیر برخی از معلمان کلاس درسهای متفاوتی را برگزار کردهاند که تحسینبرانگیز بوده است. احسان نصیری، معلم ۲۵ ساله و اهل مشهد یکی از همین معلمان است که در یک خانواده فرهنگی به دنیا آمده و از کودکی با این شغل آشنا بوده. انتشار فیلمهایی از او در شبکههای مجازی نشان میداد برای دانشآموزان یکی از مدارس روستاهای بخش احمدآباد مشهد، فراتر از معلم است و در این مدرسه روستایی که نصیری به عمد نامی از مدرسه و روستا نمیبرد، چیزهای مهمتری از درس وجود دارد.
معلم ۲۵ ساله مدرسه روستایی در بخش احمدآباد، ورودی ۱۳۹۶ دانشگاه فرهنگیان است و کار خود را از سال ۱۴۰۰ آغاز کرده. از همان زمان تاکنون هم در همان مدرسه مشغول بهکار و حالا هم منتظر است تا مهر بیاید و کلاسهای درس در مقطع چهارم ابتدایی آغاز شود. احسان نصیری به همشهری میگوید: «بنابر یک انگیزه درونی هر سال سعی میکنم یک پایه درسی را برای تدریس به دانشآموزان انتخاب کنم، چون دوست دارم با دانشآموزان در سنین مختلف کار کنم و تجربه بهدست بیاورم. سال اول در کلاس ششم تدریس کردم. سال دوم کلاس سوم را برداشتم و سال گذشته نیز در کلاس دوم دبستان تدریس کردم تا با دانشآموزان سنین پایینتر هم آشنا شوم.»
احسان نصیری با تأکید بر اینکه همیشه تحتتأثیر تجربه پدر بوده است، از زبان پدر نقل میکند که آموزش و پرورش برای رشد و شکوفایی بچهها ظرفیت بالایی دارد. او میگوید: «طبیعتا همیشه تحتتأثیر صحبتهای پدرم بودم. یادم است کوچکتر که بودم، یکبار قسمت شد در کلاس درس پدرم حاضر شوم. در این کلاس دیدم پدرم رفتار متفاوتی با دانشآموزان دارد، یعنی برخلاف آنچه تصور میشود معلمها گاهی سرد هستند و خیلی با دانشآموزان ارتباط نمیگیرند، وقتی در کلاس پدرم شرکت کردم، متوجه شدم با بچهها خیلی مهربان هستند. ایشان دبیر ادبیات بود. برای من هم این مسئله طرح شد که وقتی میتوان یک کلاس درس شاد برگزار کرد، چرا این اتفاق نیفتد؟»
این معلم جوان بخش احمدآباد مشهد در ادامه صحبتهای خود به دورانی اشاره میکند که هر معلم روش تدریس متفاوتی داشت و از جایی به بعد هم ذهن همه دانشآموزان درگیر کنکور میشد و معلمها هم برای همراهی با بچهها به این موضوع معطوف میشدند. احسان نصیری میگوید: «با تمام ارادتی که به معلمها دارم، باید بگویم هرچه پایه درسی دانشآموزان بالاتر میرود، فشار به دانشآموزان هم برای موفقیت در کنکور بیشتر میشود. چرا در همین دوران پرفشار معلمها برای دانشآموزان قصه خوانی نکنند یا چرا صحبتی از موسیقی نشود. چرا درباره کتابهای بزرگان این سرزمین صحبت نشود؟»
احسان نصیری در کلاسهایش سعی میکند از قصه و داستان، موسیقی و ... استفاده کند تا بحثهای درسی هم جذابتر شود. او میگوید: «یکسری کلاسها را به فعالیت پرورشی اختصاص دادیم و در سال تحصیلی که گذشت، مدیر مدرسه هم نهایت همکاری را با ما داشت. در واقع خود ایشان ما را به این سمت برد. ایشان یکبار از دانشآموزان مدرسه سؤال کرد دوست دارند چهکسی را ببینید و آنها اسم حسن یزدانی و علیرضا بیرانوند را بردند. مدیر مدرسه هماهنگی لازم را انجام داد تا دانشآموزان بتوانند از نزدیک این عزیزان را ببینند.»
منبع: همشهری