رومانی بدون توپ بیدار شد و بر صدر نشست

به گزارش مجله خبری نگار/طرفداری: ضرب‌المثلی رومانیایی می‌گوید: «توپ را داری یا نداری، شوت بزن!»

تیم ادوارد یوردانسکو نمود چنین فرهنگ فوتبالی در این کشورِ جنوب شرق اروپاست. آنها در نخستین بازی یورو ۲۰۲۴، با نتیجه‌ی ۳-۰ اوکراین را شکست دادند، ۲-۰ مقابل بلژیک شکست خوردند و با تساوی ۱-۱ برابر اسلواکی صدرنشین شدند! در گروهی که برای اولین بار در تاریخ یورو هر چهار تیمش ۴ امتیازی شدند و در پایان اوکراین با ۴ امتیاز از رقابت‌ها کنار رفت!

آخرین باری که رومانی از مرحله گروهی صعود کرد، یورو ۲۰۰۰ بود که به یک چهارم نهایی رسید. نسل طلایی رومانی سه حضور پیاپی در جام جهانی و دو حضور متوالی در یورو را تجربه کرد و مردان یوردانسکویِ پدر، رومانی را به یک نیروی برجسته در فوتبال بالکان تبدیل کردند. این تیم در جام جهانی ۱۹۹۴ نیز آرژانتین را شکست داد و به مرحله یک چهارم نهایی رسید. پس از آن، این تیم از راهیابی به ۶ جام جهانی گذشته ناکام مانده و بازیکنان رومانی دیگر کیفیت کافی برای بازی در باشگاه‌های بزرگ اروپایی را نداشتند، اما ادوارد یوردانسکو آمد و همه‌چیز را تغییر داد. آنها در یورو ۲۰۲۴ در گروه خود صدرنشین به یک‌هشتم نهایی راه یافتند و با هلند در این مرحله روبه‌رو می‌شوند.

قدرت تیم ملی رومانی در یورو ۲۰۲۴ زمانی نمایان می‌شود که توپ را ندارند. آنها عادت دارند بدون توپ بازی کنند و در تورنمنت فعلی تیمی هستند که کمترین تعداد پاس را به هم داده‌اند. رومانی تنها ۶۸۱ پاس در سه بازی ثبت کرده است! سبک تیم این در بازی بسیار محافظه‌کارانه و بازی مستقیم بدون نیاز به مالکیت توپ است. در اینجا لازم به ذکر است که این تیم پس از آلبانی و اسلوونی سومین تیم با کمترین میانگین درصد مالکیت در مسابقات (۳۸٪) است.

رقم قابل توجهی برای تیم ملی رومانی در ضربات پنالتی وجود دارد. چهار گل از هشت گل اخیر رومانی در مسابقات قهرمانی اروپا از روی ضربات پنالتی به ثمر رسیده است. در واقع، از بین تمامی تیم‌هایی که در تاریخ جام ملت‌های اروپا بیش از ۵ پنالتی در جریان بازی به ثمر رسانده‌اند، رومانی بیشترین درصد گل از روی ضربات پنالتی (۲۹٪ – ۱۴/۴) را دارد. رومانی حتی به سانتر‌ها هم متکی نیست؛ با تنها ۲۹ سانتر، تریکالری به دنبال رسیدن به دروازه حریف با کمترین تعداد لمس توپ و با سرعت بالاست. برای آنها مهم نیست توپ را داشته باشند یا نه، فقط می‌خواهند شوت بزنند و به گل برسند.

رومانی متکی به یک بازیکن خاص نیست. آندری راتسیو مدافع راست رونده و همه‌کاره‌ی رایووایکانو، رادو دراگوشین بلندقامت و مستعدِ تاتنهام، آندری بورکا باتجربه از لیگ عربستان، دنیس مان، رزوان مارین و میهایلا، دنیس دراگوش و سرانجام کاپیتان استانچو از ضمکِ سعودی، همه به منسجم شدن این تیم کمک می‌کنند. شاید این بازی آنها ریشه در مذهب‌شان هم داشته باشد؛ ارتدکس‌ها برخلاف کاتولیک‌ها، به مضامین باطنی و معنوی اهمیت می‌دهند و به ظواهر کلیسایی پایبندی زیادی ندارند. از معماری بزرگ‌ترین کلیسای ارتدکس اروپا در بخارست به‌نام «کلیسای جامع نجات مردم» هم می‌توان به این مسئله پی برد.

در مسیحیتِ کاتولیک، کلمه «خدا» جسم شد تا مردم را نجات دهد، اما در مسیحیت ارتدکس، «خدا» جسم شد تا مردم «خداگونه» شوند. چه هواداران رومانی که مسیر زیادی را پیموده‌اند تا استادیوم‌های آلمان را به رنگ‌های کشورشان مزین کنند و چه بازیکنان رومانی، هرکدام خود خدایی در درون‌شان نهفته که می‌خواهند یکبار دیگر «رومانی را بیدار کنند».