دلیل دروغ‌گویی بی‌دلیل برخی افراد در چیست؟

به گزارش مجله خبری نگار، «دروغ‌گویی اجباری» وضعیتی است که در آن فرد به‌طور مزمن، از روی عادت و گاهی اوقات بدون دلیل دروغ می‌گوید. دروغ اجباری در شرایطی گفته می‌شود که برای فرد دروغ‌گو، هیچ دستاورد یا سود آشکاری به همراه ندارد. تشخیص تفاوت‌های موجود بین «دروغ‌گویی اجباری» و «دروغ‌گویی بیمارگون» (پاتولوژیک) ممکن است آسان نباشد؛ زیرا این دو وضعیت، از علائم و دلایل مشابه برخوردار هستند. با این وجود، «دروغ‌گویی اجباری» معمولا زمانی رخ می‌دهد که افراد برای سرپوش گذاشتن بر احساسات یا موقعیت‌های ناراحت‌کننده و اجتناب از آن‌ها، نیاز به «تحریف واقعیت» را احساس می‌کنند. این وضعیت غالبا یک «وسواس عملی» محسوب می‌شود که برطرف ساختنِ آن، بدونِ مداخله‌ی درمانی، کار دشواری محسوب می‌شود.

در این مقاله، به مفهومِ «دروغ‌گویی اجباری»، علل، علائم و درمان آن خواهیم پرداخت.

«دروغ‌گویی اجباری» در مقایسه با «دروغ‌گویی بیمارگون»

«دروغ اجباری» از «دروغ پاتولوژیک» یا «دروغ بیمارگون» متمایز است؛ زیرا افرادی که به دروغ اجباری روی می‌آورند، غالبا به‌صورت ناخودآگاه به تحریف واقعیت نیاز دارند. این در حالی‌ست که افرادی که به شکل بیمارگونه دروغ می‌گویند، به دلایل آگاهانه‌تری به دروغ روی می‌آورند. از طرفی دیگر، با وجود اینکه «دروغ‌گویی اجباری» یک رفتار وسواسی محسوب می‌شود، «دروغ‌گویی بیمارگون» ممکن است شامل سوءاستفاده و بهره‌کِشی از دیگران در راستای منافع شخصی یا مالی باشد.

اما مهم‌ترین تفاوت بین «دروغ‌گویی اجباری» و «دروغ‌گویی بیمارگون» در انگیزه‌ی پشت این رفتار نهفته است. افرادی که به‌صورت اجباری دروغ می‌گویند، عمدتا به خاطر «ترس» یا «اضطراب» به این کار روی می‌آورند. اما افرادی که به شکل بیمارگونه دروغ می‌گویند ممکن است این کار را برای فریب دادن یا تحت‌تاثیر قرار دادنِ دیگران انجام دهند.

دروغ اجباری

دلایلِ ریشه‌ای «دروغ‌گویی اجباری» چیست؟

علت دقیق «دروغ‌گویی اجباری» به طور کامل شناخته نشده است، اما کارشناسان معتقدند که این نوع دروغ‌گویی، با ترکیبی از عوامل روانی و محیطی مرتبط است.

علل شایع ارائه‌شده عبارتند از:

نیاز به توجه یا تایید دیگران

عزت‌نفس ضعیف

گناه یا شرم درمان‌نشده

تمایل به اجتناب از احساساتِ ناخوشایند

در برخی موارد، دروغ‌گویی اجباری می‌تواند با بیماری‌های سلامت روان مانند اختلال دوقطبی، استرس پس از سانحه (PTSD) یا شخصیت مرزی (BPD) مرتبط باشد.

همچنین، دروغ‌گویی اجباری ممکن است یک رفتار آموخته‌شده محسوب شود که افراد از طریق محیط یا خانواده‌ی خود، آن را آموخته‌اند. افرادی که در محیط‌هایی رشد یافته‌اند که بابت دروغ‌گویی در آن‌ها، پاداش یا تشویق دریافت کرده‌اند، ممکن است «دروغ‌گویی اجباری» را به‌عنوان راهکاری برای کنار آمدن با احساسات یا موقعیت‌های دشوارِ خود در نظر بگیرند.

آیا «دروغ‌گویی اجباری» قابل‌درمان است؟

درمان دروغ‌گویی اجباری معمولاً شامل «روان‌درمانی» و «درمان شناختی-رفتاری (CBT)» است. فرد می‌تواند از طریق «روان‌درمانی»، با یک درمانگر در مورد دلایل و انگیزه‌های پنهانی که در پسِ دروغ‌گویی اجباریِ او وجود دارند، صحبت کند.

اولین گام در مسیر درمانِ «دروغ‌گویی اجباری»، شناسایی علت‌های زمینه‌ای است که ممکن است دربرگیرنده‌ی مسائل روانی یا محیط ناکارآمد خانواده باشد.

اگر به دلایل اصلی «دروغ‌گویی اجباری»، به‌خوبی پرداخته شود، آنگاه افراد می‌توانند روش‌های سالم‌تری برای اِبراز وجود بیاموزند و الگو‌های ارتباطیِ صادقانه‌تری را پدید آورند. یک درمانگر می‌تواند به شما کمک کند تا ریشه‌ی رفتار اجباری خود را کشف و ساز‌و‌کارِ مناسب را برای غلبه بر آن پیدا کنید. «دروغ‌گویی اجباری» را می‌توان با کمک گرفتن از یک درمانگر و ملزم ساختن خویش به تغییر و خودکاوی، با موفقیت مدیریت کرد.

«درمان شناختی-رفتاری (CBT)» به افراد کمک می‌کند تا روش‌های جدیدِ تفکر و رفتار را بیاموزند؛ بنابراین آن‌ها از این طریق می‌توانند الگو‌های اجباری دروغ‌گویی را درهم شکنند و عادات سالم‌تری را ایجاد کنند.

ایجاد تغییرات در سبک زندگی مانند ورزش منظم، مدیتیشن و خواب مناسب نیز می‌تواند از طریق کاهش استرس و بهبود سلامت روان به کاهش دروغ‌گویی اجباری کمک کند.

همچنین می‌توان از دارودرمانی برای کمک به کاهش رفتار‌های اجباری و اختلالات روانیِ زمینه‌ای مانند اضطراب یا افسردگی بهره برد. دارو‌هایی خاص مانند «مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs)» ممکن است به‌منظور کمک به کاهش رفتار‌های اجباری تجویز شوند.

دروغ‌گویانِ اجباری به کمک یک درمان مناسب می‌توانند به علت اصلی رفتار خود پی ببرند و از مهارت‌های مقابله‌ای سالم برای کنار آمدن با احساسات دشوار استفاده کنند. این رویکرد می‌تواند به افراد کمک کند تا یک زندگی کامل و واقعی را تجربه کنند.

درمان دروغ اجباری

اگر شما یا اطرافیان‌تان با «دروغ‌گویی اجباری» دست‌وپنجه نرم می‌کنید، از دوستان، اعضای خانواده یا یک متخصص سلامت روان کمک بگیرید. درمان‌های تاثیرگذارِ بسیاری وجود دارند که می‌توانند در راستای رهایی از دروغ‌های اجباری و بهره‌مندی از یک زندگی سالم‌تر، به افراد کمک کنند.

چهار نتیجه در مورد «دروغ‌گویی اجباری»

۱- «دروغ‌گویی اجباری» وضعیتی است که در طی آن، فرد به‌طور مزمن و بدون هیچ دستاورد یا سود آشکاری دروغ می‌گوید.

۲- «دروغ اجباری» و «دروغ بیمارگون» دو نوع متفاوت از دروغ‌گویی به حساب می‌آیند. زیرا دروغ‌گویی اجباری، به جای انگیزه‌های آگاهانه، عموما بر اساس نیاز‌های ناخودآگاه صورت می‌گیرد.

۳- دلایل دروغ‌گویی اجباری عبارتند از: نیاز به توجه یا تایید، عزت‌نفس ضعیف، احساس گناه یا شرمِ درمان‌نشده و تمایل به اجتناب از احساسات ناراحت‌کننده.

۴- درمان «دروغ‌گویی اجباری» معمولا شامل «روان‌درمانی» و «درمان شناختی-رفتاری (CBT)» است. افراد از این طریق می‌توانند الگو‌های اجباری دروغ‌گویی را درهم شکنند و عادات سالم‌تری ایجاد کنند. دروغ‌گویان اجباری از طریق درمان مناسب، می‌توانند علت اصلی رفتار خود را درک کنند و از مهارت‌های مقابله‌ای سالم، برای کنار آمدن با احساسات دشوار بهره ببرند.

منبع: نیک‌آرام