اکتشافات جدید فیزیک اخترشناسان درباره مرگ ستارگان

به گزارش مجله خبری نگار، به نقل از اینترستینگ انجینرینگ، بیشتر انفجار‌های اشعه گاما (GBR) از ستاره‌های در حال انفجار یا ادغام ستاره‌های نوترونی به وجود می‌آیند، اما نمونه تازه مشاهده شده یک GRB به نام ۱۹۱۰۱۹A هنگام برخورد ستارگان یا بقایای ستاره‌ای در محیط اطراف یک سیاهچاله عظیم در نزدیکی هسته یک کهکشان باستانی شکل گرفته است.

انفجار اشعه گاما قدرتمندترین و درخشان‌ترین انفجاری است که محققان رصد کرده اند. بیشتر اوقات این انفجار زمان ادغام ستاره‌های نوترونی و ابرنواختر‌ها اتفاق می‌افتد و به طور معمول آن‌ها نشان دهنده تشکیل یک سیاهچاله هستند. همچنین چنین انفجاری فقط چند ثانیه طول می‌کشد و به همین دلیل رصد آن کار مشکلی است. درخشان‌ترین نمونه رصد شده تا به امروز GBR ۲۲۱۰۰۹A نام دارد که در اکتبر سال گذشته مشاهده شد.

اکنون پژوهشگران اکتشاف نوع جدیدی از GBR را توصیف کرده اند. ون فای فونگ فیزیک اخترشناس دانشگاه نورث وسترن و یکی از مولفان این پژوهش می‌گوید: به ازای هر صدانفجار اشعه گامایی که در دسته بندی معمول جای می‌گیرد، حداقل یک نمونه متفاوت وجود دارد. اما این موارد متفاوت اطلاعات زیادی درباره تنوع اکتشافات جهان فراهم می‌کنند.

ستارگان به طور معمول پس از مرگ با توجه به حجم شان به یکی از ۳ روش قابل پیش بینی متحول می‌شوند. ستارگان با حجم کمتر مانند خورشید لایه‌های بیرونی خود را از دست می‌دهند و به تدریج به ستاره‌های کوتوله سفید مبدل می‌شوند. ستارگان بزرگتر به شکل ابرنواختر منفجر می‌شوند و یک ستاره نوترونی بسیار متراکم یا سیاهچاله می‌سازند. در آخر نیز ستارگان مرده می‌توانند به شکل منظومه‌های دوتایی درآیند که در نهایت با یکدیگر برخورد می‌کنند.

تحقیق جدید حاکی از وجود روش تبدیل چهارم است. اندرو لوان مولف ارشد پژوهش می‌گوید: نتایج تحقیق ما نشان می‌دهد، ممکن است ستارگان در برخی از متراکم‌ترین نواحی جهان، جایی که بتوانند با هم برخورد کنند نیز بمیرند. این برای درک چگونگی مرگ ستارگان و پاسخ به سؤالات دیگر هیجان‌انگیز است، مانند اینکه چه منابع غیرمنتظره‌ای ممکن است امواج گرانشی ایجاد کنند که بتوانیم روی زمین تشخیص دهیم.

انفجار اشعه گامای جدید که حدود یک دقیقه طول کشید، نخستین بار با کمک رصد خانه نیل گهرلز سوییفت ناسا در اکتبر ۲۰۱۹ میلادی رصد شد. محققان پس از آن با کمک تلسکوپی در شیلی مطالعات دیگری انجام دادند. آن‌ها با کمک این مشاهدات توانستند موقعیت مکانی انفجار اشعه گاما را در یک منطقه کوچک نزدیک هسته کهکشان میزبان آن (و در فاصله بسیار نزدیک به سیاهچاله) رصد کنند. آن‌ها هیچ شواهدی از ابرنواختر مرتبط با این رویداد رصد نکردند.

عدم وجود ابرنواختر همراه این انفجار نشان می‌دهد رویداد یک فروپاشی معمول ستاره‌ای بزرگ نیست. موقعیت ۱۹۱۰۱۹A در هسته کهکشان میزبان است.