زادگاه مدیتیشن کجاست؟

به گزارش مجله خبری نگار،تاریخچه‌ی مدیتیشن به ۵۰۰۰ سال قبل از میلاد برمی‌گردد. خود این کلمه از کلمه لاتین “meditatum” گرفته شده است که به معنای تفکر است. اگرچه منشا مدیتیشن کاملاً مشخص نیست، شواهد گسترده‌ای از اعمال مراقبه در سراسر جهان شرق، از هند تا چین، وجود دارد. در این مقاله، حقایق ناشناخته‌ای را در مورد تاریخچه مدیتیشن فاش می‌کنیم و دیدگاه جدیدی را در مورد این تمرین همیشه مسحورکننده، که در اواسط قرن بیستم با افزایش محبوبیت روبرو شد، ارائه می‌دهیم. از فلسفه تا دین، مراقبه تأثیر عمیقی بر بشریت داشته است.

مدیتیشن در هند متولد شد

نقاشی دیواری مربوط به حدود ۵۰۰۰ سال قبل از میلاد در غار‌های هند یافت شده است که مؤمنان مذهبی را در حال مراقبه به تصویر می‌کشد. کارشناسان بر این باورند که ودا‌ها (متون باستانی هند) به تمرین‌های مراقبه، احتمالاً مانترا یا مراقبه خیره‌کننده اشاره می‌کنند.

ودا‌ها در ابتدا به شکل شفاهی به متون مکتوب رونویسی شدند و ستون هندوئیسم باستان را تشکیل می‌دادند. ودا‌ها معنویت، فلسفه و به اصطلاح ونداتیسم (مکتب فلسفی هند) را به وجود آوردند و مراقبه در کانون اعمال آن قرار دارد.

بودا مدیتیشن را در هند گسترش داد

در سال ۶۰۰ قبل از میلاد در هند، بودیسم با سیذارتا گوتاما (بودا) متولد شد. شاهزاده، معلم معنوی، مراقبه کننده و فیلسوفی که زندگی سلطنتی را رها کرد تا به دنبال روشنگری باشد. در بودیسم، مدیتیشن با (بهوانا) یک تمرین بودایی به معنای پرورش، تولید و فراخواندن و (دهیانا) آموزش ذهن که منجر به حالت آگاهی می‌شود و شامل حذف حواس و تأثیرات از ذهن است، مرتبط است.

در اینجا چند نوع متداول مراقبه بودایی آورده شده است:

عشق ورزیدن و مهربانی (متا باوانا)
ویپاسانا (مراقبه بینش) که شامل دیدن چیز‌ها آنگونه که واقعا هستند
ساماتا یک اصطلاح پالی است که به معنای آرامش نفس است و به عنوان مراقبه تک نقطه‌ای شناخته می‌شود.
مدیتیشن ذهن آگاهی، که نیاز به توجه به افکار، احساسات و احساسات بدون قضاوت دارد.
مدیتیشن پیاده روی

جینیسم، تائوئیسم و کنفوسیوسیسم تکنیک‌های مراقبه را پیش بردند

تقریباً همزمان با گسترش مدیتیشن بودا در هند، سایر ادیان در آسیا نیز با مدیتیشن به عنوان جزء اصلی آموزه‌ها و اعمالشان توسعه یافتند.

مراقبه جین (هند) شامل مانترا و خیره شدن در کنار سه جواهر یا سه ستون تفکر است: تمرکز بر ایمان صحیح، دانش درست و رفتار صحیح.

مراقبه تائوئیست (چین) بر اتحاد با طبیعت از طریق تأمل در خود درونی تأکید دارد.

مراقبه کنفوسیوس (چین) بر خلاف مراقبه بودایی شامل توقف افکار نیست، بلکه بر پذیرش نظم در وضعیت فعلی ما از طریق آگاهی تمرکز دارد.

تعریف پاتانجلی از یوگا و مدیتیشن

در حدود ۴۰۰ تا ۱۰۰ سال قبل از میلاد، یک حکیم در هند یوگا سوترا‌ها را تولید کرد، مجموعه‌ای از ۱۹۶ سوترا سانسکریت که به ۴ کتاب تقسیم شده و هدف از یوگا و مراقبه را توصیف می‌کند.

باز هم بین ۴۰۰ تا ۱۰۰ سال قبل از میلاد، یک کتاب یا شعر مهم معنوی به نام گیتا نیز تمرین یوگا و مدیتیشن را توضیح می‌دهد. در گیتا، یوگی به کسی گفته می‌شود که یوگا را جدا از پاداش‌ها تمرین می‌کند و به هدف مدیتیشن دست یافته است.

مدیتیشن ذن بعد‌ها توسعه یافت

در قرن هشتم قبل از میلاد، یک راهب ایرانی یا هندی به نام بودیدارما جنبش بودیسم ذن را راه اندازی کرد که به چین، کره، ژاپن (مراقبه ذن) و ویتنام گسترش یافت.

در سال ۶۵۳ قبل از میلاد، ژاپن اولین سالن مراقبه خود را افتتاح کرد و بودیسم ژاپنی توسط یک راهب بودایی از کره معرفی شد. امروزه اشکال مختلف بودیسم در ژاپن وجود دارد که از جمله آنها می‌توان به ذن بودیسم ژاپنی اشاره کرد. امروزه بودیسم دین ۹۰ میلیون ژاپنی است. Zazen یک رشته مدیتیشن نشسته است که در آن مراقبه ذن ژاپنی تمرین می‌شود.

فیلسوفان یونانی مراقبه را به عنوان بخشی از زندگی فلسفی خود پذیرفتند

تأثیر جهان شرق بر فیلسوفان یونانی مانند افلاطون و ارسطو تأثیر گذاشت که تکنیک‌های مراقبه مانند ناف‌نگری را توسعه دادند.

مدیتیشن در فرهنگ یهودی، مسیحی و اسلامی پدید آمد

با گذشت قرن‌ها و رشد توحید، هر دین دیدگاه‌هایی درباره معنویت پذیرفت که مراقبه در آن نقش داشت. سنت یهودی کابالا، مکتبی از عرفان یهودی، به اعمال مراقبه برای تفکر اشاره دارد، در حالی که تصوف، شکل عرفانی اسلام، مراقبه را تحت تأثیر مراقبه تأملی هندی بررسی می‌کند.

فیلسوفان غربی مراقبه را پذیرفتند

متون باستانی در مورد مراقبه در قرن هفدهم به زبان‌های اروپایی مانند آلمانی ترجمه شدند – از جمله بهاگاواد گیتا و سوترا‌های بودایی. بودیسم موضوعی بود در میان روشنفکرانی مانند شوپنهاور که ادعا می‌کرد حقیقت را فقط از طریق مراقبه می‌توان دید.

انتشار Siddharta و The Dharma Bums

کتاب سیذارتا توسط هرمان هسه در آلمان نوشته و منتشر شد و بعداً به انگلیسی ترجمه شد و در سال ۱۹۵۱ در ایالات متحده منتشر شد. این کتاب به زندگی بودا در زمانی که اشراق معنوی دریافت کرد و به افزایش محبوبیت بودا در جهان مربوط می‌شود و شرح می‌دهد. ایالات متحده در دهه ۱۹۶۰

یکی دیگر از کتاب‌های تاثیرگذار، The Dharma Bums، در سال ۱۹۵۸ توسط جک کرواک در ایالات متحده منتشر شد که منجر به علاقه گسترده‌ای به مراقبه و تمرین‌های معنوی شد. دارما بوم به عنوان “سرگردان جهان در جستجوی حقیقت” نامیده می‌شود.

گسترش ویپاسانا در داخل و خارج از میانمار

در قرن بیستم، جنبش ویپاسانا در میانمار (که قبلا به عنوان برمه شناخته می‌شد) به گسترش تکنیک مراقبه ذهن آگاهی معروف به ویپاسانا (مراقبه بینش) کمک کرد. ویپاسانا به‌عنوان یکی از محبوب‌ترین و شناخته‌شده‌ترین شکل‌های مدیتیشن در جهان، با پیروی از آموزه‌ها و اصول راهبان برمه‌ای که به تمرین‌کنندگان یاد می‌دادند متوجه احساسات در بدن خود شوند و بر آرام نشستن روی کوسن‌ها تأکید داشتند، از میانمار گسترش یافت.

نفوذ بودیسم از اوایل قرن بیستم در ایالات متحده افزایش یافت

هاتا یوگا و مراقبه متعالی برگرفته از سنت ودایی در هند در دهه ۱۹۶۰ معرفی شدند و بعد‌ها در اروپا محبوبیت یافتند. مدتیتیشن متعالی شامل نشستن و تکرار یک مانترا برای رسیدن به یک حالت آرامش عمیق و گاهی اوقات حتی یک تجربه خارج از بدن یا یک حالت هوشیاری خالص است. در سال ۱۹۷۱، سوامی راما، یک رهبر معنوی، معلم و راهب، مؤسسه هیمالیا را تأسیس کرد، مرکزی برای آموزه‌های معنوی و مدیتیشن که در سراسر جهان شناخته شده است. دالایی لاما، چهاردهمین رهبر معنوی تبت نیز با کشف مزایای تمرین‌های مراقبه توجه را به خود جلب کرد.

منبع:روزساز