دانشمندان ناسا منبع غیرمنتظره آب را در ماه کشف کردند

یک مطالعه اخیر به رهبری ناسا مکانیسم شگفت انگیزی را برای تشکیل آب در ماه نشان داده است که باد خورشیدی نقش محوری در این فرآیند ایفا می‌کند.

به گزارش مجله خبری نگار، پس از دهه‌ها جست‌و‌جو برای یافتن منبع مولکول‌های آب مشاهده شده توسط ماموریت‌های فضایی ماه، این مطالعه توضیحی علمی قانع کننده بر اساس برهمکنش بین ذرات خورشیدی و سطح ماه ارائه می‌دهد.

باد خورشیدی، که اساسا یک جریان مداوم از ذرات باردار است که از خورشید با سرعتی تا ۱.۶ میلیون کیلومتر در ساعت ساطع می‌شوند، به دلیل عدم وجود یک مگنتوسفر قوی مانند آن که از زمین محافظت می‌کند، روزانه سطح ماه را بمباران می‌کند.

این باد‌های خورشیدی عمدتا حاوی پروتون ها، هسته‌های اتم‌های هیدروژن هستند که الکترون‌ها را از دست داده‌اند. هنگامی که آنها با خاک غنی از اکسیژن ماه برخورد می‌کنند، یک سری واکنش‌های شیمیایی رخ می‌دهد که در نهایت منجر به تشکیل مولکول‌های آب (H₂O) و مولکول‌های هیدروکسیل (OH) می‌شود.

برای اثبات این نظریه، دانشمندان به نمونه‌های واقعی خاک ماه متوسل شده‌اند که توسط فضانوردان آپولو ۱۷ در سال ۱۹۷۲ آورده شده است.

در آزمایشگاه‌های تخصصی، تیم تحقیقاتی یک شتاب دهنده ذرات مینیاتوری برای شبیه سازی اثر باد خورشیدی بر روی این نمونه‌ها ساختند. پس از قرار گرفتن خاک ماه در معرض "باد‌های خورشیدی مصنوعی" برای روز‌ها (معادل ۸۰۰۰۰ سال قرار گرفتن در معرض طبیعی در ماه)، تجزیه و تحلیل میکروشیمیایی تشکیل مولکول‌های جدید آب را نشان داد که در نمونه‌های اصلی وجود نداشت.

این کشف الگوی روزانه عجیبی را که دانشمندان در توزیع آب در ماه مشاهده کرده‌اند، توضیح می‌دهد، جایی که مولکول‌های آب از مناطق گرم در معرض نور خورشید تبخیر می‌شوند، در حالی که در مناطق سردتر به دام می‌افتند.

مهمتر از همه، حجم آب هر روز به سطح اولیه خود باز می‌گردد و نشان دهنده یک منبع تجدیدپذیر آب است که این مطالعه آن را تأیید می‌کند که باد خورشیدی است.

این یافته‌ها به ویژه با توجه به برنامه‌های اکتشاف ماه در آینده مهم هستند، زیرا آب در مناطق قطبی می‌تواند منبعی حیاتی برای فضانوردان فراهم کند. همچنین دری را برای درک عمیق تری از چگونگی گسترش و شکل گیری آب در سایر اجرام آسمانی که فاقد جو قوی و میدان مغناطیسی هستند، باز می‌کند. از این نظر، این مطالعه نه تنها یک معمای علمی باستانی را حل می‌کند، بلکه راه را برای اکتشافات فضایی بلندپروازانه‌تر در آینده هموار می‌کند.

منبع: لایف‌ساینس

لینک کپی شد

اشتراک‌ گذاری