به گزارش مجله خبری نگار، دیابت نوع ۱ ناشی از حمله سیستم ایمنی بدن به سلولهای تولیدکننده انسولین در پانکراس است. در نتیجه، افراد مبتلا به این بیماری نیاز به تزریق مادامالعمر انسولین دارند و ممکن است با گذشت زمان به انسولین مقاوم شوند و نیاز به دوزهای بالاتر انسولین پیدا کنند.
در یک کارآزمایی بالینی که در استرالیا انجام شد، محققان اثرات متفورمین، یک درمان شناخته شده برای دیابت نوع ۲، را بر روی بیماران مبتلا به دیابت نوع ۱ آزمایش کردند. این مطالعه شامل ۴۰ بزرگسال مبتلا به دیابت نوع ۱ طولانی مدت بود که به مدت شش ماه متفورمین یا دارونما مصرف کردند.
محققان دریافتند که این دارو میزان انسولین مورد نیاز برای حفظ سطح قند خون در محدوده طبیعی را کاهش میدهد، اگرچه مقاومت به انسولین را مانند آنچه در بیماران نوع ۲ انجام میدهد، درمان نمیکند.
متفورمین در مقایسه با دارونما، مصرف انسولین را تقریباً ۱۲٪ کاهش داد. این نتیجه بسیار قابل توجه تلقی شد، به خصوص از آنجایی که «انسولین، اگرچه یک درمان نجاتبخش است، بار روانی و جسمی قابل توجهی را بر بیماران تحمیل میکند، بنابراین کاهش مقدار مصرف آن در اولویت است.»
دکتر جنیفر اسنیث، یکی از شرکتکنندگان در این مطالعه از موسسه تحقیقات پزشکی گاروان، گفت: «مقاومت به انسولین یک مشکل رو به افزایش برای بیماران مبتلا به دیابت نوع ۱ است، زیرا کنترل سطح قند خون را دشوار میکند و خطر ابتلا به بیماری قلبی را افزایش میدهد که یکی از علل اصلی عوارض و مرگ و میر در بین آنهاست.»
اکنون، این تیم در حال بررسی چگونگی دستیابی متفورمین به این اثر است و بر تأثیر بالقوه آن بر میکروبیوم روده در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۱ تمرکز دارد، حوزهای که این پدیده قبلاً در آن مورد مطالعه قرار نگرفته است.
این مطالعه امیدوار است مکانیسم عمل این دارو را روشن کند و راه را برای استفاده گستردهتر از آن در مدیریت دیابت نوع ۱ هموار سازد.
این مطالعه در مجله Nature Communications منتشر شده است.
منبع: میرور