به گزارش مجله خبری نگار، کاوشهای اخیر در منطقه چانگکینگ جینان، مرکز استان شاندونگ چین، نشان داده است که این معجزه مهندسی یک پروژه ساختمانی واحد نبوده است، بلکه مجموعهای از استحکامات ساخته شده در دورههای مختلف بوده است.
دیوار بزرگ برای ایمن سازی مرز شمالی چین باستان در برابر گروههای کوچ نشین از دشتهای اوراسیا ساخته شد.
سوابق تاریخی نشان میدهد که قرنها طول کشید تا این بنای تاریخی در فهرست یونسکو ساخته شود. با این حال، اسناد موجود در مورد حصار فاقد جزئیاتی است که بتواند منشأ واقعی آن را فاش کند.
اعتقاد بر این است که بزرگترین قسمتهای دیوار اول در حدود قرن هفتم قبل از میلاد ساخته شده و در طول سلسله کین در قرن سوم قبل از میلاد با هم گروه بندی شدهاند. اما کاوشهای جدیدی که سال گذشته انجام شد و بیش از ۱,۰۰۰ متر مربع را پوشش میداد، قطعاتی از دیوار را کشف کرده است که قدمت آن به اواخر سلسله ژو غربی (۱۰۴۶-۷۷۱ قبل از میلاد) و اوایل دوره بهار و پاییز (۷۷۰-۴۷۶ قبل از میلاد) باز میگردد.
این یافتهها نشان دهنده مهندسی پیشرفته چینیهای باستان در گسترش دیوار تا حدود ۳۰ متر در اوج ایالت چی، احتمالا در دوره کشورهای متخاصم است.
برخی از متون باستانی نشان میدهد که بخشهایی از دیوار مراحل زیادی از توسعه و استفاده را پشت سر گذاشته است، گاهی فرو ریختن، رها کردن و تلاش برای مرمت.
بر اساس گزارش ها، دانشمندان از یک رویکرد چند رشتهای برای تاریخ گذاری این قسمتهای حصار استفاده کردند، از جمله تجزیه و تحلیل آثار سنتی جمع آوری شده در محل، و همچنین نمونههایی از بقایای گیاهان و استخوانهای حیوانات.
ژانگ سو، رهبر پروژه از موسسه تحقیقات آثار فرهنگی شاندونگ، به گلوبال تایمز گفت که باستان شناسان بخشهای مدفون جاده ها، پایههای خانه ها، خندق ها، چالههای خاکستر و دیوارها را پیدا کردند.
محققان خاطرنشان کردهاند که یکی از قسمتهای به خوبی حفظ شده در دوره کشورهای متخاصم (۴۷۵-۲۲۱ قبل از میلاد) ساخته شده است و بهترین حفظ شده است.
لیو ژنگ، یکی از اعضای انجمن آثار فرهنگی چین، این قطعه را به عنوان "قدیمیترین دیوار شناخته شده در چین" توصیف کرد.
تحقیقات اخیر همچنین نشان میدهد که دیوار بزرگ چین در آن زمان در نزدیکی شهر باستانی پینگین بود که در متون تاریخی ذکر شده است و نشان میدهد که این دیوار نه تنها استحکاماتی در برابر تهاجم بوده است، بلکه نقش استراتژیک در کنترل تجارت و حمل و نقل نیز داشته است.
این مطالعه در مجله Archaeology News منتشر شده است.
منبع: ایندیپندنت