چرا فرزندان شما این قدر دعوا می‌کنند و برای حل این موضوع چه باید کرد؟

به گزارش مجله خبری نگار، هر خانواده‌ای که چندین فرزند دارد، می‌تواند انتظار صدا‌های بلند، به هم خوردن درها، و نزاع و داد و بیداد زیاد را داشته باشد. بچه‌ها به عنوان خواهر و برادر به دلایل زیادی دعوا می‌کنند. آن‌ها ممکن است گرسنه، خسته یا نسبت به یکدیگر بی حوصله باشند. اگر از هر والدینی که ۲ یا چند فرزند دارند بپرسید، همگی با این موضوع که داوری بین فرزندان بخشی از فرزندپروری است هم رای خواهند بود. اگرچه دعوای بین خواهر و برادر‌ها والدین را دچار استرس می‌کند، اما این موضوع که خواهر و برادر‌ها بین دوست داشتن و نفرت از یکدیگر در نوسان باشند امری طبیعی است.

در مجله خبری-سبک نگار به بررسی دلایل مختلف دعوای خواهر و برادر‌ها و این که والدین بایستی چه نقشی در این موضوع ایفا کنند پرداختیم. همچنین مطابق علم به دلایل اصلی دعوای کودکان نیز پی بردیم.

۱. بدانید چه زمانی باید مداخله کنید و چه زمانی آن‌ها را تنها بگذارید.

خشونت، قلدری و سایر نشانه‌های درگیری فیزیکی باید در بدو شروع خاتمه یابد. هیچ دعوایی نمی‌تواند ضربه زدن به یکدیگر را توجیه کند. اما اگر بحث نسبتاً خفیف باشد و به نظر برسد که بچه‌ها می‌توانند آن را حل کنند نیازی به مداخله نیست. مطالعات می‌گویند کودکانی که خودشان دعوا را حل می‌کنند، در آینده بزرگسالانی بردبار خواهند شد و مطالعه دیگری نیز نشان می‌دهد که این امر حتی می‌تواند شما را به فرد بهتری تبدیل کند؛ بنابراین دفعه بعد که فرزندانتان با هم دعوا کردند حتی اگر دعوای آن‌ها با سروصدا همراه بود، اجازه دهید تا زمانی که تهدید فیزیکی یا قلدری وجود ندارد، خود آن را حل کنند.

۲. میانجی گری کنید، اما قضاوت نکنید.

ما به عنوان والدین، فرزندانمان را به یک اندازه دوست داریم. اما گاهی اوقات، زمانی که بچه‌ها دعوا می‌کنند، ممکن است نتوانیم رفتار مساوی (عادلانه) از خود نشان دهیم. ممکن است درنهایت و به طور ناخواسته طرف یکی از بچه‌ها را بگیرید و در این روند رنجش بیشتری ایجاد کنید.

اگر دعوا به جای بدی کشیده می‌شود و شما به موضوع وارد می‌شوید، طرف کسی را نگیرید.

در عوض، بچه‌ها را تشویق کنید که بین خودشان درباره آن صحبت کنند. تشخیص دهید که مشکل کوچک، متوسط یا خیلی بزرگ است. از فرزندانتان بخواهید راه حل‌هایی برای مشکل پیدا کنند و به آن‌ها کمک کنید تا خودشان به توافق برسند.

۳. یک سنجاق (وقفه) در دعوا ایجاد نمایید تا بعداً دوباره آن را بازبینی کنید.

بچه‌ها زودتر از بزرگسالان عصبانی می‌شوند، اما این بدان معناست که آن‌ها سریع‌تر از موضوع می‌گذرند و همه چیز را فراموش می‌کنند. اگر دیدید که بحثی بدون هیچ نتیجه به درد بخوری در جریان است، سنجاقی (وقفه‌ای در دعوا ایجاد نمایید) در دعوا قرار دهید.

از بچه‌ها بخواهید کمی استراحت کنند، کمی فضا پیدا کنند و از دعوا و همدیگر فاصله بگیرند. بچه‌ها را برای مدتی در کار دیگری مشارکت دهید. کمی بعد، زمانی که اوضاع آرام‌تر شد و بچه‌ها احساسات انفجاری خود را فراموش کردند، موضوع را دوباره مرور کنید.

۴. برای تنفس به بیرون بروید.

یک راه جالب برای جلوگیری از دعوا در وهله اول این است که به بچه‌ها اجازه دهید بیرون بروند، ورزش کنند و مقداری انرژی مصرف کنند. با شیوع همه گیری، کودکان برای مدتی طولانی در داخل خانه محبوس شده اند. اگر علائمی از وسواس (دمدمی مزاجی) را مشاهده کردید، از آن‌ها بخواهید به پارک بروند و توپ بازی یا دوچرخه سواری کنند. اگر وقت دارید به آن‌ها بپیوندید.

کودکی که انرژی خود را با تمرینات بدنی می‌سوزاند، کمتر مستعد دعوا می‌شود و بیشتر به صرف یک غذای گرم و گذراندن زمان مفید در کنار اعضای خانواده علاقه‌مند است.

۵. با هر یک از کودکانتان به صورت تک به تک زمان بگذرانید.

هر کودکی بسیار متفاوت است، مانند گچ و پنیر (عبارت کلیشه‌ای مثل: آب و آتش). شما مجبور نیستید با فرزندان خود یکسان رفتار کنید، اما باید منصفانه با آن‌ها رفتار کنید. اگر یکی از آن‌ها می‌خواهد فیلمی را تماشا کند در حالی که دیگری می‌خواهد کتابی را در آغوش بگیرد، بگذارید وقت مختص به خود را داشته باشد. برای جوایز و هدایا، به جای این که به همه آن‌ها جوایز یکسان بدهید اطمینان حاصل کنید که هر کودک آن چه را که دوست دارد دریافت می‌کند.

کودکان ممکن است در سنین و جنسیت‌های مختلف مجموعه‌ای از مشکلات منحصر به خود را داشته باشند که بخواهند تک به تک با شما صحبت کنند. به عنوان یک مادر، پدر یا مراقب برای هر کودک به طور جداگانه وقت بگذارید. صحبت کنید یا فقط با آن‌ها وقت بگذرانید، کاری را که هر دو دوست دارید انجام دهید تا پیوند‌های خانوادگی صمیمی‌تر شود.

۶. نظم و انضباط را به طور یکسان اجرا کنید

در حالی که ممکن است طرف کسی را نگیرید یا زیاد دخالت نکنید، مواقعی وجود دارد که باید به عنوان والدین نظم را برقرار کنید. وارد این موضوع که چه کسی دعوا را شروع کرده است نشوید. وقتی که خواهر و برادر‌ها با هم دعوا کردند، همه آن‌ها را یکسان تنبیه کنید: وقت استراحت، در خانه نگه داشتن آن ها، نوشتن احساساتشان، انتخاب کار‌های روزمره از میان کار‌های موجود (از داخل ظرفی که کار‌هایی که بایستی انجام شوند درکاغذی نوشته شده و در آن قرار داده شده است) و هر چیزی که در خدمت پویای شما و خانواده شما است.

۷. جنبه لذت و سرگرمی را از دعوا حذف کنید.

بسیاری از اوقات کودکان به دلیل مراقبت وتوجهی که به دست می‌آورند دعوا می‌کنند. در واقع ممکن است دلیل این که کوچکترین فرزند یا فرزندان شما نقش قربانی را بازی می‌کنند همین موضوع باشد.

دفعه بعدی که فرزندانتان در حال دعوا بر سرمسائل بی اهمیت بودند آن‌ها را نادیده بگیرید. اگر می‌توانید خود را بی حوصله و بی علاقه نشان دهید و بگذارید که خودشان موضوع را حل کنند. اما هنگامی که کار خوبی در حق یکدیگر انجام می‌دهند آن را بزرگ جلوه دهید. این کار جنبه سرگرمی دعوا را از بین می‌برد و بچه‌ها می‌فهمند که هرچه بیشتر با یکدیگر همکاری کنند و هماهنگ باشند، تحسین و توجه بیشتری دریافت می‌کنند.

۸. نحوه رفتارکلی (پویایی رفتار) خواهر و برادری را درک کنید.

گاهی بچه‌ها به خوبی باهم کنار می‌آیند، اما لحظه بعد با یکدیگر گلاویز می‌شوند. فاز (مراحل) بچه‌ها دائما درحال تغییر است و عمدتا به سن آن‌ها مربوط می‌شود. بنابراین، چه برای ۲ بچه یا کل اعضای خانواده، پویایی خواهر و برادری مدام در حال تغییر است، و شما به عنوان والدین بایستی با این جریان پیش بروید.

هر کودک فردی است که علایق و بیزاری‌ها و هورمون‌هایش همیشه در حال تغییر هستند، بنابراین پویایی بین آن‌ها مدام در حال تغییر است. ما به عنوان والدین، تنها با ارائه تقویت مثبت ارزش‌های خانواده و خوبی‌های عمومی می‌توانیم اساس یک رابطه سالم طولانی مدت را فراهم کنیم.

۹. مهم‌تر از همه، به عنوان والدین خون سردی خود را حفظ کنید.

همیشه این نکته را به یاد داشته باشید که شما یک بزرگسال هستید. در هر شرایطی، مهم نیست که فرزندان شما در دعوای خواهر و برادری چه کار کرده اند یا چه چیزی را شکسته اند یا به چه چیزی آسیب رسانده اند، شما نباید ناگهان وارد دعوا شده و شروع به فریاد زدن و صدا زدن کنید. تا زمانی که دعوا آن قدر پرخاشگرانه نشده که نیاز به مداخله سریع شما برای اتمام آن باشد، قبل از ورود به بحث مکث کرده و تا ۱۰ بشمارید.

برای اطمینان از این که مسائل از این هم بیشتر نمی‌شود، قبل از تلاش برای آرام کردن بچه‌ها احساسات خود را متمرکز نمایید. مهم نیست که شرایط چقدر سخت یا غیرقابل حل به نظر می‌رسد، آن‌ها بچه هستند و شما بزرگ تر.

۱۰. علم این دلایل را برای دعوا‌های خواهر و برادر‌ها ارائه می‌دهد.

در حالی که بیشترِ ما، زمانی خواهر و برادر بوده ایم و رقابت‌های خواهر و برادری داشته ایم، اما به عنوان والدین، همیشه در شگفتیم که چرا فرزندانمان این قدر دعوا می‌کنند.

علم فهرستی از چند دلیل برای این دعوا‌ها ارائه می‌دهد و اگرچه این دلایل تعجب برانگیز نیستند، اما اگر به عنوان والدین نیاز به اصلاح رفتار خود داشته باشیم می‌توانند منجر به ایجاد بینشی برای ما شوند:

• رفتار ترجیحی (تبعیضی): برخی فرهنگ‌ها به یک جنسیت نسبت به جنسیت دیگر اهمیت بیشتری می‌دهند و این می‌تواند منجر به رنجش و در نتیجه دعوای خواهر و برادر شود.

• فریاد برای استقلال: کودکان مسائل زیادی در زمینه رشد دارند، چه در دوران پیش دبستانی و چه در دوران نوجوانی. هورمون‌های خشم یا مهارت‌های اجتماعی محدود، نبردی برای برابری با خواهر و برادر بزرگ‌تر یا کوچک‌تر به وجود می‌آورد. این بدان معناست که ممکن است رنجش و در نتیجه دعوا وجود داشته باشد.

• نیاز به توجه: اگر خواهر و برادر دریابند که یکی از راه‌های جلب توجه شما به عنوان پدر و مادر دعواست گاهی ممکن است به این دلیل با یکدیگر دعوا کنند. این دعوا بیشتر نشان دهنده نیاز فرزند به عشق و زمان شماست تا دعوا‌های واقعی.

• خلق و خوی فردی: همه کودکان متفاوت هستند، حتی اگر ژن‌های مشابهی داشته باشند. نزاع بین افراد مختلفی که در مجاورت یکدیگر زندگی می‌کنند تا زمانی که بدون خشونت باشد امری طبیعی است.

• سبک فرزند پروری: کودکان نحوه حل مشاجرات را از شما یاد می‌گیرند. اگر آن‌ها ببینند که شما به عنوان پدر و مادر دعوا می‌کنید و همه چیز را با آرامش کنترل می‌کنید، آن‌ها نیز یاد می‌گیرند که همین کار را انجام دهند.

چه ترفند‌هایی را برای حل و فصل دعوا‌های خواهر و برادری در خانواده خود استفاده می‌کنید؟ تجربیات خود را با ما به اشتراگ بگذارید!