روش‌های مدیریت و درمان بیماری سندرم آنتی‌فسفولیپید چیست؟

به گزارش مجله خبری نگار،اگرچه این آنتی‌بادی‌ها برای اولین بار در بیماران لوپوس کشف شد، نیمی از افراد حامل آنتی‌بادی‌های ضد انعقاد لوپوس به لوپوس مبتلا نیستند. با تشخیص و درمان مناسب، می‌توان از اثرات مضر LA اجتناب کرد یا حداقل آن را مدیریت کرد.

شناسایی و تشخیص وجود فاکتور‌های ضدانعقادی 

علائمی که ممکن است داشته باشید را در نظر بگیرید 

اگرچه ممکن است اصلاً هیچ علائمی وجود نداشته باشد، برخی از علائم عبارتند از داشتن یک یا چند سقط جنین غیرقابل توضیح، سکته مغزی، حمله قلبی و یا لخته شدن خون در پا‌ها یا ریه‌ها (لخته ممکن است در مغز، ورید کلیوی یا شریان‌ها نیز رخ دهد).

دریابید که آیا بیماری دیگری دارید که ممکن است شما را مستعد ابتلا به بیماری کند

اگر از چیزی مانند لوپوس، بیماری التهابی روده، عفونت‌های مزمن یا تومور‌ها رنج می‌برید، ممکن است احتمال ابتلا به LA در شما بیشتر باشد.

• به خاطر داشته باشید که LA ممکن است در هر زمانی ایجاد شود. فقط به این دلیل که ۱۰ سال پیش آن را نداشتید، به این معنی نیست که اکنون آن را ندارید.

با پزشک خود تماس بگیرید 

اگر هر یک از علائم زیر را تجربه کردید، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید، زیرا می‌تواند نشانه‌ای از تشکیل لخته خون بالقوه تهدید کننده زندگی باشد:

• تورم و قرمزی در پا‌های شما.

• تنگی نفس.

• درد، بی‌حسی یا از دست دادن رنگ در بازو یا پا.

از پزشک خود در مورد انجام آزمایش زمان نسبی ترومبوپلاستین (PTT) سوال کنید   

اگر علائمی دارید یا احساس می‌کنید که مستعد ابتلا به LA هستید، آزمایش PTT می‌تواند تعیین کند که آیا آنتی بادی‌های ضد انعقاد در خون شما وجود دارد یا خیر. با استفاده از یک سوزن، خون از ورید (معمولاً بازو) جمع آوری می‌شود و در ظرف نمونه قرار می‌گیرد. سپس یک ماده شیمیایی به نمونه خون اضافه می‌شود تا اندازه‌گیری شود که چقدر طول می‌کشد تا خون لخته شود.

• برخی از دارو‌ها ممکن است بر نتایج آزمایش تأثیر بگذارند، بنابراین باید حتماً پزشک خود را در مورد دارو‌های تجویزی و بدون نسخه‌ای که مصرف می‌کنید، مطلع کنید تا مطمئن شوید که نتایج دقیق دریافت می‌کنید.

نتایج را تایید کنید 

اگر در آزمایش PTT نتیجه غیر‌طبیعی دریافت کردید، احتمالاً پزشک آزمایشات بیشتری را برای تأیید نتایج تجویز می‌کند. این آزمایشات ممکن است بیش از یک بار برای نظارت بر توسعه LA تکرار شوند، به خصوص اگر شما لوپوس نیز در شما تشخیص داده شده باشد.درمان دارویی ضد انعقاد لوپوس

یک طرح درمانی را با پزشک خود در میان بگذارید 

هر فردی متفاوت است؛ بنابراین، شما باید روش‌های مختلف درمان LA را با پزشک خود در میان بگذارید. او می‌تواند به شما کمک کند تعیین کنید چه چیزی برای شما بهتر است. اگر علامتی ندارید، یا اگر هرگز در گذشته لخته شدن خون نداشته‌اید، ممکن است نیازی به درمان دارویی نداشته باشید.

برای کاهش اثر آنتی بادی‌ها، درمان ضد انعقادی را در نظر بگیرید  

این درمان شامل مصرف دارو‌های رقیق کننده خون مانند وارفارین، هپارین یا آسپرین با دوز پایین است که به جلوگیری از لخته شدن خون کمک می‌کند. آن‌ها با مهار تولید ویتامین K (مسئول لخته شدن خون) در کبد کار می‌کنند. این باعث افزایش زمان لخته شدن خون می‌شود. در طول این درمان، سطح ضد انعقاد خون شما برای تعیین میزان و مدت زمان نیاز به ادامه درمان کنترل می‌شود. برخی از افراد فقط به مدت چند ماه نیاز به مصرف دارو دارند، در حالی که برخی دیگر ممکن است مجبور باشند دارو‌های ضد انعقاد را برای تمام عمر خود مصرف کنند.

• اگر LA بعد از درمان اولیه همچنان وجود داشته باشد، درمان معمولاً حداقل سه ماه دیگر قبل از انجام آزمایش بعدی ادامه می‌یابد.

• اگر نتیجه دومین آزمایش بعد از درمان نشان داد که خون بیمار دیگر حاوی دارو‌های ضد انعقاد لوپوس نیست، درمان قطع می‌شود.

با پزشک خود در مورد استفاده از استروئید‌ها برای کاهش سطح آنتی بادی صحبت کنید 

استروئید‌ها با کاهش فعالیت سیستم ایمنی عمل می‌کنند. سیستم ایمنی، آنتی بادی‌های ضد انعقاد لوپوس را ایجاد می‌کند و استروئید‌ها می‌توانند برای سرکوب تولید آن‌ها استفاده شوند. اگر فعالیت سیستم ایمنی سرکوب یا کاهش یابد، سطح آنتی‌بادی‌های ضد انعقاد لوپوس نیز کاهش می‌یابد.

• نمونه‌هایی از استروئید‌ها عبارتند از کورتیزون، پردنیزون و متیل پردنیزولون.

استفاده از پلاسمافرزیس را به عنوان یک درمان در نظر بگیرید 

پلاسمافرزیس فرآیندی است که در آن قسمت مایع خون که به آن پلاسما نیز می‌گویند که حاوی آنتی بادی‌های ضد انعقاد لوپوس است از سلول‌ها جدا می‌شود. یک دستگاه، پلاسمای آسیب دیده را جدا می‌کند و آن را با پلاسمای خوب یا یک جایگزین پلاسما که حاوی آنتی بادی نیست جایگزین می‌کند.

• این به عنوان تبادل پلاسما نیز شناخته می‌شود. 

درمان خانگی ضد انعقاد لوپوس

از پزشک خود در مورد قطع برخی دارو‌ها سوال کنید 

دارو‌هایی مانند فنوتیازین‌ها، قرص‌های ضد بارداری، فنی توئین، هیدرالازین، کینین، مهارکننده‌های ACE و آموکسی سیلین دارو‌هایی هستند که می‌توانند LA را القا کنند. اگر فکر می‌کنید که LA شما ناشی از دارویی است که در حال مصرف آن هستید، قطع دارو می‌تواند کمک کننده باشد. با این حال، شما نباید هیچ دارویی را تا زمانی که با پزشک خود مشورت نکرده‌اید که انجام آن بی‌خطر است، قطع کنید.

برای بهبود جریان خون، سیگار را ترک کنید 

نیکوتین موجود در سیگار رگ‌های خونی را منقبض می‌کند و جریان خون را مختل می‌کند. استعمال دخانیات فقط تشکیل لخته‌های خون را تشدید می‌کند، بنابراین بهتر است از آن کاملاً پرهیز شود.

برای تقویت سیستم قلبی عروقی خود به طور منظم ورزش کنید 

ورزش با بهبود جریان خون در قسمت‌های مختلف بدن، احتمال تشکیل لخته خون را به حداقل می‌رساند. ورزش‌هایی مانند پیاده‌روی سریع، آهسته دویدن، بالا رفتن از پله، دوچرخه‌سواری، شنا و ایروبیک همگی راه‌های خوبی برای تحرک ارائه می‌دهند.

• از ورزش‌ها یا ورزش‌هایی که خطر آسیب‌دیدگی بالایی دارند، خودداری کنید، به‌ویژه اگر دارویی مصرف می‌کنید که لخته شدن خون را دشوارتر می‌کند.

کاهش وزن را برای افزایش جریان خون درنظر بگیرید 

چاقی منجر به تولید بیش از حد مواد در بدن می‌شود که از سلول‌های چربی و سلول‌های کبدی می‌آیند. این مواد می‌توانند از تجزیه لخته جلوگیری کرده و تشکیل لخته را تقویت کنند.

از مصرف زیاد الکل خودداری کنید 

افراط در مصرف الکل باعث می‌شود پلاکت‌ها به لخته‌های خونی تبدیل شوند که می‌تواند منجر به حمله قلبی یا سکته شود. بر اساس مطالعه محققان هاروارد در سال ۲۰۰۵، مصرف زیاد الکل خطر مرگ را در میان افرادی که در ابتدا از حمله قلبی جان سالم به در برده بودند، دو برابر کرد.

از مصرف غذا‌های غنی از ویتامین K برای کاهش احتمال لخته شدن خون خودداری کنید 

ویتامین K مسئول لخته شدن خون است. مصرف زیاد غذا‌های غنی از ویتامین K می‌تواند به لخته شدن خون در افراد مبتلا به ضد انعقاد لوپوس کمک کند. همچنین، اگر تحت درمان ضد انعقاد مانند وارفارین یا هپارین هستید، مصرف زیاد ویتامین K با اثر دارو‌های ضد انعقاد یا رقیق کننده خون که برای مهار تولید ویتامین K طراحی شده‌اند، مقابله می‌کند.

غذا‌های غنی از ویتامین K عبارتند از: مارچوبه، کلم بروکلی، کلم بروکسل، کلم، پودر چیلی، خیار، کاهو، پونه کوهی، جعفری، آلو، اسفناج، پیازچه.

بلند شو و حرکت کن 

اگر مجبورید زمان زیادی را در حالت نشسته بگذرانید (مثلاً برای کار یا در یک پرواز طولانی)، حداقل یک بار در ساعت، برخیزید و چند دقیقه در اطراف حرکت کنید. اگر نمی‌توانید بلند شوید، حداقل سعی کنید در حالت نشسته پا‌ها و مچ پا‌ها را به اطراف حرکت دهید. انجام این کار تشکیل لخته را دشوارتر می‌کند. 

منبع:اینفو