به گزارش مجله خبری نگار/ایران ورزشی: پرسپولیس لیگ بیستودوم، تیمی است که برای جبران یک فصل بدون جام بسته شده است، فصلی که هواداران قرمزها به آن عادت ندارند. نایب قهرمان فصل گذشته فوتبال داخلی، نخستین تیمی بود که در پنجره تابستانی بازیکنان مؤثر فصل قبلش را حفظ کرد، شاکله تیم را با جذب لیست بلند بالایی از لژیونرها و ستارههای لیگ برتری تقویت کرد و تمرینات پیش فصل را به صورت منظم و جدی کلید زد. چنین برنامهریزی عملیای، اراده قوی شاگردان یحیی گلمحمدی را برای بازگشت به دوران پرشکوه گلات میرساند. با این وجود، ثبات دوران برانکو و سالهای نخست خود گلمحمدی، گمشده بزرگ این روزهای ارتش سرخ است و تفاوتی بزرگ است میان پرسپولیس پرافتخاری که سالها دیدیم و پرسپولیسی که بهزودی خواهیم دید.
تأثیر تغییرات متعدد در اسکوآد تیم، در فاز دفاعی بیش از هر فاز دیگری به چشم خواهد آمد. پرسپولیسی که در سالهای گلات، بهطور متوسط ۸/۱۴ گل در هر فصل (زیر یک گل در هر دو بازی) دریافت کرد، در فصل گذشته ۲۱ بار دروازه خود را باز شده دید.
در دومین فصل برانکو در اردوگاه سرخها، آنها با خط دفاع متشکل از رامین رضاییان، شجاع خلیلزاده، سیدجلال حسینی، محمد انصاری و سنگربانی علیرضا بیرانوند به جدال رکوردها رفتند. تا پیش از آغاز لیگ بیستم، سمت راست دفاع قرمزپوشان به صادق محرومی و سپس مهدی شیری رسید و سمت چپ آن نیز پس از مصدومیتهای گاه و بیگاه محمد انصاری، به سعید آقایی رسید. اما در فصل پیشرو، یحیی گلمحمدی تصمیم به «بازسازی کارخانه» خط دفاع تیم خود گرفته. حامد لک، رامین رضاییان و سعید آقایی به یکباره جای خود را به بیرانوند، دانیال اسماعیلیفر و وحید امیری دادند و به احتمال زیاد، مرتضی پورعلیگنجی و گئورگی گولسیانی نیز زوج فرجی – نعمتی را نیمکتنشین خواهند ساخت.
بیشک تمام مهرههای جدید خط دفاع پرسپولیس از باکیفیتترینهای لیگ ۲۲ هستند، اما عدم هماهنگی آنان، دستکم در هفتههای ابتدایی مسابقات، دفاع تیمی و منطقهای سرخپوشان را با معضل عدم هماهنگی مواجه خواهد ساخت. تجربه و صلابت بالای مهرههای دفاعی این فصل پرسپولیس میتواند دوباره این تیم را صاحب مهمترین شاخصه لازم برای قهرمانی لیگ سازد؛ اما برای رسیدن به این هدف، قرمزها شاید چند هفته دشوار و طاقتفرسا را باید تحملکنند.