به گزارش مجله خبری نگار،سیستیت یک بیماری شایع دستگاه ادراری است که میتواند کیفیت زندگی فرد را به میزان قابل توجهی کاهش دهد. این مشکل نیاز به توجه ویژه و رویکرد صحیح به پیشگیری و درمان دارد. آرتم اوپولسکی، متخصص اورولوژی و جراح از کلینیک فومین در سوچی، نظر تخصصی خود را در مورد این موضوع با Gazeta به اشتراک گذاشت.
التهاب دیواره مثانه، که به عنوان سیستیت شناخته میشود، با تعدادی از علائم ناخوشایند مشخص میشود. بیماران اغلب از ادرار دردناک و مکرر در قسمتهای کوچک و همچنین درد در ناحیه سوپراپوبیک شکایت دارند. وجود خون در ادرار میتواند یک علامت هشدار دهنده باشد. لازم به ذکر است که سیستیت معمولاً با تب یا درد کمر همراه نیست.
جالب توجه است که اکثریت قریب به اتفاق موارد سیستیت (۷۵ تا ۹۰ درصد) توسط E. coli ایجاد میشود. این باکتری میتواند از طریق مسیرهای مختلف، از جمله جریان خون و سیستم لنفاوی، وارد مثانه شود. با این حال، در زنان، مسیر اصلی عفونت با ویژگیهای آناتومیکی - محل نزدیک مجرای ادرار به مقعد - مرتبط است.
برای جلوگیری از تشدید سیستیت مزمن، متخصصان توصیه میکنند مصرف مایعات، به ویژه آب تمیز، افزایش یابد. این به "شستشوی" مجاری ادراری کمک میکند و خطر رشد باکتریها را کاهش میدهد. علاوه بر این، تخلیه منظم مثانه و جلوگیری از رکود ادرار بسیار مهم است.
بهداشت ناحیه تناسلی نقش کلیدی در پیشگیری از سیستیت دارد. تمیز کردن روزانه پوست اطراف واژن و مقعد ضروری است، اما برای جلوگیری از تحریک باید از استفاده از مواد شوینده تهاجمی و اصطکاک بیش از حد خودداری کنید. همچنین استفاده از دئودورانتها و آئروسلها در ناحیه تناسلی توصیه نمیشود.
پزشکان به افراد مستعد ابتلا به سیستیت مکرر توصیه میکنند که به جای وان حمام، دوش بگیرند. آب راکد در وان میتواند شرایط مساعدی را برای ورود باکتریها به مجرای ادرار ایجاد کند و خطر عفونت را افزایش دهد.
اگرچه سیستیت به ندرت با درمان مناسب و به موقع منجر به عوارض جدی میشود، اما نادیده گرفتن علائم یا درمان ناکافی میتواند عواقب جدی داشته باشد. یکی از خطرناکترین عوارض، پیلونفریت است - التهاب کلیهها، که میتواند منجر به آسیب جبرانناپذیر به بافت کلیه شود.