وقتی جهان یک میلیارد ساله بود، زمان ۵ بار کندتر بود!

محققان با استفاده از کوازار‌ها (اختروش) به عنوان ساعت‌های کیهانی مشاهده کرده اند وقتی جهان یک میلیارد ساله بود، زمان ۵ بار کندتر بوده است.

به گزارش مجله خبری نگار،به نقل از نیواطلس، این اکتشاف به تایید نظریه نسبیت انیشتین و گسترش جهان کمک می‌کند.

محققان با مطالعه ابرنواختر‌های دوردست به این نتیجه رسیده اند که جهان از زمان انفجار بزرگ در ۱۳.۸ میلیارد سال قبل در حال گسترش است. همزمان با این گسترش، کهکشان‌ها در ۴ بعد از یکدیگر دور می‌شوند و اجازه نمی‌دهند هیچ مرکز مشخصی برای گسترش وجود داشته باشد.

همزمان با گسترده‌تر شدن کهکشان ها، سرعت حرکت شان نسبت به یکدیگر بیشتر می‌شود. این امر به دلیل تاثیر داپلر سبب می‌شود طیف ستارگان و سایر اجرام به سمت قرمز تغییر کند، در نتیجه می‌توان آن را سنجید و دانشمندان می‌توانند زمان گسترش را تعیین کنند. دیگر قابلیت چنین رویدادی آن است که انبساط در لبه جهان که ما آن را به عنوان گذشته‌ای دور می‌بینیم، چنان سریع می‌شود که اثرات نسبیتی آشکار و باعث تغییر در سرعت گذر زمان در مقایسه با ما می‌شود.

پروفسور گریانت لوییس از انستیتو اخترشناسی دانشگاه سیدنی، رهبر این پژوهش با کمک گروهی از محققان از داده‌های جمع آوری شده از ۱۹۰ اختروش طی ۲۰ سال استفاده کردند تا درباره شیوه درهم پیچیدگی زمان و فضا به اطلاعات بیشتری دست یابند.

محققان با استفاده از داده‌های کوازار از طیف امواج سبز، سرخ و مادون سرخ و به کارگیری تحلیل بیزی (Bayesian analysis) که می‌تواند احتمال یک فرضیه را با دستیابی به شواهد یا اطلاعات بیشتر آپدیت کند، توانستند به لحاظ آماری تیک هر کوازار را کالیبر بندی و آن‌ها را به ساعت‌هایی تبدیل کنند که انبساط زمانی را می‌سنجد.

نتیجه حاصل آن است که مسیر گذر زمان در گذشته با امروز تفاوت داشته به طوریکه هر ثانیه باستانی معادل ۵ ثانیه در زمان حاضر است!

البته همه نتایج به طور نسبی است. برای انسان امروزی زمان باستان کندتر طی می‌شده است. اما اگر فرد در نزدیکی یکی از کهکشان‌های باستانی باشد، هر ثانیه نرمال به نظر می‌رسد.

این تحقیق در نشریه نیچر آسترونومی منتشر شده است.

لینک کپی شد

منبع: مهر

اشتراک‌ گذاری