به گزارش مجله خبری نگار/شفقنا: از گاردین، هنگامی که نیروهای امنیتی اسرائیل ناگهان با بولدوزرها و یک تیم تخریب برای تخریب خانه محمود محمود جبرئیل نواجه وارد شدند، بدون توضیح کمی آمدند.
افسر مسئول در حالی که دستور تخریب را به نواجه میداد به او گفت: «این زمین مال تو نیست. آنها او را متهم به ساخت و ساز در زمین بدون مجوز کردند، اگرچه خانواده اش نسلها مالک این زمین بوده اند. نواجه با ارائه سند زمین و سایر اسناد مالکیت درخواست یکی را داده بود، اما سالها بود که از مقامات چیزی نشنیده بود تا اینکه در آن روز در ژوئن رسیدند.
نواجه ها، خانوادهای هفت نفره، به چادری در کنار آوار خانه ویران شده خود نقل مکان کردند، در حالی که رد بولدوزرها هنوز در زمین اطرافشان نمایان است. همان نیروهای امنیتی خیلی زود برگشتند و یک روز صبح که صبحانه میخوردند چادر را تخریب کردند.
«این تخریبها مساوی با مرگ است. آنها ما را میکشند، اما فقط به روشی دیگر.»
او و خانوادهاش تنها بخشی از ۲۱۵۵ فلسطینی هستند که سازمان ملل تخمین میزند که پس از حملات ۷ اکتبر در سراسر کرانه باختری آواره شدند.
از آنجایی که حمله اسرائیل غزه را از هم پاشید و تقریباً ۴۰۰۰۰ نفر را به قتل رساند، کرانه باختری با خشونت گسترده دیگری از جمله آوارگی جمعی، حملات شهرک نشینان و تصرف اراضی مشخص توسط دولت اسرائیل مواجه شده است.
در ماه ژوئن، اظهارات افشا شده توسط وزیر دارایی راست افراطی اسرائیل، بزالل اسموتریچ، تلاشهای وی برای الحاق کامل کرانه باختری را تشریح کرد. او گفت: “ماموریت زندگی من خنثی کردن تشکیل کشور فلسطینی است. ”
دولتهای متوالی در زمان نخستوزیر بنیامین نتانیاهو اجازه توسعه شهرکسازی را دادهاند و توافقنامه مهم اسلو در سال ۱۹۹۳ را که کرانه باختری را به سه بخش تقسیم میکند، تضعیف کردهاند. تقریباً ۱۸ درصد از قلمرو، یعنی مراکز شهری پرجمعیت، به عنوان منطقه A شناخته میشود که تحت کنترل کامل حکومت خودگردان فلسطین است، که کنترل اداری، اما نه امنیتی منطقه B را در اختیار دارد.
منطقه C، که حدود ۶۰ درصد از کرانه باختری را تشکیل میدهد، تحت کنترل اداره مدنی اسرائیل و محل تعداد فزایندهای از شهرکهای اسرائیلی است که همگی بر اساس قوانین بین المللی غیرقانونی هستند.