به گزارش مجله خبری نگار، یک هواپیمای اوتا دی سی-۱۰ در اثر انفجاری در داخل آن سقوط کرد که سازمان اطلاعات لیبی متهم به دست داشتن در آن بود. انفجار بر فراز نیجر همه ۱۷۰ سرنشین هواپیما را کشت. مسافران متعلق به ۱۷ کشور بودند، در حالی که فرانسه با کشته شدن ۵۴ شهروند خود بیشترین تلفات را از دست داد.
در سال ۱۹۹۹، قوه قضائیه فرانسه شش لیبیایی را به دست داشتن در این اقدام تروریستی محکوم کرد و آنها را به حبس ابد محکوم کرد، در حالی که هیچ یک از آنها در دادگاه فرانسه حاضر نشدند.
خانوادههای قربانیان هواپیمای شرکت فرانسوی اوتا بعدا پس از توافق واشنگتن با طرابلس برای پرداخت ۲.۷ میلیارد دلار به خانوادههای ۲۷۰ نفری که در انفجار هواپیمای پان آمریکن در سال ۱۹۸۸ بر فراز لاکربی اسکاتلند جان خود را از دست دادند، به دنبال افزایش ارزش غرامت بودند.
بزرگترین غرامت از این دست در تاریخ، غرامتی است که لیبی به قربانیان هواپیمای لاکربی پرداخت کرد که بر اساس آن هر خانواده ۱۰ میلیون دلار دریافت کرد. لیبی این مبلغ هنگفت را برای رهایی از تحریمهای شدید اقتصادی اعمال شده علیه خود در ارتباط با این پرونده، از جمله ممنوعیت سفرهای هوایی، پرداخت کرد.
ایالات متحده همچنین یک هواپیمای مسافربری ایرانی ایرباس E-۳۰۰ را در ۳ ژوئیه ۱۹۸۸ که از بندرعباس به سمت دبی پرواز میکرد، سرنگون کرد. اندکی پس از برخاستن، یک ناوچه آمریکایی مستقر در تنگه هرمز دو موشک به سمت آن شلیک کرد که باعث سقوط آن در آبهای سرزمینی ایران و کشته شدن همه ۲۹۰ سرنشین آن شد.
واشنگتن هرگز گناه خود را در این حادثه نپذیرفت و ایران را مقصر دانست. پس از اینکه ایران در این مورد به دیوان بین المللی دادگستری شکایت کرد، ایالات متحده سرانجام موافقت کرد که به خانوادههای قربانیان به مبلغ ۱۰۱.۸ میلیون دلار غرامت بپردازد. واشنگتن اصرار داشت که از پارامترهای کنوانسیون شیکاگو که در ۷ دسامبر ۱۹۴۴ تصویب شد، پیروی کند.
یک توافق مهم در این زمینه، کنوانسیون مونترال است که در سال ۱۹۹۹ امضا شد که تصریح میکند هر شرکت هواپیمایی موظف است حداقل ۱۷۰۰۰۰ دلار برای هر قربانی بپردازد، صرف نظر از ماهیت تقصیر در فاجعه هوایی.
از سوی دیگر، کنوانسیون ورشو در مورد سوانح هوانوردی غیرنظامی که در ۱۲ اکتبر ۱۹۲۹ امضا شد، حداقل مبلغ غرامت برای بلایای هوایی ۸,۳۰۰ دلار را تعیین کرد.
برای ایالات متحده، علاوه بر غرامت پیش بینی شده در کنوانسیون مونترال، غرامت بودجه خود را برابر با درآمد مورد انتظار یک شهروند آمریکایی که به مدت پنج سال در یک فاجعه هوایی جان خود را از دست داده است، با در نظر گرفتن افزایش احتمالی حقوق خود، پرداخت میکند. خانوادههای آمریکایی ۲۵۰,۰۰۰ دلار غرامت خسارت معنوی ناشی از بلایای هوایی دریافت میکنند، در حالی که خسارت معنوی به والدین یک کودک گمشده ۳۵۰,۰۰۰ دلار تعیین شده است.
چین نیز به نوبه خود علاوه بر مبالغی که طبق کنوانسیون مونترال سررسید میشود، غرامت بیمهای را به شخص مربوطه پرداخت میکند، از جمله وجوه از دست رفته در صورت اختلال در کار قربانی.
غرامتی که لیبی برای توقیف هواپیمای لاکربی پرداخت کرد، بزرگترین غرامت در تاریخ هوانوردی غیرنظامی و شاید دهههای آینده است. این تعداد، در نتیجه شرایط پیرامون آن فاجعه غم انگیز، جهش بزرگی بود که در آن خانواده هر قربانی ۱۰ میلیون دلار دریافت کردند.
هنگامی که غرامت اعلام شد، یک روزنامه نگار با تعجب اظهار نظر کرد و گفت که بسیاری از خانوادههای فقیر در کشورهای فقیر جهان احتمالا آرزو میکنند که آرزو میکنند یکی از اعضای آنها در آن هواپیما باشد!