به گزارش مجله خبری نگار/خراسان: نام او صمیل بن حاتم بن عمر بن جذع بن شمر بن ذی الجوشن ضبابی کلبی است. این شخص، متوفای ۱۴۲ هجری است و شرح حالش در الحلة السیراء (۱/۶۷) و «تاریخ افتتاح الاندلس» (ص ۴۴ ـ ۴۶، ۵۱، ۵۹ ـ ۶۱) و منابع دیگر آمده است. ابن الخطیب به نقل از کتاب «الخزائنی»، درباره وی میگوید: «جد او یکی از کشندگان حسینبنعلی است، کسی که سَرِ حسین بن علی را برای یزید بن معاویه آورد.
وقتی مختار به خوانخواهی حسین برخاست، شمر گریخت، به شام آمد و در آنجا با قدرت زیست [؟!]این صمیل همراه کلثوم بن عیاض برای نبرد به مغرب رفت، وارد اندلس شد و در سپاه مقدمه همراه بلج بن بشر قشیری بود.» ابن الخطیب میافزاید: «ابن حیان، مطالب کتاب «الخزائنی» را [درباره سرنوشت شمر]قبول ندارد و در کتاب «بهجة الانفس و روضة الانس» نوشته است: صمیل بن حاتم، کسی است که جدش شمر از اهالی کوفه و قاتل حسین (ع) بود. مختار او را گرفت و کشت، خانهاش را منهدم کرد و فرزندانش از کوفه رفتند. این صمیل در اندلس، شأنی داشت.»
آنگاه اخباری از وی نقل میکند و این که پیش از روی کار آمدن عبدالرحمن بن معاویه اموی، او وزارت یوسف بن عبدالرحمن فهری را داشت. مدتی هم میان او و عبدالرحمن بن معاویه (بنیانگذار دولت اموی در اندلس)، روابط خوب نبود، تا این که بار دیگر در قرطبه به وی پیوست و هر جمعه به دیدار امیر اموی میشتافت. عجالتاً این خبری است که از یکی از اعقاب شمر داریم [!]
منبع: خراسان به نقل از صفحه شخصی استاد رسول جعفریان