شیطنت بعضی‌ها دانیال را حذف کرد؛ حل مشکل قرنطینه به بسیج عمومی نیاز دارد

به گزارش مجله خبری نگار/ایران: نغمه خانجانی، امید غریبی و مسعود مکاری‌نژاد سه سوارکار ایرانی بودند که با تمرین در اردوی برون مرزی برای هانگژو آماده شدند البته با جیب خودشان. سه سوارکار ایرانی، هر چند به فینال رسیدند، اما دستشان از مدال کوتاه ماند. مصطفی دهدشتی، دبیر فدراسیون سوارکاری بعد از بازی‌های آسیایی ناگفته‌هایی از حضور سوارکاران در هانگژو دارد. حرف‌هایی که خواندنش خالی از لطف نیست.

نتیجه در حد سوارکاران ما نبود

نتیجه‌ای که مصطفی دهدشتی، دبیر فدراسیون سوارکاری، آن را راضی کننده نمی‌داند: «نتیجه سوارکاران ما در حد و اندازه توانایی بچه‌ها نبود. ما در ایران سوارکاران و اسب‌های خوبی داریم که اگر سوارکاران با اسب‌های ایرانی در بازی‌های آسیایی هانگژو مسابقه می‌دادند، شک نکنید نتایج خیلی بهتری می‌گرفتند یا حتی در قسمت تیمی می‌توانستند مدال بگیرند.»

فدراسیون قبلی قصد اعزام نداشت

به گفته او، ظاهراً مسئولان قبلی فدراسیون قصدی برای اعزام سوارکاران نداشتند: «وقتی ما به فدراسیون آمدیم دیدیم هیچ کاری برای حضور تیم در هانگژو انجام نشده، انگار دوستان نمی‌خواستند تیم را اعزام کنند. چرا که نه زیر ساختی برای تیم آماده شده بود و نه برنامه‌ریزی‌ای. ما به محض حضور درفدراسیون شروع به نامه نگاری کردیم وبررسی شرایط حضور تیم طبق دستورالعمل. البته از نظر زمانی امکان انجام و اجرای شرایط مهیا نبود. زمانی که باید تست‌های مختلف از اسب‌ها گرفته می‌شد، فدراسیون جهانی به ما گفت نمی‌توانیم اسب‌های ایرانی را بپذیریم. همین مسأله کار را سخت کرد. چرا که ما دو تا سه دامپزشک را مأمور کرده بودیم برای اینکه اسب‌ها را چکاپ کنند و جلسات مختلفی داشتیم تا سوارکاران با اسب‌های ایرانی شرکت کنند.»

با پرداخت هزینه حمل این تیم نمی‌رفت

نغمه خانجانی سوارکاری که پرش‌هایش در هانگژو، به چشم محمود خسروی وفا رئیس کمیته ملی المپیک آمده بود همین چند روز پیش از بدقولی فدراسیون برای پرداخت هزینه ۲۸ هزار یورویی حمل اسبش به بازی‌های آسیایی دلخور شده بود، اما دبیر فدراسیون سوارکاری بدقولی را قبول ندارد: «اگر قرار بود فدراسیون هزینه حمل اسب‌ها را بدهد، هیچ وقت چنین تیمی را اعزام نمی‌کرد. ما سوارکاران توانمندتری از این سه سوارکار داشتیم که می‌توانستند عضو تیم ملی در بازی‌های آسیایی باشند. اگر اختیار با فدراسیون بود، نمی‌گویم آن‌ها توانمند نبودند، اما سوارکاران توانمندترازآن‌ها هم داریم.»

شیطنت بعضی‌ها محزون را حذف کرد

به گفته دهدشتی، محزون با شیطنت بعضی‌ها از هانگژو جا ماند: «ما در هانگژو متوجه شدیم این قضیه از شیطنت بعضی‌ها آب خورد. شیطنت دوست نما‌هایی که ایمیل زده بودند و گفته بودند اسمش در لیست اولیه ثبت نام نشده بود. به هر حال من با ارتباطاتی که با رئیس و دبیر فدراسیون جهانی دارم، آن‌ها خیلی دوستانه گفتند، از ایران ایمیل زدند و گفتند اسم دانیال محزون در لیست اولیه نبوده است. فدراسیون جهانی سوارکاری هم به خاطر حساسیت زیاد، تنها با حضور ۳ سوارکار ایرانی به جای ۴ نفر در بازی‌های آسیایی موافقت کرد و به همین دلیل، شانس تیم ایران برای مسابقه تیمی و مدالش کم شد. البته تنها ایران نبود بلکه یکی از سوارکاران چین میزبان هم نمی‌دانم به چه دلیلی حذف شد تا تیم چین هم مثل ایران باشد و حتی تیم هند هم سه نفره بود و بقیه تیم‌ها چهار نفره.»

حل مشکل قرنطینه بسیج همگانی نیاز دارد

دهدشتی قرنطینه را همچنان مشکل بزرگ سوارکاری ایران می‌داند: «این معضل همیشگی سوارکاری ایران است. خارجی‌ها می‌گویند ایران جهنم اسب است و اسبی که به ایران فروخته می‌شود غیر قابل برگشت است. همه می‌دانند اسب از ایران غیر قابل استرداد است. آن هم به خاطر هم مرز بودن با عراق و افغانستان که از این جهت کشور‌های آلوده‌ای هستند. پاکسازی اسب‌ها نیاز به بسیج همگانی بین فدراسیون، سازمان نظام دامپزشکی، وزارت جهاد و وزارت ورزش دارد که از یک استان با حضور ناظران فدراسیون، برای پاکسازی شروع شود تا در کل کشور برسد.

این کار نقشه لازم دارد تا استان به استان اسب‌ها پاکسازی شوند و بعد اعلام پاکسازی کنیم. فدراسیون برای پاکسازی به تنهایی توان مالی و اجرایی ندارد. ما توقع داریم تا با کمک دولت انقلابی مشکل قرنطینه اسب‌ها حل شود. با این کار صادرات اسب هم انجام می‌شود و از طرفی جلوی قاچاق اسب‌ها گرفته می‌شود و ارز زیادی وارد کشور می‌شود. حل مشکل قرنطینه به پرورش دهنده‌های اسب هم کمک بزرگی می‌کند. قبلاً اسب کاسپین اسب مختص کودکان و اسب کرد یا اصیل برای سوارکاری استقامت اقبال زیادی داشت، اما به خاطرمشکل قرنطینه، اقبال را از دست داده‌ایم. با حل این مشکل می‌توانیم سرمان را بالا بگیریم.»