به گزارش مجله خبری نگار،حمله قلبی، سکته مغزی، آسیب عصبی. اینها تنها تعداد کمی از عوارضی هستند که میلیونها فرد مبتلا به دیابت در معرض خطر ابتلا به آنها قرار دارند.
طبق مطالعهای که توسط دانشگاه میشیگان انجام شده است، اگر فردی به هر یک از این عوارض مزمن دیابت مبتلا باشد، احتمال ابتلا به اختلال سلامت روان در او بیشتر است و برعکس.
یعنی این ارتباط دو طرفه است: وجود بیماری روانی نیز خطر ابتلا به عوارض مزمن دیابت را افزایش میدهد.
نویسندگان این مطالعه، برایان کالاگان و پروفسور اوا ال. فلدمن از دانشکده پزشکی دانشگاه میشیگان، گفتند: «ما میخواستیم دریابیم که آیا عوارض مزمن دیابت منجر به مشکلات سلامت روان میشود یا اینکه مشکلات سلامت روان منجر به عوارض دیابت میشوند، اما دریافتیم که هر دو ارتباط صادق است.» «یافتههای این مطالعه بر نیاز پزشکان به غربالگری فعال مشکلات سلامت روان در بیماران دیابتی علاوه بر غربالگری عوارض مزمن، که استاندارد مراقبتی توصیهشده برای دیابت است، تأکید میکند.»
یک تیم تحقیقاتی به رهبری مرکز پزشکی دانشگاه میشیگان و گروه آمار زیستی دانشکده بهداشت عمومی UM، دادههای مربوط به مطالبات بیمه بیش از ۵۰۰۰۰۰ نفر مبتلا به دیابت نوع ۱ یا نوع ۲ و ۳۵۰۰۰۰ نفر بدون دیابت را بررسی کردند.
این یافتهها که در مجله Diabetes Care منتشر شده است، نشان میدهد افرادی که دچار عوارض مزمن دیابت هستند، سه برابر بیشتر در معرض ابتلا به مشکلات سلامت روان مانند اضطراب یا افسردگی قرار دارند. این تأثیر با افزایش سن در بزرگسالان افزایش مییابد.
افراد مبتلا به اختلالات سلامت روان، ۲.۵ برابر بیشتر در معرض ابتلا به عوارض طولانی مدت دیابت بودند.
در بزرگسالان زیر ۶۰ سال، ابتلا به دیابت نوع ۱ بیشتر با عوارض مزمن مرتبط بود. افرادی که دیابت نوع ۲ شایعتری داشتند، بیشتر احتمال داشت که مشکلات سلامت روان را تجربه کنند.
محققان میگویند دلیل احتمالی این ارتباط دو طرفه میتواند این باشد که ابتلا به یک عارضه دیابت یا اختلال سلامت روان مستقیماً بر ایجاد عارضه دیگر تأثیر میگذارد.
کالاگان گفت: «برای مثال، سکته مغزی اثرات مخربی بر مغز دارد که میتواند مستقیماً منجر به افسردگی شود.»
«و ابتلا به بیماری روانی و دیابت میتواند بر توانایی فرد در مدیریت بیماری خود تأثیر بگذارد - برای مثال، کنترل ضعیف قند خون یا عدم مصرف داروها - که به نوبه خود میتواند خطر عوارض دیابت را افزایش دهد.»
این ارتباط ممکن است کمتر مستقیم باشد. عوارض دیابت و بیماریهای روانی عوامل خطر مشترکی دارند: چاقی، مشکلات کنترل قند خون و عوامل اجتماعی تعیینکننده سلامت میتوانند احتمال ابتلا به هر دو بیماری همزمان را افزایش دهند.
مایا واتانابه، یکی از نویسندگان این مطالعه، گفت: «ارتباطی که مشاهده کردیم احتمالاً به دلیل ترکیبی از اثرات مستقیم و غیرمستقیم و عوامل خطر مشترک است. مراقبان دیابت میتوانند با اجرای مداخلاتی برای درمان این عوامل خطر مشترک، به طور همزمان از خطر عوارض متعدد جلوگیری کنند.»
طبق گزارش CDC، در هر دوره ۱۸ ماهه، تا ۵۰٪ از افراد مبتلا به دیابت ممکن است احساس استرس مرتبط با بیماری خود را تجربه کنند.
چندین مرکز ملی دیابت، غربالگری افسردگی و استرس را برای بیماران خود اجرا کردهاند، اما هیچ فرآیند جهانی برای غربالگری سلامت روان در مراقبتهای دیابت وجود ندارد.
محققان خاطرنشان میکنند که غربالگری و درمان اختلالات سلامت روان به منابع بیشتری نیاز دارد، زیرا بسیاری از پزشکان دیابت برای شناسایی و درمان مناسب این بیماریها آموزش ندیدهاند.
این گفته، بیانیهای از سوی کارگروه خدمات پیشگیرانه ایالات متحده را منعکس میکند که میگوید اگر بیمارانی که غربالگری آنها برای اختلالات روانی مثبت باشد، باید «به طور مناسب با استفاده از مراقبت مبتنی بر شواهد تشخیص داده شده و تحت درمان قرار گیرند یا به مرکزی ارجاع داده شوند که بتواند مراقبتهای لازم را ارائه دهد».
پروفسور اوا فلدمن از دانشگاه میشیگان، یکی از نویسندگان این مطالعه، گفت: «ارائه دهندگان مراقبتهای اولیه و متخصصان غدد درونریز در حال حاضر با مشکل مواجه هستند، بنابراین ایجاد سیستمهای مراقبتی که به تضمین دسترسی به مراقبتهای سلامت روان در صورت نیاز کمک کند، ضروری است.» «این سیستمها باید شامل غربالگری سلامت روان، پوشش بیمهای با دسترسی آسان برای خدمات سلامت روان و برنامههای آموزشی برای ارائه دهندگان خدمات و بیماران باشند. اقدام لازم است و مطالعه جدید ما شواهد بیشتری ارائه میدهد که این اقدامات باید اکنون انجام شوند.»