چه تحولاتی باید در روش‌های مشارکت خانواده در امور مدرسه رخ دهد

به گزارش مجله خبری نگار از وزارت آموزش و پرورش، در متن پیام یوسف نوری آمده است: هفته بزرگداشت پیوند اولیا و مربیان از یک سو فرصتی برای تأکید بر اهمیت مشارکتی بودن امر تربیت است و از سوی دیگر مجالی برای بازاندیشی در سازوکار‌ها و ابداع شیوه‌های نوین همیاری خانه و مدرسه در راستای تربیت دانش‌آموزانی عاقل، عالم و کوشاست.

وی افزود: یکی از آسیب‌هایی که آموزش و پرورش ما به آن مبتلاست، پاره پاره شدن جریان تربیت است؛ به نحوی که بخشی از تربیت را بر عهده مدرسه و برخی را بر عهده رسانه گذارده‌ایم و باقی را نیز به خانواده حواله داده‌ایم. تربیت یک فرایند به هم‌پیوسته است که قابل تفکیک از هم نیست؛ نه آموزش از پرورش جداست و نه اخلاق از دانش منفک. به تبع این واقعیت، جدا کردن نهاد‌های تربیتی مانند خانواده و مدرسه از یکدیگر نیز، جریان تربیت را مختل می‌کند. اگر دانش‌آموز را مانند گوی سرگردان بین خانه و مدرسه و رسانه رها کنیم، امکان تربیت یک متربیِ برخوردار از هویت یکپارچه مخدوش خواهد شد.

وزیر آموزش و پرورش خاطرنشان کرد: تبیین این نگرش برای اصحاب تربیت به‌ویژه اولیای دانش‌آموزان و همکاران فرهنگی از مقدمات ضروری تحول در آموزش و پرورش است، از این رو از همه دست‌اندرکاران تربیت به‌ویژه انجمن‌های اولیا و مربیان سراسر کشور می‌خواهم که از فرصت هفته بزرگداشت پیوند اولیا و مربیان استفاده کنند و با استفاده از برنامه‌های متنوع ترویجی و بهره‌مندی از ظرفیت صاحب‌نظران این عرصه، اهمیت مشارکتی بودن امر تربیت را برای عموم والدین و معلمان گرانقدر تبیین کند.

نوری ادامه داد: مسئله دوم، ساز وکار‌های همیاری خانواده و مدرسه و چگونگی مشارکت آن‌ها در فرآیند تربیت است. به تجربه دریافته‌ایم که ساز وکار‌های کنونی این همیاری از کارآمدی و تناسب لازم با اقتضائات زمانه برخوردار نیست. ما با سرعت به سمت جهانی جدید در حرکت هستیم و مکلفیم که فرزندانمان را برای زیست مؤمنانه و عاقلانه در دنیای جدید آماده کنیم. پُر واضح است که استفاده از ساز وکار‌های کهنه در دنیای جدید محکوم به شکست است، از اینرو باید ابداعاتی در امور مختلف از جمله الگوی مشارکت و تعامل اولیا و معلمان ایجاد کرد و شیوه‌هایی کارآمدتر و به‌روزتر را برای یکپارچه‌سازی جریان تربیت بکار گرفت.

وی یادآورشد: انتظار می‌رود که در هفته پیش رو، این پرسش را به سؤال مشترک همه مدارس مبدل کنیم که «چه تحولاتی باید در روش‌های مشارکت خانواده در امور مدرسه رخ دهد تا جریان تربیت دانش‌آموزان تسهیل شود و اولیا چگونه می‌توانند مشارکت فعال‌تری در امور آموزشی– پرورشی، امور اجرایی و در نظارت بر عملکرد مدرسه داشته باشند؟» انجمن اولیا و مربیان باید محملی برای پاسخ به این سؤال و پیگیری عملی آن‌ها باشد تا هر مدرسه ابداعاتی در این زمینه را تجربه کند و با دیگر مدارس به اشتراک بگذارد.