به گزارش مجله خبری نگار، نسل بشر نسبت به نیازهای پیش پا افتاده عصر حجر خیلی پیشرفته و فرق کرده است. اما با این حال، برخی چیزها هرگز تغییر نمیکنند، مانند عشق والدین به فرزندشان. ابزارهای فرزندپروری البته تغییر کرده است، اما غریزه همان است. کودکان امروزی ممکن است روی پدهای هنری و تبلتهای الکترونیکی زیبا نقاشی کنند، اما همه چیز از مدتها پیش با خاک رس نرم و غارها شروع شد.
ما در مجله خبری-سبک زندگی نگار به زندگی نه چندان آسان والدین عصر حجر پرداختیم. ما واقعا شگفت زده شدیم زمانی که متوجه شدیم بسیاری از تکنیکها و اصول فرزندپروری امروزی از آغاز تمدن منتقل شده است.
ما امروزه اغلب از هنر به عنوان ابزار یادگیری برای کودکان استفاده میکنیم تا به آنها کمک کنیم نه تنها خلاقیت خود، بلکه احساسات خود را نیز بیان کنند. امروز ما کتابهای رنگ آمیزی و هزاران نوع مختلف ابزار رنگ آمیزی داریم. اما حتی کودکان عصر حجر به نقاشی تشویق میشدند، همانطور که غارهای هنری کشف شده در فرانسه گویای این موضوع است. شیارهای روی سطوح کشف شده در این غارها نشان میدهد که کودکان تشویق میشدند که انگشتان خود را از میان خاک رس نرم عبور دهند و خطوط متقاطع، زیگزاگ و چرخش ایجاد کنند.
در واقع، یکی از تالارهایی که در شبکه غارهای ماموت یافت شده است، نقاشیهایی غنی که فقط توسط کودکان انجام شده است را نشان میدهد. این امر باعث شد تا کارشناسان به این باور برسند که کودکان ماقبل تاریخ به نوعی به مهدکودک میرفتند و به آنها کمک میکردند تا استعداد نقاشی خود را پرورش دهند.
امروزه بسیاری از مادران طولانی مدت فرایند شیردهی را انجام میدهند و اجازه میدهند کودکان تا سن ۳ تا ۴ سالگی شیر دریافت کنند. برخی از شیر گرفتن نوزاد را تمرین میکنند، به این معنی که این نوزاد است که تصمیم میگیرد به اندازه کافی آیا شیر دریافت کرده است. همانطور که مشخص است، آن دسته از زنانی که امروزه که این کار را انجام میدهند، فقط به ریشههای ما قبل خود باز میگردند.
یک مطالعه نشان داده است که مادران عصر حجر تمایل بیشتری به شیر دادن به فرزندان خود تا سن ۳ تا ۴ سالگی داشتند. این فرایند میتواند منجر به رشد بهتر مغز و همچنین ایمنی بهتر شود.
نوزادان دوست ندارند تنها بمانند و از طرفی بیشتر والدین انباشتی از کارهای روزمره در طول روز دارند که به آن رسیدگی کنند. یک راه حل ساده برای راضی نگه داشتن نوزاد و آسودگی خاطر والدین، حمل نوزاد در حین کار است. امروزه ما انواع کریر ارگونومیک و زنجیر و بند کودک داریم که به ما در انجام کار کمک میکند. کارشناسان همچنین تماس پوست به پوست با نوزاد را توصیه میکنند و معتقدند که این کار باعث میشود که در بزرگسالی متعادلتر شوند؛ و شواهد زیادی وجود دارد مبنی بر اینکه والدین ماقبل تاریخ نیز نوزادان خود را هنگامی که برای انجام کارهای خود به اطراف میرفتند حمل میکردند، زیرا این کار راحت بود. به علاوه، این یکی از راههای محافظت از نوزادان در برابر بسیاری از شکارچیان بود.
بچههای امروزی اسباب بازیهایی مانند شمشیرهای پلاستیکی، NERF و سایر خلاقیتهای نقش آفرینی دارند؛ و اگر تنها باشند، در هر سنی تمایل دارند با هم بازی کنند و به خوبی با هم کنار بیایند. جریانهای آموزشی جایگزین، مانند مونته سوری و والدورف، بازی چند سنی را تشویق میکنند؛ و بچههای ماقبل تاریخ دقیقاً اینگونه با هم کنار میآمدند. مدرسه شامل بچههایی در هر سنی بود که برای بازی دور هم جمع میشدند و اسباببازیها و سلاح ها، مناسب سن بودند. این نه تنها کودکان را مشغول نگه داشت، بلکه آنها را برای زندگی بزرگسالی در عصر حجر آموزش داد.
در خانوادههای امروزی، کودکان وقت خود را با بزرگترها سپری میکنند؛ و با این حال، در بسیاری از خانوادههایی که والدین به دلایل مختلف حضور ندارند، این پدربزرگها و مادربزرگها هستند که نقش مراقبان اولیه را دارند.
حتی در خانوادههای صمیمی و منسجم، اگر والدین بیرون باشند، این بزرگان خانواده هستند که از بچهها مراقبت میکنند؛ و این در دوران پیش از تاریخ نیز اتفاق افتاده است. اکثر بزرگسالان، به ویژه سالمندانی که به دلیل سن زیاد در شکار و اجتماع فعال نبودند، به عنوان مراقب تعیین میشدند. خردی که آنها منتقل کردند به رشد نسل بشر کمک کرد.
امروزه مادران زیادی هستند که به دلایل بیشماری با شیردهی دست و پنجه نرم میکنند؛ و همانطور که مشخص است، مادران عصر حجر نیز با چالشهای مشابهی روبرو بودند. به همین دلیل است که قدمت اولین بطریهای بچه که از گل ساخته شده اند به ۵۰۰۰ سال قبل میرسد.
شیشه شیرهای ماقبل تاریخ در عصر آهن و برنز (متعلق به ۱۳۵۰ قبل از میلاد تا ۸۰۰ قبل از میلاد) رایجتر بودند و محتوای داخل آنها لبنیات حیوانی بودند. انسانها همیشه در انجام بهترین کارها برای فرزندانشان نوآور بودهاند.
شیشه شیر عصر برنز (متعلق به ۱۳۵۰ قبل از میلاد تا ۸۰۰ قبل از میلاد)
همانطور که چندین مطالعه اشاره کرده است، به نظر میرسد که والدین ماقبل تاریخ به تنبیه بدنی یا کتک زدن اعتقادی نداشتند. بیشتر تربیت کودک عصر حجر به فرزندپروری مبتنی بر محبت اشاره دارد. بچهها را در نوازش میکردند، حمل میکردند، نگه داشتند، در آغوش میگرفتند و به جای سرزنش کردن بدرفتاریشان به آرامی با آنها رفتار میکردند.
روانشناسان کودک امروزی نیز بر این باورند که کتک زدن کودک حتی در بزرگسالی برای سلامت روان و تعادل مضر است؛ بنابراین انسانهای اولیه چیزهای زیادی در مورد تربیت صحیح کودکان میدانستند.
برخی از کارشناسان به آموزش خواب به روش "گریه تا خواب" (cry-it-out sleep) " اعتقاد دارند. آنها طرفدار این هستند که اگر نوزادان سیر، عوض شده، راحت و خشک باشند، باید خودشان بخوابند. اگر نوزاد سر و صدا میکند و گریه میکند باید او را تنها گذاشت، حتی اگر گریه کند، این راهی برای متکی شدن به خود است. دلایلی بر صحت این عقیده وجود دارد. سایر کارشناسان آن را توصیه نمیکنند.
برای والدین عصر حجر، این یک نه مطلق بود. اگر کودکی گریه میکرد، والدین یا مراقبان بلافاصله واکنش نشان میدادند. کودک را در آغوش میگرفتند و با محبت رفتار میکردند. شواهدی وجود دارد که کودکانی که محبت دریافت میکنند، زودتر یاد میگیرند که خود را آرام کنند.
هنرهای کشف شده در غارهای مختلف در سراسر جهان به چیز دیگری اشاره دارد که یک تلاش جمعی بود. به کودکان آزادی عمل داده میشد تا آنچه را که دوست دارند ترسیم کنند، اما همچنین به درستی در جهت کشیدن اشکال راهنمایی میشدند. امروز دستان فرزندانمان را میگیریم تا به آنها کمک کنیم تا الفبا را درست بنویسند.
شیارهای به جای مانده از آن زمان نشان میدهد کودکی ۲ ساله در حال فلوت زدن است که یک بزرگسال با نشانه گذاری و دست، آن را راهنمایی میکرده است؛ بنابراین از هنر برای آموزش سازنده و کمک به اعتماد به نفس کودک استفاده میشد. بسیاری از کارشناسان بر این باورند که وقتی صحبت از کودکان عصر حجر میشود، تعداد خیلی کمی از آنها اجازه انجام کار هنری نداشتند.
کدام تکنیکهای فرزندپروری از گذشته شما را بیشتر شگفت زده کرد؟ آیا چنین نکات و ترفندهای فرزوندپروری اجدادی را در اطرف خود میدانستید و یا سراغ داردید؟