به گزارش مجله خبری نگار، در دل شبهای سرد خراسان، ستارهای خاموش شد که نورش تا ابد در دلهای عاشقانش خواهد درخشید. امام رضا (ع)، آن امام مهربان و رئوف، در ۳۰ صفر سال ۲۰۳ هجری قمری به دست شقیترین مردم آن زمان، مأمون عباسی به شهادت رسیدند. این واقعه تلخ، نه تنها قلب شیعیان، بلکه قلب تمامی مسلمانان را به درد آورد.
امام رضا (ع) با قبول اجباری ولایت عهدی مأمون، به خراسان منتقل شدند. در این دیار غریب، ایشان با صبر و بردباری به ترویج معارف اسلامی و دفاع از حقوق شیعیان پرداختند. اما مأمون، که از محبوبیت و نفوذ امام در میان مردم هراس داشت، تصمیم به مسموم کردن ایشان گرفت.
در آن روزهای سخت، امام رضا (ع) با دلی پر از ایمان و امید به خداوند، به استقبال شهادت رفتندو به سوی معبود خود شتافتند و روح پاکشان به آسمانها پر کشید. پیکر مطهر ایشان شبانه و به صورت مظلومانه در روستای سناباد، که امروزه به مشهدالرضا معروف است، به خاک سپرده شد.
هر ساله، در سالروز شهادت امام رضا (ع)، میلیونها زائر از سراسر ایران و جهان به مشهد مقدس سفر میکنند تا به زیارت این امام بزرگوار بپردازند. حرم مطهر امام رضا (ع)، با نور معنویت و عشق زائران، روشن میشود و صدای دعا و مناجات، فضای حرم را پر میکند.
شهادت امام رضا (ع)، یادآور ظلم و ستمی است که بر اهل بیت پیامبر (ص) روا داشته شد. اما این ظلمها هرگز نتوانست نور ایمان و عشق به اهل بیت را در دلهای مؤمنان خاموش کند. امام رضا (ع) با شهادت خود، درس صبر و استقامت را به پیروانشان آموختند و نشان دادند که راه حق و حقیقت، هرگز از مسیر ظلم و ستم جدا نخواهد شد.
امروز، حرم مطهر امام رضا (ع) به یکی از مهمترین مراکز زیارتی شیعیان تبدیل شده است. زائران با عشق و ارادت خاصی به سوی این مکان مقدس روانه میشوند و با دلهایی پر از امید و ایمان، از امام رضا (ع) طلب شفاعت و کمک میکنند. این سفر معنوی، برای بسیاری از زائران، نقطهی عطفی در زندگیشان است و به آنها کمک میکند تا با دیدی تازه و نگاهی عمیقتر به زندگی و مسائل آن بنگرند.
شهادت امام رضا (ع)، نه تنها یک واقعه تاریخی، بلکه یک درس بزرگ انسانی و معنوی است که تا ابد در دلهای عاشقان اهل بیت زنده خواهد ماند و مضجع شریف حضرت رضا علیه السلام به ملجا و پناهگاه شیعیان در طول تاریخ تبدیل شد.