کپشن منشوری و فوق نجومی لیندا کیانی : خوبم ، خوشم ، کجام ؟ هیچ جا.

به گزارش مجله خبری نگارفقط یک کلبه میبینم پر از لحظه‌های اکنون. من پاییز را دوست ندارم. من گرمای درخت گردو را به برگ‌های زرد فرو افتاده نمیفروشم. من مال فصل انگورم ... خستگی باستانی.

خستگی باستانی خستگی موروثی، ذره ذره از تنم به در میشود.
آرامش پر بار این درخت به من هم سرایت کرده است، خوبم، خوشم، کجام؟ هیچ جا.

نیمه شب است یا نزدیکِ سحر؟ نمیدانم.

انگار در مکثی خالی، میانِ دو‌دقیقه پر هیاهو نشسته ام. میان بی نهایت گذشته و بی نهایت فردا؛ و نگاهم خیره به عنکبوتیست که آرام توری نازک میبافد…


لیندا کیانی، زاده شهریور ۱۳۵۹ در آبادان بازیگر تلویزیون و سینما می‌باشد. ولی فارغ التحصیل رشته فلسفه است. لیندا کیانی در چندین فیلم سینمایی و سریال تلویزیونی فعالیت داشته است. اگر میخواهید در مورد بیوگرافی لیندا کیانی بیشتر بدانید در ادامه با ماه همراه باشید.
چکیده‌ای از بیوگرافی لیندا کیانی:
نام اصلی: لیندا کیانی
زمینه فعالیت: بازیگر
ملیت: ایران
تولد: ۱۳۵۹
آبادان
تحصیلات: کارشناسی ارشد فلسفه

تصاویر لیندا کیانی


بیوگرافی لیندا کیانی:
لیندا کیانی باریگر سینمای ایران، در ۲۳ شهریور ماه ۱۳۵۹ در شهر آبادان متولد شد.



لیندا کیانی دارای یک خواهر و ۴ برادر است و تحصیلات خود را تا کنون تا مقطع کارشناسی ارشد فلسفه ادامه داده است.



فعالیت‌های هنری را با شرکت در دوره‌های آموزش بازیگری در کلاس‌های آموزشی تحت نظارت محمدرضا شریفی نیا آغاز کرد. پس از این دوره، با معرفی شریفی نیا، وارد مجموعه بازیگران سریال تلویزیونی ساعت شنی شد و با بازی در این مجموعه تلویزیونی در نقش "مهتاب"، توجه علاقه‌مندان سینما را به بازی و توانایی‌های خود جلب کرد.



لیندا کیانی تا کنون در مجموعه‌های تلویزیونی زیادی نظیر ساعت شنی، روز حسرت و رستگاران و فیلم سینمایی ناسپاس، به ایفای نقش پرداخته است.


حضور در جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل:
لیندا کیانی با همراهی هنرمندانی که به برزیل سفر کرده بودند در جام جهانی فوتبال ۲۰۱۴ برزیل با حضور در ورزشگاه آرنا دا بایشادا در شهر کوریتیبا تماشاگر اولین بازی ایران در جام جهانی بودند. حریف ایران در این بازی نیجریه بود.

دلیل کم کاری "لیندا کیانی" در سینما از زبان خودش:
سینمایی‌هایی که به من پیشنهاد می‌شود اینقدر معمولی است که ترجیح می‌دهم در یک سریال خوب بازی کنم تا یک فیلم معمولی. الان دچار یک ترس بزرگ از بازی کردن در سینما شده‌ام، اینقدر روی پیشنهاد‌های سینمایی ام فکرح و تحقیق می‌کنم که در نهایت هر بار به این نتیجه می‌رسم که نروم بهتر است. حس می‌کنم در سینما یک ذره بین خیلی قوی روی کار آدم است که هر چقدر هم خوب باشی ممکن است به خاطر کم کاری بقیه زیر سوال بروی. من تجربه این را داشته‌ام که به خاطر یکی دوتا از کار‌های سینمایی ام که خودم هم می‌دانم خیلی بد بوده زیر خنجر انتقادات وحشتناک رفتم. روی تیم خیلی حساس شده‌ام.

روی فیلمنامه به شدت زوم می‌کنم و همینطور بازیگرانی که قرار است با آن‌ها کار کنم. وقتی می‌بینیم که بازیگران تراز اول با سر پیشنهاد بازی در کار‌های سیروس مقدم را در تلویزیون می‌پذیرند خب چرا باید بیایم و ریسک کنم و در سینما کاری را بپذیرم که آخرش اتفاق دلچسبی از آب درنمی‌آید؟