به گزارش مجله خبری نگار/خراسان: در همین شهرهای بزرگ، مدارس خوب و گاهی خیلی خوب پیدا میشود، اما مدارس و کلاسهای درب و داغان هم هستند که فرزندان من و شما در آن مثلا تحصیل میکنند. کلاسهایی که گاهی اوقات تا ۳۵ نفر و شاید هم بیشتر در آن صبح را ظهر یا ظهر را عصر میکنند. همین روزهای قبل بود که از یک دانش آموز میشنیدم که «بعضی معلمها اصلا حوصله ندارند و فقط میخواهند ساعتها بگذرد و زودتر تمام شود...»؛ این یعنی آموزش و پرورش به دلیل کمبود معلم، مجبور به استفاده از معلمانی شده که اگرچه تعدادشان اندک است، اما آنها، آن نشاط و شادابی گذشته را ندارند. همه اینها میشود، حال و روز بخشی از مدارس دولتی ما که وقتی این وضعیت را با الزامات «سند تحول آموزش و پرورش» میسنجیم، میبینیم که اکنون فاصلهای از زمین تا آسمان میان امروز این مدارس تا نقطه مطلوب وجود دارد.
اما ماجرا در این بلبشو، زمانی غم انگیزتر میشود که معاون وزیر آموزش و پرورش و رئیس سازمان نوسازی مدارس کشور اعلام کرده که «۳.۵ میلیون دانشآموز در مدارس خطرآفرین تحصیل میکنند.» او البته این آمار را هم داده که در دولت سیزدهم ۳.۵ میلیون متر مربع به سرانه فضای آموزشی اضافه شده است. خوب است این را هم بدانیم که طبق اعلام وزارت آموزش و پرورش، هم اکنون ۱۶ میلیون دانش آموز در حدود ۵۷۰ هزار مدرسه در سراسر کشور مشغول تحصیل هستند. این ارقام یعنی، وقتی رئیس سازمان نوسازی میگوید، ۳.۵ میلیون دانشآموز در مدارس خطرآفرین مشغول تحصیل هستند، این عدد، به نسبت کل جمعیت دانش آموزان عدد کمی نیست.
برای جست و جو درباره تعداد و مدارس تخریبی به آمارهای «خان محمدی»، رئیس سازمان نوسازی مدارس کشور به عنوان متولی امر، رهنمون و با رقم ۱۹ درصد مواجه میشویم. او به نقل از خبرگزاری مهر در تابستان امسال این طور گفته است: «در سال ۸۵ حدود ۶۵ درصد مدارس تخریبی بودند، اما به برکت نظام جمهوری اسلامی و مشارکت خیران، امروز ۱۹ درصد مدارس تخریبی در کشور داریم که سعی داریم این عدد را به صفر برسانیم.»
ما برای این که کمی به عمق آمار و وضعیت ایمنی مدارس ورود کنیم، به سراغ دکتر مهرا... رخشانی مهر رئیس سابق سازمان نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس کشور میرویم. او که ۴ سال و ۱۰ ماه تا آبان ۱۴۰۱ رئیس این سازمان بوده، میگوید: ما حدود ۵۷۰ هزار کلاس درس در کشور داریم که ۷ درصد این تعداد (حدود ۳۵ هزار کلاس) نیازمند تخریب و حدود ۱۲.۵ درصد (حدود ۷۵ هزار کلاس) این موارد نیز نیازمند مقاوم سازی هستند. او میگوید: بیش از صد هزار کلاس در کشور داریم که نیازمند تخریب، بازسازی و یا مقاوم سازی هستند. از رخشانی مهر درباره موقعیت بیشتر این کلاسها و مدارس تخریبی میپرسم که میگوید: بیشتر این موارد در شهرها و به ویژه در شهرهای بزرگ هستند، چرا که در مقاطعی بیشتر توجه وزارتخانه بر محرومیت زدایی بوده بنابراین اغلب مدارس در روستاها و مناطق محروم بهسازی شدند.
از رخشانی مهر میپرسم، استاندارد مد نظر سازمان نوسازی برای تعداد نفرات هر کلاس چقدر است و مبنای آن چیست؟ که پاسخ میدهد: میانگین تعداد دانش آموزان در هر کلاس بر اساس موقعیتهای مختلف متفاوت است، اما میانگین را میتوانیم ۲۲ نفر در نظر بگیریم. او میگوید: این استاندارد در دستورالعمل فضا و تجهیزات «سند تحول بنیادین آموزش و پرورش» تعیین شده است. البته ما در کشور به ویژه در شهرهای بزرگ همچون تهران و مشهد با کمبود شدید مدرسه مواجه هستیم.