در مورد سریال «فارگو» /سریالی با ژانر متفاوت

به گزارش مجله خبری نگار،چرا خیلی‌ها «فارگو» را دوست دارند؟ چون پیچیدگی داستانش زیاد است. دیالوگ‌های ماندگار بسیاری دارد و در سکانس‌هایی چنان مخاطب را شوکه می‌کند که انگار اندازه یک فیلم سینمایی حرف زده باشد. کاراکتر‌های این سریال همه درست حسابی نقش‌پردازی شده‌اند و تکلیف مخاطب با شخصیت‌پردازی بسیار روشن است. زنان باقدرت و باهوش هستند و بازی را می‌گردانند و حتی در فصل پنجم پا را فراتر هم گذاشته و شخصیت‌های زن این فصل، نه تنها دارای توانمندی‌ها و قدرت‌های ویژه‌ای هستند، بلکه در تعیین سرنوشت داستان نیز نقش کلیدی ایفا می‌کنند. جذابیت‌شان به لحاظ تاثیرگذاری و هوش سرشاری که دارند بسیار زیاد است و اگر با عینک فمنیستی قضاوت کنیم، فصل پنجم سریال «فارگو» از منظر ارزش گذاری درست به زنان و توانمندی‌های آن‌ها نمره قبولی بسیار خوبی را از آن خود می‌کند.
اما چرا ممکن است عده‌ای با وجود تمام تعریف‌ها و تمجید‌ها از خیر تماشای این سریال بگذرند؟ چون «فارگو» پیچیدگی‌های قصه‌اش بسیار زیاد است. تعداد شخصیت‌ها فراوان و بعضی وقت‌ها حتی آنطور که باید و شاید برای معرفی و شناساندن کاراکتر‌ها وقت صرف نشده و انگار تیم سازنده بخشی از فهم ماجرا را به عهده هوش مخاطب گذاشته است.
فصل پنجم سریال «فارگو»، اما فارغ از تمام این اتفاق‌ها با تاخیر نسبتا زیادی نسبت به چهار فصل قبل پخش شد و شاید همین هم مزید بر علت شد که خیلی‌ها دیگر عطای دیدنش را به لقایش ببخشند. اما زمزمه‌های اولیه خبر پخش فصل جدید و بعد هم نوبت اکران که رسید، رسانه‌های زیادی نوشتند: «این فصل ارزش صبر کردن را داشت.» با این که مخاطب‌های زیادی دیگر فکرش را نمی‌کردند که اینطور شگفت‌زده شوند، اما فصل جدید کار خودش را کرد و مخاطب‌ها را دوباره پای خودش نشاند.
سریال «فارگو» مجموعه‌ای تلویزیونی آمریکایی در ژانر کمدی سیاه، جنایی و درام است که بر اساس فیلمی با همین نام ساخته برادران کوئن ساخته شده. کارگردانی و فیلمنامه‌نویسی این مجموعه بر عهده نوآ هاولی‌ست. ۱۵ آوریل سال ۲۰۱۴ بود که برای اولین بار برادران کوئن تحت تاثیر فیلمنامه هاولی قرار گرفتند و قبول کردند که به عنوان تهیه‌کننده‌های اجرایی معرفی شوند. این شد که فصل اول سریال «فارگو» از شبکه FX روی آنتن رفت. چهار فصل اول مرتب و درست درمان و به اصطلاح روی ریتم درستی پخش شد. قصه هر فصل مستقل از فصل دیگر بود و همین استقلال به مخاطب فرصت تصمیم‌گیری می‌داد که دلش یک فصل را دنبال کند یا نه. فصل پنجم حدودا با دو سال تاخیر و فاصله آمد، اما دیر آمدنش هیچ کم از کیفیتش نگذاشت.
ساختار داستان همان قصه آشنای برادران کوئن بود برای مخاطب‌ها. شاید حتی کوئنی‌تر. زنی خانه‌دار با منش و تواضع شناخته‌شده کاراکتر‌های این چنینی اهل مینه‌سوتا در خانه‌اش مورد حمله قرار دو آدم‌ربا قرار می‌گیرد. مخاطب در نگاه اول فکر می‌کند که خب قصه همان قصه‌ی تکراری گیر افتادن یک زن توسط دو مزاحم و احتمالا باج گیری و این صحبت‌هاست. اما «فارگو» فراتر از این همیشگی‌هاست. همیشه هم همین بوده. در تمام فصل‌ها و قسمت‌های گذشته. دورثی/دات لیان، همان زن خانه‌دار، باهوش‌تر از این حرف‌هاست. خیلی خوب مبارزه می‌کند. راه را از چاه می‌شناسد. به وقت بحران و درگیری با آدم‌ربا‌ها خودش را گم نمی‌کند. دستپاچه نمی‌شود و تمام مهره‌هایش را درست تکان می‌دهد؛ با کفش اسکی روی صورت یکی از آدم‌ربا‌ها را زخمی می‌کند و با اسپری مو، شعله‌افکنی درست می‌کند و سر و صورت دیگری را می‌سوزاند. آدم‌ربا‌ها در نهایت موفق می‌شوند دات را بدزدند. اما هوش و درایت این زن در نهایت باز ورق را برمی‌گرداند و او در اولین فرصت فرار می‌کند و در یک پمپ بنزین در همان نزدیکی پنهان می‌شود. بازی جایی عجیب‌تر می‌شود که دات بعد از فرارش به خانه برمی‌گردد، صبحانه را آماده می‌کند و طوری به زندگی عادی برمی‌گردد انگار که هیچ اتفاق خاصی نیفتاده. این زن کیست؟ این همه توانمندی را از کجا دارد؟ مگر یک انسان عادی می‌تواند بعد از چنین اتفاقی صبحانه آماده کند و طوری به زندگی برگردد انگار هیچ اتفاقی نیفتاده؟ چرا اصرار دارد وانمود کند همه چیز خوب است؟ همین اتفاق‌ها و سکانس‌های ابتدایی کافی‌ست که مخاطب دیگر نتواند دست از سر این فصل پرهیجان بردارد و تا ته قصه را ببیند.
بعد از پخش فصل پنجم سریال «فارگو» بود که خیلی‌ها نوشتند اگر تا حالا پای نشستن این سریال نبوده‌اید، آب دست‌تان است زمین بگذارید و دکمه پلی را فشار دهید. به تعبیر خیلی‌ها، «فارگو» یکی از سرگرم‌کننده‌ترین و پرهیجان‌ترین سریالی‌ست که در ژانر جنایی پخش شده. قصه‌ش رمز و راز‌های زیادی دارد و پیچیدگی داستان و شخصیت‌های مختلفش مخاطب باهوش را همواره سرخط نگه می‌دارد. هر فصل سریال «فارگو» سوژه خودش را دارد و بنابراین اگر چهار فصل قبل را هم ندیده‌اید، این یکی را هرگز از دست ندهید. سال‌های ۲۰۱۵ و ۲۰۱۸ برنده‌ی جایزه‌ی گلدن گلوب بهترین سریال شد و دو بار هم موفق شد جایزه امی ساعات پربیننده برای مجموعه تلویزیونی کوتاه را با خود به خانه ببرد که همه این‌ها حکم تاییدی بر موفق بودن این نمایش بود.
استعداد فوق‌العاده و به عبارتی نبوغ و خلاقیت نوآ هاولی، کارگردان سریال «فارگو» از همان اول حساب این سریال را از دیگر مجموعه داستان‌های مرموز و جنایی سوا می‌کرد. هاولی آمده بود چیزی بسازد که سرشار از فکر و ایده‌های تازه باشد. موفق هم شد.
فصل پنجم این سریال با حضور بازیگران درجه یکی مانند جونو تمپل، جنیفر جیسون لی، لامورن موریس، جو کیری و جان هم یک اتفاق تازه‌تری نسبت به فصل‌های گذشته رقم می‌زند. هاولی که پیش از این تلاش می‌کرده تعادلی بین درام و کمدی ایجاد کند، این‌جا چند قدم آن‌طرف‌تر رفته و لحظه‌های خشم و تاریکی را با طنز سیاه بیشتری به نمایش می‌گذارد که به جای رها کردن تنش، آن را بیشتر نمایان کند. جان لندگراف، مدیر FX درباره تغییرات این فصل گفته «همان‌طور که دیده‌اید تا اینجا همیشه بین لحظات دراماتیک و کمدی تعادل برقرار بوده، اما این فصل پایانی کمدی‌تر است و من واقعا ان را دوست دارم.» هاولی هم در مصاحبه‌ای که سال ۲۰۲۰ با رسانه «اینترتیمنت ویکلی» داشت.
درباره فصل پنجم گفت که «نمی‌دانم در انتها این کار به کدام سمت می‌رود یا سرنوشتش به کجا ختم خواهد شد. این سریال برایم ارزش زیادی دارد و مطمئنا نمی‌خواهم در جایی که برایم خوشایند است درجا بزنم. من فقط به پیشرفت فکر می‌کنم. برخی تصور می‌کنند چهار فصل خیلی زیاد است، اما من یک ایده‌ی رو به گسترش دارم و برای اطمینان از اجرای شایسته‌ی آن باید کار زیادی انجام شود. جوری که وقتی به نتیجه‌ی کار نگاه می‌کنیم با اطمینان بگوییم که ارزشش را داشت.» و با همین فکر و ایده بود که هاولی سراغ ساختن فصل پنجم این سریال هم رفت و باید بگوییم؛ بله آقای هاولی، حق با شما بود. ارزشش را داشت.
سریال: فارگو | نویسنده و کارگردان: نوآ هاولی | تهیه کننده‌ها: مایکل فریسلی، چاد اوکس، کیم تاد| بازیگران: جونو تمپل، جنیفر جیسون لی، لامورن موریس، جو کیری، جان هم | آهنگساز: جف روسو | آی ام دی بی: ۸.۹ از ۱۰