به گزارش مجله خبری نگار،نویسندگان این مطالعه یک مدل دینامیک سیالات محاسباتی را پیشنهاد کردهاند که توضیح میدهد چگونه میکروپلاستیکهای هوا در مجاری تنفسی انسان رسوب میکنند و بر سیستم تنفسی آنها تأثیر میگذارند.
چگالی میکروپلاستیکها در هوا به طور قابل توجهی در حال افزایش است. محمد اسلام، نویسنده این مطالعه و مهندس مواد در دانشگاه نیو ساوت ولز در سیدنی، گفت: مطالعات نشان میدهد میکروپلاستیکها در عمق مجاری تنفسی انسان وجود دارند و نگرانیهایی جدی را برای سلامت دستگاه تنفسی انسان ایجاد میکند.
به گفته محققان، یک انسان متوسط ممکن است در هر ساعت ۱۶.۲ بیت میکروپلاستیک استنشاق کند. بنابراین، مقدار میکروپلاستیکی که در یک هفته استنشاق میکنیم برای ساخت یک کارت اعتباری پلاستیکی کافی است.
هنگامی که آنها حرکت ذرات میکروپلاستیک با اشکال مختلف را در مدلهای ریه انسان که شرایط تنفس آهسته و سریع را نشان میداد مطالعه کردند، متوجه شدند که به محض ورود این ذرات به بدن انسان، آنها شروع به تجمع در حفره بینی یا قسمت پشتی گلو و حلق کردند.
مسیر عبور هوا در این قسمتها شکل نامتقارن داشت که از جریان بیشتر میکروپلاستیکها جلوگیری میکرد. اسلام توضیح داد: سرعت جریان، اینرسی ذرات و آناتومی نامتقارن بر رسوب کلی تأثیر میگذارد و غلظت رسوب را در حفرههای بینی و ناحیه حلق افزایش میدهد.
آنها همچنین دریافتند که ذرات با اندازه بزرگ بیشتر از ذرات کوچکتر در مجاری تنفسی رسوب میکنند. به عنوان مثال، ذرات میکروپلاستیک که بزرگترین آنها با ۵.۵۶ میکرومتر بودند، بیشتر در مجاری تنفسی ته نشین میشوند.
یافته جالب دیگر این بود که میزان رسوبات میکروپلاستیک در بدن انسان در شرایط تنفس سریع کم بود و زمانی که جریان هوا در مجاری تنفسی کاهش یافت، رسوب افزایش یافت.
درک جریان ذرات میکروپلاستیک در مجاری تنفسی مهم است، زیرا میتواند به دانشمندان اجازه دهد تا سیستمهای دارورسانی موثری را برای هدف قرار دادن این آلایندهها در داخل بدن انسان توسعه دهند.
میکروپلاستیکهای موجود در هوا از اقلام پلاستیکی در حال تجزیه و تایرهای در حال حرکت وسایل نقلیه به وجود میآیند که هر دو از مواد شیمیایی سمی تشکیل شده اند که برای سلامتی انسان مضر هستند.
به عنوان مثال، بقایای محصولات پلاستیکی مشتق شده از نفت مانند لولههای پی وی سی و طنابهای نایلونی ممکن است حتی حاوی عوامل شیمیایی سرطان زا باشند. به طور مشابه، آلایندههای موجود در ذرات لاستیک فرسوده بر کیفیت خاک و آب و هوا تأثیر منفی میگذارد.
گزارشی از سیانان نشان میدهد که میکروپلاستیکهای لاستیکها یکی از عوامل اصلی آلودگی هوایی PM ۲.۵ (آلایندههایی که قطر آنها ۲.۵ میکرون یا کمتر است) در مکانهای مختلف در سراسر جهان هستند. تنفس چنین هوای آلودهای خطر ابتلا به آسم، سکته مغزی، برونشیت و سایر اختلالات قلبی و ریوی را در انسان افزایش میدهد و در نهایت باعث کاهش میانگین عمر آنها میشود.
تنها پس از درک جریان میکروپلاستیکها در بدن انسان و تأثیر آنها بر اندامهای مختلف میتوانیم راههایی برای مقابله با این مشکل ابداع کنیم. مطالعه حاضر نشان دهنده یک گام اولیه، اما مهم در این جهت است.
یوآنگ تانگ گو، یکی از نویسندگان این مطالعه، با تأکید بیشتر بر اهمیت آن، گفت: این مطالعه بر لزوم آگاهی بیشتر از حضور میکروپلاستیکها و تأثیرات بالقوه آنها بر سلامت دستگاه تنفسی انسان تأکید میکند.
محققان قصد دارند در آینده حرکت میکروپلاستیک را در مدلهای پیچیدهتر ریه انسان مطالعه کنند.